Άδειες αλιείας στα Διεθνή. Έξτρα περιορισμοί.....ειδικά για τις Μηχανότρατες!

Με την αριθμ. 4023/64557 Υ.Α. το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θέσπισε τους όρους και προϋποθέσεις χορήγησης χορήγησης αδειών αλίευσης στα Διεθνή ύδατα. Μετά το απαρχαιωμένο Β.Δ. 666/66 έρχεται η παραπάνω Υ.Α. η οποία είναι προσαρμοσμένη στον ισχύον Κοινοτικό Δίκαιο και θέτει σαφείς περιορισμούς ως προς την χορήγηση των αδειών αλιείας στα διεθνή ύδατα. Για πρώτη φορά λοιπόν στις προϋποθέσεις χορήγησης της αδείας μπαίνει ο παράγοντας ΄΄Διοικητικές Κυρώσεις``, ενώ παράλληλα θεσπίζονται και χρονικές περίοδοι απαγόρευσης της αλιείας. Σε πρώτη φάση βέβαια, τους αυστηρότερους περιορισμούς καλούνται να τους «πληρώσουν» τα αλιευτικά σκάφη που αλιεύουν με δίχτυ τράτας βυθού (Μηχ/τες), αφενός γιατί οι παραβάσεις εις βάρος τους είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τα υπόλοιπα αλιευτικά σκάφη λόγω του αυστηρότερου ελέγχου τους από το Κ.Π.Α. (Κέντρο Παρακολούθησης Αλιείας) και αφετέρου οι χρονικές απαγορεύσεις αφορούν μόνο σε αυτά.  Έτσι λοιπόν από τις 24/05 έως τις 15/07 δεν θα μπορούν να αλιεύσουν καθόλου στα ύδατα του Ιονίου, Κρητικού και Αιγαίου πελάγους και από 16/07 έως 01/10 η απαγόρευση περιορίζεται μόνο Δυτικά του 25 Μεσημβρινού του Αιγαίου πελάγους (Βλ. παρακάτω χάρτη).


Εννοείται ότι μόνο θετικά μπορεί να σχολιαστεί το γεγονός της επιβολής αυστηρότερων όρων χορήγησης αδειών και πρόσβασης στα διεθνή ύδατα, πλην όμως ο περιορισμός του στις Μηχ/τες προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Τόσο  τα Γρι-Γρι όσο και τα σκάφη που αλιεύουν ενεργά μεγάλα πελαγικά ψάρια (Ξιφία και Τόνο), μπορεί να μην προκαλούν την ζημιά της Μηχ/τας όσον αφορά στην αλιεία ψαριών μικρών διαστάσεων και την καταστροφή της χλωρίδας, πλην όμως δεν παύουν να αλιεύουν μεγάλες ποσότητες ψαριών, κάποια εκ των οποίων δεν υπάγονται σε καθεστώς διαχείρισης (π.χ. παλαμίδες, μαγιάτικα κ.λ.π.).
Εν πάσει περιπτώσει πιστεύω ότι οι εθνικές χρονικές απαγορεύσεις που ισχύουν για τα δυναμικά εργαλεία πρέπει να συμπίπτουν με τις χρονικές απαγορεύσεις για την αλιεία στα διεθνή ύδατα. Όπως έχω ξαναπεί σε άλλη μου ανάρτηση τα διεθνή ύδατα δεν παύουν να είναι ύδατα της Μεσογείου. Τα αλιεύματα, σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, πραγματοποιούν μετακινήσεις ανάλογα με την εποχή και τις περιόδους αναπαραγωγής και σε κάθε περίπτωση όταν κρίνουμε ότι πρέπει να προστατευθούν, τότε αυτό πρέπει να γίνεται τόσο εντός όσο και εκτός της ζώνης των 6 ναυτικών μιλίων. Ευελπιστώ ότι αφού έγινε η αρχή με την παραπάνω Υ.Α. μπορεί στην συνέχεια να ληφθούν επιπλέον μέτρα προστασίας και επιτέλους ας αναλογιστούν όλοι - αλιείς, κυβερνώντες, αλλά και τελικοί καταναλωτές  -  ότι η θάλασσα δεν είναι τσιφλίκι κανενός, αποτελεί δημόσιο αγαθό, σημαντικότατο παράγοντα οικολογικής ισορροπίας και χρήζει προστασίας από όλους μας.