Ανακύκλωση: Μόνο με ειδικούς χώρους οι νέες οικοδομές

«Υποχρεωτική θα είναι για όλες τις νέες οικοδομές η ύπαρξη χώρου για την τοποθέτηση κάδων/δοχείων ανακύκλωσης.
Όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο για την ανακύκλωση που παρουσίασαν την Τετάρτη ο υπουργός Περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης και ο αρμόδιος γενικός γραμματέας Μανώλης Γραφάκος, για να υπάρξει νέα οικοδομική άδεια θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για χώρο ανακύκλωσης σε ισόγεια, αυλές, πιλοτές και προσβάσιμα υπόγεια. Η απευθείας υποχρέωση αφορά τη συλλογή τεσσάρων αστικών αποβλήτων: μέταλλο, χαρτί, πλαστικό και γυαλί.» (Βλ . σχετικό άρθρο..).

Αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών η οικοδομή έχει «πεθάνει», τότε μιλάμε για ένα σχέδιο με αρκετά μακροπρόθεσμη οπτική, το οποίο βεβαίως θα αποφέρει καρπούς μόνο υπό προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις δεν θα πρέπει να επαφίενται μόνο στην καλή θέληση ή την τυχόν υψηλή περιβαλλοντική παιδεία των πολιτών, αλλά θα πρέπει να περιλαμβάνουν το στοιχείο της ''νομικής υποχρέωσης''. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρόκειται για ένα σχέδιο με όχι και τόσο καλή προοπτική όσον αφορά στην αποδοτικότητά του. Επίσης, ποιος είναι ο κυβερνητικός σχεδιασμός για τις χιλιάδες ήδη υπάρχουσες  οικοδομές και  πως μπορούν αυτές να ενταχθούν σε προγράμματα ανακύκλωσης;

Δυστυχώς τα στοιχεία για την χώρα μας όσον αφορά στην ανακύκλωση είναι γνωστά και μας κατατάσσουν στις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε. Δεν ξέρω εάν οφείλεται στην έλλειψη περιβαλλοντικής παιδείας ή αντίστοιχου κινήτρου, αλλά  ο Έλληνας δεν μπορεί να δει πολύ ζεστά το θέμα της ανακύκλωσης και μια γρήγορη  ματιά στους κάδους ανακύκλωσης της γειτονιάς μας είναι αρκετή για να  μας το πιστοποιήσει!

https://csr.ert.gr/wp-content/uploads/2019/02/5c388a113b0000530068896e.jpeg

Μειώνεται το οξυγόνο στις θάλασσες λόγω της κλιματικής αλλαγής και της ανθρώπινης παρέμβασης

«Η μείωση του οξυγόνου στις θάλασσες γίνεται μια αυξανόμενη απειλή στα αποθέματα ψαριών, σύμφωνα με μια νέα έκθεση που παρουσιάστηκε σήμερα από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης στο πλαίσιο της Διεθνούς Συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα, που διεξάγεται στη Μαδρίτη.
Όπως σημειώνει η έκθεση με τίτλο "Αποξυγόνωση των ωκεανών: πρόβλημα για όλους", περίπου 700 θαλάσσιες περιοχές στον κόσμο επηρεάζονται από το φαινόμενο.» (Βλ. σχετικό άρθρο).

 

Όσο συνεχίζουμε να αντικρίζουμε εικόνες όπως η παραπάνω, όλα όσα λέγονται  περί κλιματικής αλλαγής τα ακούω βερεσέ. Καθημερινά κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να επιβαρύνουμε το θαλάσσιο περιβάλλον με πάσης φύσεως απορρίμματα. Τα αποτελέσματα των ενεργειών μας είναι γνωστά, οι μελέτες αναρίθμητες και εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει άλλοθι  παρά μόνο ευθύνες.

