«Παρά το γεγονός ότι επιβίωσε για πέντε αιώνες αχιβάδα βρήκε τραγικό
τέλος το 2006 στα χέρια Βρετανών επιστημόνων, οι οποίοι δεν ήταν
ενήμεροι για την ηλικία της και άνοιξαν το κέλυφός της για να τη
μελετήσουν.
Το φθινόπωρο του 2006 μια ομάδα ερευνητών ανακάλυψε στο πλαίσιο
αποστολής στην Ισλανδία μια αχιβάδα που κατάφερε να μπει στο βιβλίο
Γκίνες και έγινε πρώτη είδηση στα μέσα ενημέρωσης.
Οι επιστήμονες εκτίμησαν ότι η αχιβάδα, του είδους Arctica islandica, ήταν ηλικίας 405 ετών και ως εκ τούτου το μεγαλύτερο εν ζωή ζώο στον πλανήτη.
Ωστόσο, πραγματοποιώντας ακόμα πιο λεπτομερείς αναλύσεις, οι επιστήμονες
σύντομα ανακάλυψαν ότι η αχιβάδα ήταν τελικά 100 χρόνια μεγαλύτερη και
συγκεκριμένα ηλικίας 507 ετών.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).
....και βεβαίως θα παραμείνει άγνωστο σε τι ηλικία θα μπορούσε να φτάσει εάν η ομάδα των ερευνητών δεν έκοβε «κατά λάθος» το νήμα της ζωής της. Εν πάσει περιπτώσει, έστω και μέσα από λάθη, έρχονται στο φως θαύματα της φύσης τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν ως ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Κάθε πληροφορία που συλλέγεται από την επιστημονική κοινότητα για την βιοποικιλότητα μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συμβάλει στην μελλοντική προστασία της. Και λέω υπό προϋποθέσεις, γιατί δεν μπορώ να μην λάβω υπόψη μου τον ανθρώπινο παράγοντα και τον τρόπο που αυτός παρεμβαίνει στον βιολογικό κύκλο πολλών έμβιων όντων.
Αναρωτιέμαι, στα πλαίσια απουσίας οποιουδήποτε διαχειριστικού πλάνου προστασίας της θαλάσσιας βιοποικιλότητας, ποιος μπορεί να είναι ο μέγιστος κύκλος ζωής των οστρακοειδών στον κόλπο Καλλονής Λέσβου;
