"ΚΑΛΗ ΨΑΡΙΑ"

«Το πρόβλημα της υπεραλίευσης είναι πλεόν ορατό σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη, με τη Μεσόγειο να έχει εξαιρετικά μεγάλο πρόβλημα, αφού πρόκειται για μια θάλασσα με μεγάλες ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες. Στην Ελλάδα πολλά από τα παραδοσιακά αλιεύματα απειλούνται πλέον με εξαφάνιση, αν δεν ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα. H Ευρωπαϊκή Ενωση σχεδιάζει μια νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική, η οποία συναντά πάντως αρκετές αντιδράσεις. Οι “27 της Ευρώπης” έκαναν τη διαδρομή... Αιγαίο-Βρυξέλλες για να καταγράψουν την κατάσταση, να δείξουν τα προβλήματα, αλλά και να παρουσιάσουν κάποιες πρωτοβουλίες που ήδη αποδίδουν θετικά αποτελέσματα.» (Βλ. σχετικά) 

Παρουσιάστηκε πριν κάποιες μέρες στη ΝΕΤ και για όσους δεν κατάφεραν να το παρακολουθήσουν αξίζει να αφιερώσουν λίγο χρόνο να το δουν έστω και διαδικτυακά. Παρουσιάζει - έστω και συνοπτικά - ένα κομμάτι μόνο της Ελληνικής πραγματικότητας στον τομέα της αλιευτικής παραγωγής και διαχείρισης. Στο ντοκιμαντέρ ακούγονται αρκετές αλήθειες, ακούγονται υπερβολές, ακούγονται παράπονα. Κάποιοι μπροστά στην κάμερα δείχνουν να αναλαμβάνουν το μερίδιο ευθύνης τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αλιεία, χωρίς να παραλείπουν να ρίξουν τα βέλη τους και σε άλλους (ερασιτέχνες αλιείς, Λιμενικές Αρχές)! Βέβαια ίσως είναι και η πρώτη φορά που ακούμε και επίσημα για την ευθύνη του καταναλωτή και αυτό είναι κάτι που οφείλει να μας απασχολήσει όλους.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που προκύπτει είναι ότι είμαστε στην χειρότερη κατάσταση από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ και βεβαίως αυτό δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση, αφού και στους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής έχουμε τα μαύρα μας τα χάλια. Εάν θέλουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα της αλιείας τώρα είναι η καλύτερη ευκαιρία που παρουσιάζεται. Τα επιστημονικά δεδομένα υπάρχουν, οι φωνές διαμαρτυρίας είναι πολλές και από διάφορες πλευρές (αλιείς, Μ.Κ.Ο., επιστήμονες κ.λ.π.), η πλειοψηφία των επαγγελματιών αλιέων δείχνει πλέον να αντιλαμβάνεται ότι χρειάζονται μέτρα προστασίας της θάλασσας, ενώ το καταναλωτικό κοινό είναι πλέον πολύ πιο ενημερωμένο σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Άραγε είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τα πολλά λόγια και να προχωρήσουμε σε πράξεις;

27EUROPE FISH "ΚΑΛΗ ΨΑΡΙΑ" από 27europe

Βιολογικός Μήθυμνας.Η ανευθυνότητα παραμένει!