BlueCycle: Το πρώτο ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανακύκλωσης πλαστικών απορριμμάτων στις θάλασσες

«Το BlueCycle είναι ένα πρόγραμμα Γαλάζιας και Κυκλικής οικονομίας που προσεγγίζει ολιστικά το πρόβλημα των θαλάσσιων πλαστικών απορριμμάτων που προέρχονται από την αλιευτική και ναυτιλιακή δραστηριότητα - Δημιουργήθηκε και λειτουργεί υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη

Στην ανακύκλωση του πλαστικού αλιευτικού και ναυτιλιακού εξοπλισμού εστιάζει το πρώτο ολοκληρωμένο πρόγραμμα με αυτό το σκοπό στην Ευρώπη, το  BlueCycle.  Το πρόγραμμα δημιουργήθηκε και λειτουργεί υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. 
Με όραμα τη δημιουργία ενός νέου «κύκλου ζωής» για τα υλικά αυτά, το BlueCycle βασίζεται στην έρευνα, την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες και τη δημιουργικότητα, προτείνοντας βιώσιμες λύσεις υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος.

Εγκαταλελειμμένα δίχτυα, «δίχτυα-φαντάσματα», σχοινιά και κάβοι αχρηστευμένοι μετατρέπονται σε πρώτη ύλη υψηλής ποιότητας, έτοιμη για επανένταξη στη βιομηχανία.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Ελπιδοφόρο project το οποίο εάν προωθηθεί κατάλληλα και υπάρξουν οι σωστές συνεργασίες με αρμόδιους φορείς, οργανώσεις και εθελοντές σε όλη την χώρα, είμαι σίγουρος ότι θα τύχει ευρείας απήχησης. Όσοι ασχολούμαστε ενεργά με την θάλασσα και έχουμε επαφή με το υποβρύχιο περιβάλλον γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι επικρατεί στον βυθό της. Πέρα από τα συνήθη απορρίμματα (πλαστικά μπουκάλια, αλουμινένια κουτάκια, σακούλες κ.λ.π.), υπάρχει ένας πολύ μεγάλος όγκος υλικών  που προέρχονται από την ευρύτερη ναυτιλιακή δραστηριότητα στην θάλασσα. Κάβοι, σχοινιά, πάσης φύσεως αλιευτικά εργαλεία και διάφορα άλλα είδη ναυτιλιακής χρήσης «στολίζουν» τους βυθούς των θαλασσών μας, επιβαρύνοντας το θαλάσσιο περιβάλλον με επιπλέον απορρίμματα. Κάποια εξ αυτών, ειδικά ένας μέρος των αλιευτικών εργαλείων, δεν αποτελούν εσκεμμένη απόρριψη, αλλά είναι απόρροια ατυχίας, κακής εκτίμησης ή κακής πρακτικής κυρίως των επαγγελματιών αλιέων. Κάποια άλλα δυστυχώς προέρχονται  από εσκεμμένη ανθρώπινη ενέργεια, όπως παλιά σχοινιά και κάβοι, συρματόσχοινα από αλιευτικά σκάφη μέσης αλιείας και ένα μέρος παλιών αλιευτικών εργαλείων που θέλουν να ξεφορτωθούν εύκολα και γρήγορα κάποιοι περιβαλλοντικά απαίδευτοι  επαγγελματίες. 

Άποψή μου είναι ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία εάν συνδυαστεί με προγράμματα περιβαλλοντικής επιμόρφωσης των επαγγελματιών αλιέων σε συνδυασμό με την δημιουργία στα λιμάνια και αλιευτικά καταφύγια χώρων απόρριψης - ανακύκλωσης ναυτιλιακού και αλιευτικού εξοπλισμού. Πιστεύω ότι με αυτό το τρόπο  μπορούν να περιοριστούν στο ελάχιστο δυνατό τα απορρίμματα που είναι απόρροια κακής περιβαλλοντικής παιδείας και ελλιπούς ενημέρωσης.

