Τελικά το χαρμόσυνο νέο που περίμεναν εναγωνίως δεκάδες ανά την Ελλάδα παράκτιοι αλιείς έφτασε...και όχι μόνο έφτασε, αλλά πήρε σάρκα και οστά με την δημοσίευσή του στο αριθ. 4348 Β΄/30-12-2016 ΦΕΚ. Φυσικά αναφέρομαι στην επανενεργοποίηση - με ορίζοντα τριετίας και βλέπουμε - της «πολυπόθητης» βιντζότρατας. Του καταστροφικότερου, αμέσως μετά βεβαίως αυτού της Μηχανότρατας, εργαλείου της παράκτιας αλιείας. Βέβαια επειδή ως λαός είμαστε πανέξυπνος και την πατέντα την έχουμε στο αίμα μας, είπαμε να γλυκάνουμε λίγο την επιστροφή αυτού του εργαλείου θέτοντας ορισμένους έξτρα περιορισμούς, ώστε να πέσει λίγο στάχτη στα μάτια των κακών περιβαλλοντικών Μ.Κ.Ο. ή άλλων οργανισμών που ασχολούνται με την περιβαλλοντική προστασία. Υποχρεωτική τοποθέτηση Δορυφορικής συσκευής και ηλεκτρονικού ημερολογίου, χορήγηση ειδικής άδειας αλίευσης, εξάμηνη δραστηριοποίηση, απαγόρευση αλιείας στις περιοχές ποσειδωνιών κ.λ.π. Τον πιο ουσιαστικό όμως περιορισμό, που σχετίζεται άμεσα με την δραστηριότητα του εργαλείου και αφορά στην σύλληψη των αλιευμάτων δεν τόλμησαν να τον συμπεριλάβουν. Αναφέρομαι βεβαίως στο άνοιγμα του ματιού του χρησιμοποιούμενου διχτυού, το οποίο σκανδαλωδώς παραμένει στα 16 χιλ. (8 χιλ. πλευρά τετραγώνου), ενώ μετά από πολλά χρόνια χρήσης του στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι δεν έχει την παραμικρή επιλεκτικότητα ως προς το μέγεθος των αλιευμάτων. Το πιθανότερο δηλαδή είναι ότι θα αντιμετωπίσουμε ξανά εικόνες ντροπής με δεκάδες κιλά αλιευμάτων μικρών διαστάσεων, να βρίσκονται νεκρά στον πυθμένα ή την επιφάνεια της θάλασσας, αν βεβαίως δεν προκύψει καμιά πονηρή προσπάθεια του αλιέα να τα σπρώξει στην αγορά εκμεταλλευόμενος τους ελλιπείς ελέγχους. Και όλα αυτά βεβαίως την στιγμή που δεκάδες φωνές τονίζουν την ανάγκη λήψης σοβαρών μέτρων λόγω της έντονης υπεραλίευσης και της σύλληψης αλιευμάτων μικρών μεγεθών.
Δυστυχώς στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων ταιριάζουν οι στοίχοι
από τον Υδροχόο του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου: «όλα τριγύρω αλλάζουνε
και όλα τα ίδια μένουν»!