Δεν πέρασε παρά μόλις ένας μήνας από τότε που τράβηξα τις φωτογραφίες του αγωγού αστικών λυμάτων στον Πλατύ Γυαλό Μήθυμνας. Σε αυτό το χρονικό διάστημα το πρόβλημα έδειχνε να έχει λυθεί(;) και η απόρριψη λυμάτων στην θάλασσα είχε σταματήσει. Προφανώς η λύση που δόθηκε ήταν ακριβώς του ιδίου επιπέδου με τις λύσεις που δίνονται κατά καιρούς  σε διάφορα περιβαλλοντικά προβλήματα ανά την Ελλάδα, δηλαδή προσωρινού χαρακτήρα. Έτσι λοιπόν την 16/07/2012 - ακριβώς μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού - το πρόβλημα επανήλθε και μάλιστα έτυχε να είμαι παρών κατά την στιγμή που ξεκίναγε η απόρριψη των λυμάτων μέσω του αγωγού προς την θάλασσα. Η οσμή «εξαιρετική», το θέαμα «μοναδικό» και «άξιο προβολής». Εξάλλου το είχα αναφέρει και στην προηγούμενη σχετική ανάρτησή μου ότι όσο δεν δίνεται λύση στο πρόβλημα λειτουργίας του βιολογικού σταθμού επεξεργασίας λυμάτων, είναι θέμα χρόνου να αντιμετωπίσουμε ξανά θέαμα αντίστοιχο με αυτό του Ιουνίου. Φοβάμαι δε, ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει κατά την διάρκεια του Αυγούστου λόγω και της αυξημένης τουριστικής κίνησης η οποία  εκ των πραγμάτων δημιουργεί μεγαλύτερο όγκο αστικών λυμάτων.
Λυπάμαι πραγματικά, γιατί οι πάσης φύσεως (αν)αρμόδιοι που κρατάνε τις τύχες του νησιού στα χέρια τους αποδεικνύονται κάθε φορά εξαιρετικά ανεπαρκείς να διαχειριστούν και να προστατεύσουν  το φυσικό περιβάλλον, τις ομορφιές του και εν γένει τους πολίτες και την τουριστική οικονομία.

Η “μάχη” της παπαλίνας στη Λέσβο… εδώ το μέγεθος μετράει !!!

«Καζάνι που βράζει θυμίζει ο Κόλπος Καλλονής, στο ξεκίνημα της περιόδου αλίευσης της σαρδέλας, με αφορμή περιστατικό που σημειώθηκε την Κυριακή, όταν τέσσερα αλιευτικά σκάφη «διασταύρωσαν» τον Κόλπο, προκειμένου να ανιχνεύσουν το μέγεθος του ψαριού, για να ξεκινήσει η αλιευτική περίοδος. Λόγω της πληθώρας που υπάρχει στον Κόλπο, υπάρχει η εκτίμηση ότι το ψάρι δεν θα ξεπεράσει τα 10 εκατοστά, μέγεθος απαγορευτικό για αλίευση, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αυτό, όμως, θα δημιουργήσει πλήγμα στους ψαράδες, αφού το φθινόπωρο θα παγώσουν τα νερά, θα φύγουν οι σαρδέλες στο πέλαγος και από εκεί θα αλιευθούν από τα μεγάλα σκάφη για να πουληθούν ως άχρηστο εμπόρευμα, για ψαροτροφή, καθώς θα είναι μικρές, στην Ιταλία και την Ισπανία.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία με τον κόλπο Καλλονής. Τον χειμώνα οι επαγγελματίες αλιείς της περιοχής θα «τρώγονται» μεταξύ τους ή και με τα ρούχα τους για την αλιεία οστράκων και το καλοκαίρι η ιστορία θα επαναλαμβάνεται με την σαρδέλα ή παπαλίνα (όπως είναι η τοπική της ονομασία). Βέβαια όποιος γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου Καλλονής δεν εκπλήσεται από όλα τα τραγελαφικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της αλιείας. Άτυπες κόντρες μεταξύ Πολιχνιατών και Καλλονιατών ψαράδων, μικρομεγαλοσυμφέροντα συγκεκριμένων ατόμων με μεγάλη οικονομική επιφάνεια που προσπαθούν να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες αλιευτικής διαχείρισης στον κόλπο, παντελής έλλειψη οποιουδήποτε διαχειριστικού μέτρου από την πλευρά της πολιτείας για ένα τόσο ευαίσθητο και ιδιαίτερο θαλάσσιο οικοσύστημα, έλλειψη ισορροπημένης και ουσιαστικής αστυνόμευσης, είναι μερικά από τα βασικότερα αίτια της όλης κατάστασης.

