Η πρώτη σύλληψη για βαρελόσκυλα στη Λέσβο

«Σήμερα, 24/10/2013, συνελήφθη από την Ελληνική Αστυνομία, ο Ιωάννης Β., κτηνοτρόφος, κάτοικος Άντισσας, κατηγορούμενος για την κακοποίηση των δύο σκυλιών του. Τα δύο σκυλιά χρησιμοποιούνταν ως ζωντανά σκιάχτρα για να εμποδίζουν την κίνηση των κοπαδιών, ήταν μονίμως αλυσοδεμένα, χωρίς κατάλληλο κατάλυμα, νερό, τροφή και κτηνιατρική φροντίδα.
Τα σκυλιά είχαν εντοπιστεί αρχικά τον Ιανουάριο 2013, και στον κατηγορούμενο είχαν γίνει συνεχείς παρατηρήσεις/επισημάνσεις από εμάς, τη Δημοτική Αστυνομία Λέσβου και το Α.Τ. Άντισσας, αλλά συνέχισε να μην συμμορφώνεται εδώ και 10 μήνες. [Δείτε τις σχετικές φωτογραφίες]» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Αυτή η σύλληψη ελπίζω να αποτελεί απλώς την αρχή και οι αρμόδιες αρχές να επέμβουν και στις δεκάδες άλλες περιπτώσεις βαρελόσκυλων που υπάρχουν εντοπισμένα στο νησί. Επίσης εύχομαι η απόφαση της δικαιοσύνης να είναι τέτοια που να «σφίξει τους κώλους» των υπόλοιπων ιδιοκτητών βαρελόσκυλων, μήπως και δούμε μείωση του απαράδεκτου αυτού φαινομένου στο νησί.

Αυστηρότερες διατάξεις για τις άδειες αλιείας στα διεθνή ύδατα ζητούν επιστήμονες

«Αρνητικές συνέπειες στα ιχθυαποθέματα των ελληνικών θαλασσών θα έχει η χορήγηση αδειών αλιείας, στα διεθνή ύδατα, χωρίς σχεδιασμό ή πλαίσιο ορθολογικής διαχείρισης, σε μηχανότρατες και γρι-γρι, που ολοένα αυξάνονται σε πλήθος τα τελευταία χρόνια.

Την παραπάνω εκτίμηση διατύπωσαν οι Χριστίνα Καρλή και Πλάτων Κλεανθίδης από το Τμήμα Αλιείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, μιλώντας στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιχθυολόγων, στη Θεσσαλονίκη

Όπως καταγράφεται στη σχετική εισήγησή τους, "οι άδειες αλιείας στα διεθνή ύδατα, όπως χορηγούνται, ακυρώνουν διατάξεις της εθνικής αλιευτικής νομοθεσίας, οι οποίες, επί σειρά δεκαετιών, λειτουργούσαν σε κάποιο βαθμό ως μέτρα διαχείρισης και προστασίας των ιχθυαποθεμάτων και αλιευτικών πεδίων και ευνοούν την καταστρατήγησή τους και την παράνομη αλιεία".

Ειδικότερα, οι εισηγητές αναφέρουν ότι η χορήγηση αδειών αλιείας στα διεθνή ύδατα στις μηχανότρατες, κατά τη θερινή περίοδο, "καταργεί" την τετράμηνη απαγόρευση για την αναπαραγωγή των ιχθυοαποθεμάτων.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Για το θέμα των αδειών αλιείας στα διεθνή ύδατα έχω ήδη αναφερθεί στις παρακάτω αναρτήσεις μου:

α) Οι Μηχανότρατες της μικροπολιτικής αδιαφορίας... 

β) ''Οι Μηχανότρατες της μικροπολιτικής αδιαφορίας. Μέρος 2ο.''