Microplastics have been found in humans for the first time. It's a worry

«London: Microplastics have been found in humans for the first time leading to fears they could be causing a raft of health and fertility problems. Although previous studies have calculated that Europeans could ingest as many as 11,000 tiny pieces of plastic a year, through consuming seafood or accidentally eating bits of packaging, it has never been proven until now.Scientists at the Austrian Environment Agency and the University of Vienna analysed stool samples of people from eight countries and found every one contained microplastics. In some cases nine different types of plastic were found in a single sample. On average, 20 microplastic particles per 10g of human waste were found.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Η συγκεκριμένη μελέτη ουσιαστικά επιβεβαιώνει αυτό που ούτως ή άλλως η επιστημονική κοινότητα υποπτευόταν εδώ και πολύ καιρό. Πάρα πολλές φορές είχαν εκφραστεί φόβοι για την εισαγωγή μικροπλαστικών στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω της τροφικής αλυσίδας ή των καθημερινών μας καταναλωτικών συνηθειών (π.χ. πλαστικά μπουκάλια νερού). Παρόλα αυτά πιστεύω ότι μπροστά στο μέγεθος της περιβαλλοντικής ρύπανσης που συντελείται από την εισαγωγή πλαστικών απορριμάτων στο περιβάλλον, οι πρωτοβουλίες που έχουν αναπτυχθεί για τον περιορισμό χρήσης πλαστικού στην καθημερινότητά μας δεν είναι αντίστοιχου μεγέθους. Ακόμα περισσότερο δε θα έπρεπε  να προβληματίζει η ανταπόκριση του καταναλωτικού κοινού σε αυτές τις πρωτοβουλίες σε χώρες όπως η δική μας για παράδειγμα (αποτέλεσμα της κακής περιβαλλοντικής παιδείας και της πλημμελούς ενημέρωσης).

Από την άλλη μεριά, η  ύπαρξη μικροπλαστικών σε προϊόντα όπως καλλυντικά και ρούχα, διογκώνει το πρόβλημα και καθιστά επιτακτική την ανάγκη εξεύρεσης εναλλακτικών στη χρήση των πρώτων υλών στις αντίστοιχες βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι «παρόλο το γεγονός ότι μεγάλος όγκος μικροπλαστικών καταλήγει σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων η αποκομιδή τους δεν είναι εφικτή με την σημερινή τεχνολογία».(http://archipelago.gr/ti-kanoume/ergastiriaki-erevna/mikroplastika/).

Επειδή ακόμα έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας μέχρι να κατορθώσουμε να περιορίσουμε στο ελάχιστο ή και να υποκαταστήσουμε την χρήση πλαστικών, προέχει να επιδείξουμε υπεύθυνη συμπεριφορά ως προς την διαχείριση τους ώστε  να ελαχιστοποιήσουμε την επίδρασή τους στο φυσικό περιβάλλον και κατ' επέκταση στην υγεία μας.

Just some of the microplastics that can be found in the world's oceans.CREDIT:BOOMERANG ALLIANCE

Πώς μία σακούλα από ένα μαγαζί με κεμπάπ στη Θεσσαλονίκη, σκότωσε φάλαινα στη Μύκονο

«Οι περισσότερες φάλαινες - φυσητήρες που έχουν βρει τραγικό θάνατο στα νερά της ανατολικής Μεσογείου από το 2001 και μετά, έχουν πεθάνει από την κατανάλωση πλαστικού.

Μετά από νεκροψίες, 9 από τα 24 κήτη τα οποία βρέθηκαν νεκρά σε ελληνικά νερά έχουν βρει αργό και επώδυνο θάνατο. Το στομάχι όλων είχε «φρακάρει» από πλαστικό. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τις έρευνες που διεξάγει το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών, «Πέλαγος». 

Ο επικεφαλής των θαλάσσιων βιολόγων στο Ινστιτούτο, Αλέξανδρος Φραντζής, αναφέρει πως έχει βρεθεί φάλαινα-φυσητήρας γένους αρσενικού κοντά στη Μύκονο η οποία είχε καταπιεί περισσότερα από 100 πλαστικά αντικείμενα, ανάμεσα σε αυτά και πλαστικές σακούλες σαν κι εκείνες του σούπερ μάρκετ. Μάλιστα μία από αυτές ήταν από ένα μαγαζί που σέρβιρε κεμπάπ στη Θεσσαλονίκη, δηλαδή περίπου 500 μίλια μακριά.» (Βλ. σχετικό άρθρο).

