Καταγγελία της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιοκτητών Βιτζότρατας και....ευτυχώς ευθυμήσαμε!

    Με αφορμή την επικείμενη έναρξη της αλιείας με βιτζοτρατα την 1η Οκτωβρίου, η πανελλήνια ένωση ιδιοκτητών βιτζότρατας αποφάσισε ότι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς μας αξίζουν και λίγες εύθυμες στιγμές. Με μια λιτή πλην περιεκτική ανακοίνωση (καταγγελία) «περιβαλλοντικής ανησυχίας», αποφάσισε να ρίξει όλη την ευθύνη αλίευσης υπομεγεθών ατόμων μαρίδας σε άλλους επαγγελματίες αλιείς. Εάν δεν ήμουν απόλυτα πεπεισμένος ότι πρόκειται για κίνηση παραπλάνησης των ελεγκτικών - και όχι μόνο - αρχών, θα έλεγα ότι ότι ο συντάκτης του κειμένου είτε είναι βλάκας, είτε δεν έχει αντίληψη των επιπτώσεων  του  εργαλείου του στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Δεν ανήκω στους ανθρώπους που  πιστεύουν ότι οι άνθρωποι της θάλασσας είναι  βλάκες ή στερούνται στοιχειώδους αντίληψης ώστε να μην γνωρίζουν αρκετές από τις επιπτώσεις της δραστηριότητά τους στο θαλάσσιο περιβάλλον. Αντιθέτως πιστεύω ότι η πλειοψηφία αυτών  - εννοείται ότι υπάρχουν και αρκετές εξαιρέσεις - γνωρίζει την ζημιά που προκαλεί ή δεν προκαλεί στους πληθυσμούς των αλιευμάτων ανάλογα με το εργαλείο που χρησιμοποιεί και τα αλιεύματα που στοχεύει. Κάθε άλλη κίνησή τους, όπως π.χ. καταγγελίες άλλων συναδέλφων τους, ερασιτεχνών αλιέων κ.λ.π. είναι σχεδόν πάντα στοχευμένη και συνήθως αποσκοπεί στο να στρέψει την προσοχή των αρμοδίων μακριά από εκείνους και την δραστηριότητά τους.

   Αν η Πανελλήνια Ένωση Βιτζοτρατέων θέλει να κάνει μια κίνηση ουσίας και να εξασφαλίσει (ενδεχομένως) την βιωσιμότητα του κατά τα άλλα καταστροφικού εργαλείου της, ας προτείνει η ίδια στους αρμόδιους φορείς την θέσπιση τροποποιητικού  νομοθετικού πλαισίου αναφορικά με το μέγεθος του ματιού στον σάκο του χρησιμοποιούμενου διχτυού. Ας είναι οι πρώτοι που θα ελαχιστοποιήσουν την αλίευση υπομεγεθών ψαριών και μετά ας ασχοληθούν και με τους υπόλοιπους. Κάθε άλλη κίνησή τους απλώς προκαλεί την θυμηδία - για να μην πω γέλια μέχρι δακρύων - των ανθρώπων που γνωρίζουν από θάλασσα. 

Εκπαιδεύοντας τους βιώσιμους αλιείς του μέλλοντος

«Θέλουμε η νέα γενιά να είναι εκπαιδευμένη στη βιώσιμη αλιεία. Είναι ένας κλάδος που τον πονάω». Ετσι δηλώνει στην «Κ» ο Λευτέρης Αραπάκης, συνιδρυτής της νεοφυούς εταιρείας «Εναλεία». Σύμφωνα με τον ιστότοπό της, είναι «η πρώτη σχολή για επαγγελματική αλιεία στην Ελλάδα», που «στοχεύει να εκπαιδεύσει νέους, ανέργους, στο επάγγελμα του αλιεργάτη και του αλιευτικού καπετάνιου». Ο στόχος της εταιρείας είναι η ένταξη 1.500 νέων ατόμων στον κλάδο της αλιείας τα επόμενα πέντε χρόνια.