Παρόλο που δεν διαφωνώ με την ουσία της εισήγησης των προαναφερθέντων ιχθυολόγων, μου κάνει εντύπωση ότι κάποια από τα λεγόμενά τους δείχνουν ότι πάσχουν στο κομμάτι γνώσης της ισχύουσας νομοθεσίας, αλλά και των μηχανισμών ελέγχου των αλιευτικών σκαφών μέσης αλιείας. Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι: «Σημειώνουμε ότι τα ‘διεθνή ύδατα' δεν αποτελούν ζώνες που δεν υφίστανται αλιευτική εκμετάλλευση, αλλά κατά το οκτάμηνο λειτουργίας τους, οι μηχανότρατες, αλιεύουν και στα διεθνή ύδατα ελεύθερα, χωρίς ειδική άδεια. Επίσης, η χορήγηση άδειας αλιείας στα διεθνή ύδατα στα γρι-γρι έχει ως αποτέλεσμα, να αλιεύουν γαύρο - σαρδέλα στα χωρικά ύδατα, κατά περιόδους απαγόρευσης"...».

Όσον αφορά στην δυνατότητα των Μηχανοτρατών να αλιεύουν στα διεθνή ύδατα χωρίς ειδική άδεια κατά τον νόμιμη περίοδο δράσης τους στα χωρικά ύδατα κάνουν μεγάλο λάθος. Οι διατάξεις του «διαβολικού» Β.Δ. 666/66 δεν παρέχουν τέτοια δυνατότητα. Άρα για να αλιεύουν τα συγκεκριμένα σκάφη στα διεθνή από 01/10 έως 31/05 απαιτείται να έχουν εφοδιαστεί με ειδική άδεια απόπλου για τα διεθνή, η οποία ισχύει για ένα χρόνο. Σε αντίθετη περίπτωση θα ίσχυε για τέσσερις μήνες.

Τώρα όσον αφορά στα γρι-γρι και την δυνατότητά τους να αλιεύουν γαύρο και σαρδέλα στα χωρικά ύδατα κατά την περίοδο της απαγόρευσης, καλό θα ήταν να μην ξεχνάνε οι αγαπητοί ιχθυολόγοι ότι τα συγκεκριμένα σκάφη ελέγχονται από το Κέντρο Παρακολούθησης Αλιευτικών του Υ.Ν.Α. και είναι πολύ εύκολο να διαπιστωθεί το αλιευτικό πεδίο δράσης τους. Αλλά ας υποθέσουμε ότι βρίσκουν πατέντα να ξεγελάσουν το Κ.Π.Α. Αλήθεια ποιος κυβερνήτης σε γρι-γρι θα έπαιρνε το ρίσκο να αλιεύει συστηματικά εντός χωρικών υδάτων σε απαγορευμένη περίοδο, έχοντας αναμμένα τα ρομπότ, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή είναι απόλυτα ευάλωτος σε καταγγελία; Δεν νομίζω ότι η τιμή του γαύρου και της σαρδέλας στην αγορά θα δικαιολογούσε τέτοιο ρίσκο, εκτός και αν ο άλλος είναι απελπισμένος!

Εν πάσει περιπτώσει, τις απόψεις μου για τις άδειες αλιείας στα διεθνή ύδατα τις έχω αναφέρει. Αυτό που μου είναι δυσάρεστο είναι να βλέπω υπαλλήλους του Τμήματος Αλιείας μιας τόσο μεγάλης περιφέρειας να στερούνται βασικών γνώσεων νομοθεσίας την οποία ούτως ή άλλως καλούνται να εφαρμόσουν (σ.σ. οι άδειες αλιείας στα διεθνή ύδατα εκδίδονται από τις κατά τόπους Περιφέρειες).  

Αναρωτιέμαι! Τι απάντηση θα έδιναν εάν κάποιος τους ρωτούσε για την δυνατότητα των ερασιτεχνών αλιέων να ψαρεύουν στα Διεθνή ύδατα;

Μικροπλαστικές ίνες πλαστικών από τη θάλασσα καταλήγουν στο πιάτο μας

«Για πολλά χρόνια υπήρχε η πεποίθηση ότι τα πλαστικά χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να διαλυθούν. Νέες επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο υλικό διαλύεται τάχιστα σε μικροσκοπικές ίνες και σωματίδια, που ναι μεν είναι αόρατες στο ανθρώπινο μάτι, αλλά τελικά καταλήγουν στο πιάτο μας.