Δεκάδες τόνοι πλαστικών, χιλιάδες λίτρα πετρελαιοειδών και ανεπεξέργαστων λυμάτων, καθώς και οποιαδήποτε άλλα ρυπογόνα υλικά μπορεί να φανταστεί κανείς, καταλήγουν καθημερινά στις θάλασσές μας. Μόνα τους; Όχι βεβαίως...
Δυστυχώς και παρά τα τεράστια άλματα προόδου που έχει πραγματοποιήσει η επιστημονική κοινότητα κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε εκατοντάδες τομείς, το ανθρώπινο είδος σε κάποιους πτυχές της καθημερινότητάς του συμπεριφέρεται σαν να κατέβηκε προσφάτως από τα δέντρα και ήρθε σε επαφή με τον πολιτισμό.
Το υψηλότερο(;) εκπαιδευτικό επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών και η αντίστοιχη αύξηση του βιοτικού επιπέδου δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε με την αντίστοιχη παιδεία σε βασικούς τομείς της καθημερινότητάς μας όπως είναι η περιβαλλοντική διαχείριση και προστασία. Με απλά λόγια αρκετά μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στερείται ουσιώδους περιβαλλοντικής παιδείας, κάτι που αποτυπώνεται εμπράκτως στην καθημερινότητά μας. Ο τρόπος που ένας λαός αντιμετωπίζει το περιβάλλον που τον φιλοξενεί  είναι δείκτης πολιτισμού, ο δε τρόπος που διαχειρίζεται τα απορρίματά του είναι βασικός δείκτης περιβαλλοντικής παιδείας. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, πάσχουμε γενικότερα στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον, κάτι που το βιώνουμε καθημερινά και τα αποτελέσματα είναι κάτι περισσότερο από ορατά.
Το ουσιαστικό πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η πλαστική σακούλα ή οποιοδήποτε άλλο ρυπογόνο αντικείμενο από μόνο του...το πρόβλημα είναι το πως θα το διαχειριστεί ο απαίδευτος και με κακή νοοτροπία πολίτης. Καλώς ή κακώς, όσα μέτρα περιορισμού των πλαστικών αντικειμένων και να παρθούν, η πλήρης κατάργηση και απόσυρση αυτού του υλικού είναι ακόμα πολύ μακριά και μέχρι τότε θα πρέπει εμείς να επιδείξουμε υπεύθυνη και ώριμη συμπεριφορά ως προς την διαχείρισή του, ανταποκρινόμενοι κατ' ελάχιστο στην ποιότητα του εγκεφάλου με την οποία έχει προικίσει η φύση το είδος μας.

Καταγγελία της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιοκτητών Βιτζότρατας και....ευτυχώς ευθυμήσαμε!

    Με αφορμή την επικείμενη έναρξη της αλιείας με βιτζοτρατα την 1η Οκτωβρίου, η πανελλήνια ένωση ιδιοκτητών βιτζότρατας αποφάσισε ότι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς μας αξίζουν και λίγες εύθυμες στιγμές. Με μια λιτή πλην περιεκτική ανακοίνωση (καταγγελία) «περιβαλλοντικής ανησυχίας», αποφάσισε να ρίξει όλη την ευθύνη αλίευσης υπομεγεθών ατόμων μαρίδας σε άλλους επαγγελματίες αλιείς. Εάν δεν ήμουν απόλυτα πεπεισμένος ότι πρόκειται για κίνηση παραπλάνησης των ελεγκτικών - και όχι μόνο - αρχών, θα έλεγα ότι ότι ο συντάκτης του κειμένου είτε είναι βλάκας, είτε δεν έχει αντίληψη των επιπτώσεων  του  εργαλείου του στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Δεν ανήκω στους ανθρώπους που  πιστεύουν ότι οι άνθρωποι της θάλασσας είναι  βλάκες ή στερούνται στοιχειώδους αντίληψης ώστε να μην γνωρίζουν αρκετές από τις επιπτώσεις της δραστηριότητά τους στο θαλάσσιο περιβάλλον. Αντιθέτως πιστεύω ότι η πλειοψηφία αυτών  - εννοείται ότι υπάρχουν και αρκετές εξαιρέσεις - γνωρίζει την ζημιά που προκαλεί ή δεν προκαλεί στους πληθυσμούς των αλιευμάτων ανάλογα με το εργαλείο που χρησιμοποιεί και τα αλιεύματα που στοχεύει. Κάθε άλλη κίνησή τους, όπως π.χ. καταγγελίες άλλων συναδέλφων τους, ερασιτεχνών αλιέων κ.λ.π. είναι σχεδόν πάντα στοχευμένη και συνήθως αποσκοπεί στο να στρέψει την προσοχή των αρμοδίων μακριά από εκείνους και την δραστηριότητά τους.

