Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Βιολογικός Μήθυμνας. Τελικά μόνο η δικαιοσύνη θα δίνει λύσεις...;

Έχω την αίσθηση ότι εκεί στον Δήμο Λέσβου είτε δεν βάζουν μυαλό με τίποτα είτε η αδιαφορία τους για τον τόπο ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός ότι ενώ επί τρία συναπτά έτη οι εγκαταστάσεις του Βιολογικού καθαρισμού Μήθυμνας υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν καθόλου - εν γνώσει όλων των αρμοδίων -  ουδείς ασχολείται σοβαρά με την οριστική λύση του προβλήματος. Το αποτέλεσμα είναι τα λύματα που συγκεντρώνονται, ειδικά κατά την θερινή περίοδο, να διοχετεύονται οπουδήποτε βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και κατά κύριο λόγο στην Αρχαία Μήθυμνα και τον Πλατύ Γιαλό. Η συγκεκριμένη περιοχή αποτελεί κατά τους θερινούς μήνες σημείο που αρκετοί τουρίστες επιλέγουν για περίπατο, μπάνιο, φωτογραφία κ.λ.π, ενώ στην θαλάσσια έκταση συντελείται και επαγγελματική αλιεία.
Μετά το πρόσφατο περιστατικό με τα λύματα στην Σκάλα Συκαμιάς, που είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη του προέδρου της ΔΕΥΑΛ, αναρωτιέμαι εάν για κάθε αντίστοιχη περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει παρέμβαση των αρμοδίων Αρχών ώστε να πράξουν οι υπεύθυνοι το αυτονόητο. Κρίμα πραγματικά για αυτόν τον όμορφο τόπο.
Οι παρακάτω φωτογραφίες και βίντεο τραβήχτηκαν στις 09/06/2014. «Θαυμάστε» μόνο το οπτικό μέρος, γιατί δυστυχώς η τεχνολογία δεν μου επιτρέπει να μεταφέρω και το «θεσπέσιο άρωμα» της περιοχής!










Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Άδειες αλιείας στα Διεθνή. Έξτρα περιορισμοί.....ειδικά για τις Μηχανότρατες!



Με την αριθμ. 4023/64557 Υ.Α. το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θέσπισε τους όρους και προϋποθέσεις χορήγησης χορήγησης αδειών αλίευσης στα Διεθνή ύδατα. Μετά το απαρχαιωμένο Β.Δ. 666/66 έρχεται η παραπάνω Υ.Α. η οποία είναι προσαρμοσμένη στον ισχύον Κοινοτικό Δίκαιο και θέτει σαφείς περιορισμούς ως προς την χορήγηση των αδειών αλιείας στα διεθνή ύδατα. Για πρώτη φορά λοιπόν στις προϋποθέσεις χορήγησης της αδείας μπαίνει ο παράγοντας ΄΄Διοικητικές Κυρώσεις``, ενώ παράλληλα θεσπίζονται και χρονικές περίοδοι απαγόρευσης της αλιείας. Σε πρώτη φάση βέβαια, τους αυστηρότερους περιορισμούς καλούνται να τους «πληρώσουν» τα αλιευτικά σκάφη που αλιεύουν με δίχτυ τράτας βυθού (Μηχ/τες), αφενός γιατί οι παραβάσεις εις βάρος τους είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τα υπόλοιπα αλιευτικά σκάφη λόγω του αυστηρότερου ελέγχου τους από το Κ.Π.Α. (Κέντρο Παρακολούθησης Αλιείας) και αφετέρου οι χρονικές απαγορεύσεις αφορούν μόνο σε αυτά.  Έτσι λοιπόν από τις 24/05 έως τις 15/07 δεν θα μπορούν να αλιεύσουν καθόλου στα ύδατα του Ιονίου, Κρητικού και Αιγαίου πελάγους και από 16/07 έως 01/10 η απαγόρευση περιορίζεται μόνο Δυτικά του 25 Μεσημβρινού του Αιγαίου πελάγους (Βλ. παρακάτω χάρτη).


Εννοείται ότι μόνο θετικά μπορεί να σχολιαστεί το γεγονός της επιβολής αυστηρότερων όρων χορήγησης αδειών και πρόσβασης στα διεθνή ύδατα, πλην όμως ο περιορισμός του στις Μηχ/τες προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Τόσο  τα Γρι-Γρι όσο και τα σκάφη που αλιεύουν ενεργά μεγάλα πελαγικά ψάρια (Ξιφία και Τόνο), μπορεί να μην προκαλούν την ζημιά της Μηχ/τας όσον αφορά στην αλιεία ψαριών μικρών διαστάσεων και την καταστροφή της χλωρίδας, πλην όμως δεν παύουν να αλιεύουν μεγάλες ποσότητες ψαριών, κάποια εκ των οποίων δεν υπάγονται σε καθεστώς διαχείρισης (π.χ. παλαμίδες, μαγιάτικα κ.λ.π.).
Εν πάσει περιπτώσει πιστεύω ότι οι εθνικές χρονικές απαγορεύσεις που ισχύουν για τα δυναμικά εργαλεία πρέπει να συμπίπτουν με τις χρονικές απαγορεύσεις για την αλιεία στα διεθνή ύδατα. Όπως έχω ξαναπεί σε άλλη μου ανάρτηση τα διεθνή ύδατα δεν παύουν να είναι ύδατα της Μεσογείου. Τα αλιεύματα, σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, πραγματοποιούν μετακινήσεις ανάλογα με την εποχή και τις περιόδους αναπαραγωγής και σε κάθε περίπτωση όταν κρίνουμε ότι πρέπει να προστατευθούν, τότε αυτό πρέπει να γίνεται τόσο εντός όσο και εκτός της ζώνης των 6 ναυτικών μιλίων. Ευελπιστώ ότι αφού έγινε η αρχή με την παραπάνω Υ.Α. μπορεί στην συνέχεια να ληφθούν επιπλέον μέτρα προστασίας και επιτέλους ας αναλογιστούν όλοι - αλιείς, κυβερνώντες, αλλά και τελικοί καταναλωτές  -  ότι η θάλασσα δεν είναι τσιφλίκι κανενός, αποτελεί δημόσιο αγαθό, σημαντικότατο παράγοντα οικολογικής ισορροπίας και χρήζει προστασίας από όλους μας.