Ο κ. Αραπάκης είναι απόφοιτος του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η οικογένειά του ασχολείται με την αλιεία σε βάθος πέντε γενεών – αλλά αυτός είναι ο πρώτος που πήγε στο πανεπιστήμιο.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της εταιρείας, εξηγεί, συνολικής διάρκειας 250 ωρών, πέρα από την πρακτική άσκηση, περιλαμβάνει θεωρητική κατάρτιση στις νέες τεχνολογίες και στις αλιευτικές μεθόδους που περιορίζουν το οικολογικό αποτύπωμα του επαγγέλματος. Επιπλέον, σημειώνει ότι «επιδιώκουμε να ενημερώσουμε και τους ενεργούς αλιείς για τα θέματα αυτά». ( Βλ. σχετικό άρθρο..)

Μπράβο για αυτή την ελπιδοφόρα κίνηση. Είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να απαλαγεί σταδιακά η θάλασσα από κακές πρακτικές του παρελθόντος και του παρόντος και ενδεχομένως η τελευταία ελπίδα να θελήσουν νέοι άνθρωποι να ασχοληθούν σοβαρά με την αλιευτική δραστηριότητα. Αν το εν λόγω εκπαιδευτικό πρόγραμμα συνδυαστεί κάποια στιγμή και με κάποιες ριζικές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για την αλιεία, ειδικά στους τομείς της μέσης αλιείας, του εμπορίου αλιευμάτων και των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών τότε ίσως να ξαναδούμε σταδιακά ζωή στις θάλασσές μας όπως πριν κάποιες δεκαετίες. 

Επαναφορά της βιτζότρατας, αλλά.............μυαλό δεν βάζουμε!!!

Τελικά το χαρμόσυνο νέο που περίμεναν εναγωνίως δεκάδες ανά την Ελλάδα παράκτιοι αλιείς έφτασε...και όχι μόνο έφτασε, αλλά πήρε σάρκα και οστά με την δημοσίευσή του στο αριθ. 4348 Β΄/30-12-2016 ΦΕΚ. Φυσικά αναφέρομαι στην επανενεργοποίηση - με ορίζοντα τριετίας και βλέπουμε - της «πολυπόθητης» βιντζότρατας. Του καταστροφικότερου, αμέσως μετά βεβαίως αυτού της Μηχανότρατας, εργαλείου της παράκτιας αλιείας. Βέβαια επειδή ως λαός είμαστε πανέξυπνος και την πατέντα την έχουμε στο αίμα μας, είπαμε να γλυκάνουμε λίγο την επιστροφή αυτού του εργαλείου θέτοντας ορισμένους έξτρα περιορισμούς, ώστε να πέσει λίγο στάχτη στα μάτια των κακών περιβαλλοντικών Μ.Κ.Ο. ή άλλων οργανισμών που ασχολούνται με την περιβαλλοντική προστασία. Υποχρεωτική τοποθέτηση Δορυφορικής συσκευής και ηλεκτρονικού ημερολογίου, χορήγηση ειδικής άδειας αλίευσης, εξάμηνη δραστηριοποίηση, απαγόρευση αλιείας στις περιοχές ποσειδωνιών κ.λ.π. Τον πιο ουσιαστικό όμως περιορισμό, που σχετίζεται άμεσα με την δραστηριότητα του εργαλείου και αφορά στην σύλληψη των αλιευμάτων δεν τόλμησαν να τον συμπεριλάβουν. Αναφέρομαι βεβαίως στο άνοιγμα του ματιού του χρησιμοποιούμενου διχτυού, το οποίο σκανδαλωδώς παραμένει στα 16 χιλ. (8 χιλ. πλευρά τετραγώνου), ενώ μετά από πολλά χρόνια χρήσης του στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι δεν έχει την παραμικρή επιλεκτικότητα ως προς το μέγεθος των αλιευμάτων. Το πιθανότερο δηλαδή είναι ότι θα αντιμετωπίσουμε ξανά εικόνες ντροπής με δεκάδες κιλά αλιευμάτων μικρών διαστάσεων, να βρίσκονται νεκρά στον πυθμένα ή την επιφάνεια της θάλασσας, αν βεβαίως δεν προκύψει καμιά πονηρή προσπάθεια του αλιέα να τα σπρώξει στην αγορά εκμεταλλευόμενος τους ελλιπείς ελέγχους. Και όλα αυτά βεβαίως την στιγμή που δεκάδες φωνές τονίζουν την ανάγκη λήψης σοβαρών μέτρων λόγω της έντονης υπεραλίευσης και της σύλληψης αλιευμάτων μικρών μεγεθών.

Δυστυχώς στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων ταιριάζουν οι στοίχοι από τον Υδροχόο του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου: «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν»!