   Αν η Πανελλήνια Ένωση Βιτζοτρατέων θέλει να κάνει μια κίνηση ουσίας και να εξασφαλίσει (ενδεχομένως) την βιωσιμότητα του κατά τα άλλα καταστροφικού εργαλείου της, ας προτείνει η ίδια στους αρμόδιους φορείς την θέσπιση τροποποιητικού  νομοθετικού πλαισίου αναφορικά με το μέγεθος του ματιού στον σάκο του χρησιμοποιούμενου διχτυού. Ας είναι οι πρώτοι που θα ελαχιστοποιήσουν την αλίευση υπομεγεθών ψαριών και μετά ας ασχοληθούν και με τους υπόλοιπους. Κάθε άλλη κίνησή τους απλώς προκαλεί την θυμηδία - για να μην πω γέλια μέχρι δακρύων - των ανθρώπων που γνωρίζουν από θάλασσα. 

Εκπαιδεύοντας τους βιώσιμους αλιείς του μέλλοντος

«Θέλουμε η νέα γενιά να είναι εκπαιδευμένη στη βιώσιμη αλιεία. Είναι ένας κλάδος που τον πονάω». Ετσι δηλώνει στην «Κ» ο Λευτέρης Αραπάκης, συνιδρυτής της νεοφυούς εταιρείας «Εναλεία». Σύμφωνα με τον ιστότοπό της, είναι «η πρώτη σχολή για επαγγελματική αλιεία στην Ελλάδα», που «στοχεύει να εκπαιδεύσει νέους, ανέργους, στο επάγγελμα του αλιεργάτη και του αλιευτικού καπετάνιου». Ο στόχος της εταιρείας είναι η ένταξη 1.500 νέων ατόμων στον κλάδο της αλιείας τα επόμενα πέντε χρόνια.

Ο κ. Αραπάκης είναι απόφοιτος του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η οικογένειά του ασχολείται με την αλιεία σε βάθος πέντε γενεών – αλλά αυτός είναι ο πρώτος που πήγε στο πανεπιστήμιο.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της εταιρείας, εξηγεί, συνολικής διάρκειας 250 ωρών, πέρα από την πρακτική άσκηση, περιλαμβάνει θεωρητική κατάρτιση στις νέες τεχνολογίες και στις αλιευτικές μεθόδους που περιορίζουν το οικολογικό αποτύπωμα του επαγγέλματος. Επιπλέον, σημειώνει ότι «επιδιώκουμε να ενημερώσουμε και τους ενεργούς αλιείς για τα θέματα αυτά». ( Βλ. σχετικό άρθρο..)

Μπράβο για αυτή την ελπιδοφόρα κίνηση. Είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να απαλαγεί σταδιακά η θάλασσα από κακές πρακτικές του παρελθόντος και του παρόντος και ενδεχομένως η τελευταία ελπίδα να θελήσουν νέοι άνθρωποι να ασχοληθούν σοβαρά με την αλιευτική δραστηριότητα. Αν το εν λόγω εκπαιδευτικό πρόγραμμα συνδυαστεί κάποια στιγμή και με κάποιες ριζικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για την αλιεία, ειδικά στους τομείς της μέσης αλιείας, του εμπορίου αλιευμάτων και των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών τότε ίσως να ξαναδούμε σταδιακά ζωή στις θάλασσές μας όπως πριν κάποιες δεκαετίες. 

Επαναφορά της βιτζότρατας, αλλά.............μυαλό δεν βάζουμε!!!