Κάπου μέσα στο σχετικό άρθρο διάβασα ότι με πρωτοβουλία της Περιφέρειας πρόκειται να αποσταλεί στην ΕΕ και συγκεκριμένη στην Επίτροπο Αλιείας Κα Δαμανάκη σχετικό έγγραφο που θα εξηγεί τις ιδιαιτερότητες του Κόλπου Καλλονής και θα ζητάει τροποποίηση (!!!) του Κανονισμού που καθορίζει το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος των ψαριών. Αλήθεια, ποιος προτίθεται να συντάξει το συγκεκριμένο έγγραφο και σε ποια επίσημα επιστημονικά δεδομένα θα το στηρίξει; Δεν πιστεύω να είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι η ΕΕ θα δώσει σημασία σε ένα έγγραφο που παρουσιάζει μία σειρά γεγονότων άνευ τεκμηρίωσης. Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια κοροϊδίας από πλευράς μας, μας έχουν πάρει πλέον χαμπάρι (καιρός ήταν). Όταν το 2006 ψηφίστηκε ο Καν. 1967 που θέτει και τα ελάχιστα μεγέθη αλιευμάτων, ποιος ψαράς ή σύλλογος επαγγελματιών αλιέων ασχολήθηκε π.χ. με την σαρδέλα και το ελάχιστο μέγεθός της που εκτινασσόταν στα  11 εκ;  Ουδείς βεβαίως. Λίγο η ανυπαρξία ελέγχων ή η ανοχή των διωκτικών Αρχών, λίγο οι μικροπολιτικές παρεμβάσεις των τοπικών αρχόντων «βόλευαν» την κατάσταση, οι όποιες τυχόν γκρίνιες περιορίζονταν και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι βγάζοντες σαρδέλες ακόμα και σε μέγεθος αθερίνας!    

Αυτό που χρειάζεται επειγόντως ο κόλπος Καλλονής είναι ειδικά  μέτρα ορθολογικής διαχείρισης της αλιευτικής προσπάθειας. Μέτρα που θα εξασφαλίσουν την αειφορία των αλιευτικών του πόρων και την μελλοντική βιωσιμότητα των παράκτιων αλιέων. Υπάρχει ανάγκη για θέσπιση θαλάσσιων ζωνών προστασίας, εφαρμογή ποσοστώσεων στην αλιεία κάποιων ειδών με αυστηρό έλεγχο των εκφορτώσεών τους και διάθεσής τους στην αγορά, χρήση επιλεκτικότερων αλιευτικών εργαλείων και πάνω από όλα υπάρχει ανάγκη από μια πολιτεία που θα συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος και την άμεση σχέση που έχει αυτό με την ποιότητα ζωής των πολιτών.   

Seal cull facts

«The Namibian seal hunt is responsible for the largest slaughter of marine mammals on earth and is considered to be the most brutal of all seal culls.

• Each year up to 85,000 baby seals are killed in Namibia to make just a few dollars from their furs.

• Terrified pups are rounded up, separated from their mothers, and violently beaten to death. An additional 6000 bull seals are killed for their genitalia (thought to be an aphrodisiac in some cultures.) Most of this is exported ultimately to Asia.

• At 6 am, the clubbing begins. Then, at 9 am each morning, bulldozers clean up and restore the beach before the tourists arrive to view the colony, because all of this happens in a designated seal reserve.» (read more...)

 Πηγή: www.seashepherd.org

Όλο το σκηνικό που εκτυλίσσεται στη Ναμίμπια αποτελεί άλλο ένα δείγμα παραλογισμού του ανθρώπινου είδους. Ενός παραλογισμού, που στον βωμό του κέρδους δεν λογαριάζει ούτε το φυσικό περιβάλλον και τις ευαίσθητες ισορροπίες του, αλλά ούτε και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ενός παραλογισμού που οδηγεί μία μερίδα οικονομικά εξαθλιωμένων ανθρώπων να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα αθώων θηλαστικών για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, την ίδια ώρα που η μειοψηφία αυτών που διοργανώνει όλο το «παιχνίδι» εξασφαλίζει πολλές χιλιάδες δολάρια από την εμπορική εκμετάλλευση της γούνας. Μακάρι η δράση της Sea Shepherd να μπορέσει να μειώσει στο ελάχιστο ή και γιατί όχι να αποτρέψει μελλοντικές μαζικές δολοφονίες των συγκεκριμένων θηλαστικών η παρουσία των οποίων στην περιοχή αποφέρει στην τουριστική οικονομία τριπλάσιο κέρδος σε σχέση με τη θανάτωση και εμπορική εκμετάλλευσή τους.