Έρευνα για τη διασπορά των μικροπλαστικών στις ελληνικές θάλασσες υλοποιεί από το 2009 ως σήμερα το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Swansea της Ουαλίας. Κατά την πρώτη φάση της έρευνας και έπειτα από χιλιάδες δειγματοληψίες ιζήματος (άμμου) σε 167 παραλίες των ελληνικών ακτών οι ερευνητές δεν εντόπισαν ούτε ένα δείγμα που να μην περιέχει ίνες μικροπλαστικών! Από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη και από το πιο πολυσύχνατο νησί μέχρι τις ακατοίκητες βραχονησίδες, οι αριθμοί της συγκέντρωσης των μικροπλαστικών ήταν ιδιαίτερα υψηλοί. Δείγματα από παραλίες σε δυσπρόσιτες και ακατοίκητες περιοχές νησιών και νησίδων βρέθηκαν να έχουν περιεκτικότητα μικροπλαστικών ινών, αντίστοιχη με αυτή των παραλιών της Αττικής. Για παράδειγμα στη Γαύδο βρέθηκαν τόσο υψηλές συγκεντρώσεις μικροπλαστικών όσο στο Κεντρικό Αιγαίο, ενώ τα νούμερα στην Κέρο συγκρίνονται ευθέως με αυτά της Αττικής. «Η αιτία είναι η συνήθεια του διασκορπισμού των πλαστικών που γίνεται από τους δήμους, αντί για διαχείριση των απορριμμάτων», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του «Αρχιπελάγους», Θοδωρής Τσιμπίδης.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

www.protothema.gr

Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί εντύπωση το συγκεκριμένο γεγονός. Δυστυχώς - για το ανθρώπινο είδος - η φύση έχει την μοναδική ικανότητα να αντιδρά σε κάθε αρνητική δράση που δέχεται, πληρώνοντας τον θύτη της σχεδόν με το ίδιο νόμισμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση και μέσω της τροφικής αλυσίδας (ψάρια), επιστρέφει στον άνθρωπο μία ποσότητα από τους χιλιάδες τόνους πλαστικού που δέχεται, επιβαρύνοντας μακροπρόθεσμα την υγεία του, ακόμα και όσων δεν συμπεριφέρονται στο περιβάλλον με βάναυσο τρόπο.

Το πρόβλημα που υπάρχει σε επίπεδο πολιτείας και ειδικά τοπικής αυτοδιοίκησης όσον αφορά στην αποκομιδή και διαχείριση των απορριμμάτων είναι γνωστό και δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Δυστυχώς η καθημερινότητά μας είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο που η χρήση πλαστικών υλικών πολλές φορές καθίσταται αναπόφευκτη. Το ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση είναι η διαχείριση του πλαστικού μετά την χρήση του και το που τελικά αυτό θα καταλήξει. Εδώ πλέον τίθεται το ζήτημα της ατομικής ευθύνης, καθώς οι καταναλωτές είναι ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας που λέγεται διαχείριση απορριμμάτων. Ο επόμενος κρίκος αφορά στην πολιτεία και ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αφορά στην βούληση και την ικανότητά τους για την ύπαρξη όλων των απαραίτητων υποδομών ανακύκλωσης και ασφαλούς μεταφοράς των απορριμμάτων στους κατάλληλους χώρους επεξεργασίας τους. Όλοι μας θα έχουμε διαπιστώσει ότι αυτός ο κρίκος παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα. Προβλήματα, που περισσότερο έχουν να κάνουν με την αδιαφορία ή ανικανότητα των διοικούντων, παρά με τα επί μέρους οικονομικά προβλήματα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον ως πρόφαση για την αδυναμία διαχείρισης περιβαλλοντικών θεμάτων. Σε αυτό το σημείο όμως τίθεται το ζήτημα της συλλογικής ευθύνης. Της ευθύνης που έχουμε ως κοινωνία - που έχει τοποθετήσει με την ψήφο της αυτούς τους ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας και λήψης αποφάσεων - να ασκήσει πιέσεις στους διοικούντες και να απαιτήσει από αυτούς να κάνουν ότι είναι απαραίτητο για την ύπαρξη των κατάλληλων υποδομών διαχείρισης των απορριμμάτων και γενικότερα υποδομών προστασίας τους περιβάλλοντος. Είναι ζήτημα πολιτισμού, είναι ζήτημα υγείας και εν γένει της ίδιας μας της ζωής...εκτός και αν κάποιοι δεν αισθάνονται ως κομμάτι της φύσης και έχουν μάθει να λειτουργούν μέσα σε αυτή εντελώς παρασιτικά.