Τελικά το χαρμόσυνο νέο που περίμεναν εναγωνίως δεκάδες ανά την Ελλάδα παράκτιοι αλιείς έφτασε...και όχι μόνο έφτασε, αλλά πήρε σάρκα και οστά με την δημοσίευσή του στο αριθ. 4348 Β΄/30-12-2016 ΦΕΚ. Φυσικά αναφέρομαι στην επανενεργοποίηση - με ορίζοντα τριετίας και βλέπουμε - της «πολυπόθητης» βιντζότρατας. Του καταστροφικότερου, αμέσως μετά βεβαίως αυτού της Μηχανότρατας, εργαλείου της παράκτιας αλιείας. Βέβαια επειδή ως λαός είμαστε πανέξυπνος και την πατέντα την έχουμε στο αίμα μας, είπαμε να γλυκάνουμε λίγο την επιστροφή αυτού του εργαλείου θέτοντας ορισμένους έξτρα περιορισμούς, ώστε να πέσει λίγο στάχτη στα μάτια των κακών περιβαλλοντικών Μ.Κ.Ο. ή άλλων οργανισμών που ασχολούνται με την περιβαλλοντική προστασία. Υποχρεωτική τοποθέτηση Δορυφορικής συσκευής και ηλεκτρονικού ημερολογίου, χορήγηση ειδικής άδειας αλίευσης, εξάμηνη δραστηριοποίηση, απαγόρευση αλιείας στις περιοχές ποσειδωνιών κ.λ.π. Τον πιο ουσιαστικό όμως περιορισμό, που σχετίζεται άμεσα με την δραστηριότητα του εργαλείου και αφορά στην σύλληψη των αλιευμάτων δεν τόλμησαν να τον συμπεριλάβουν. Αναφέρομαι βεβαίως στο άνοιγμα του ματιού του χρησιμοποιούμενου διχτυού, το οποίο σκανδαλωδώς παραμένει στα 16 χιλ. (8 χιλ. πλευρά τετραγώνου), ενώ μετά από πολλά χρόνια χρήσης του στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι δεν έχει την παραμικρή επιλεκτικότητα ως προς το μέγεθος των αλιευμάτων. Το πιθανότερο δηλαδή είναι ότι θα αντιμετωπίσουμε ξανά εικόνες ντροπής με δεκάδες κιλά αλιευμάτων μικρών διαστάσεων, να βρίσκονται νεκρά στον πυθμένα ή την επιφάνεια της θάλασσας, αν βεβαίως δεν προκύψει καμιά πονηρή προσπάθεια του αλιέα να τα σπρώξει στην αγορά εκμεταλλευόμενος τους ελλιπείς ελέγχους. Και όλα αυτά βεβαίως την στιγμή που δεκάδες φωνές τονίζουν την ανάγκη λήψης σοβαρών μέτρων λόγω της έντονης υπεραλίευσης και της σύλληψης αλιευμάτων μικρών μεγεθών.

Δυστυχώς στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων ταιριάζουν οι στοίχοι από τον Υδροχόο του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου: «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν»! 

France becomes the first country to completely ban all plastic eating and drinking utensils

«According to the Associated Press, France just became the first country to ban all plastic plates, cups, and utensils.

The new law, which took effect last month, gives manufacturers until 2020 to ensure that all disposable eating/drinking accessories sold in France are made of “biologically sourced” materials and can be composted. The measure follows a ban on plastic bags that’s been in effect since July.» (Βλ. σχετικά..).

 

Δυστυχώς ο συγκεκριμένος νόμος συναντάει αντιδράσεις, οι οποίες πιστεύω ότι θα ενταθούν ακόμα περισσότερο στο μέλλον από το ευρωπαϊκό βιομηχανικό λόμπι. Παρόλα αυτά εάν καταφέρει να επιβιώσει και εφαρμοστεί πλήρως στην καθημερινότητα των Γάλλων, σίγουρα θα ανοίξει τον δρόμο για την εφαρμογή ανάλογων μέτρων και σε άλλες Ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε τις τεράστιες ποσότητες πλαστικών που καταλήγουν ετησίως στο θαλάσσιο περιβάλλον και τις επιπτώσεις που έχουν στο συγκεκριμένο οικοσύστημα και κατ' επέκταση την υγεία μας.