Η “μάχη” της παπαλίνας στη Λέσβο… εδώ το μέγεθος μετράει !!!

«Καζάνι που βράζει θυμίζει ο Κόλπος Καλλονής, στο ξεκίνημα της περιόδου αλίευσης της σαρδέλας, με αφορμή περιστατικό που σημειώθηκε την Κυριακή, όταν τέσσερα αλιευτικά σκάφη «διασταύρωσαν» τον Κόλπο, προκειμένου να ανιχνεύσουν το μέγεθος του ψαριού, για να ξεκινήσει η αλιευτική περίοδος. Λόγω της πληθώρας που υπάρχει στον Κόλπο, υπάρχει η εκτίμηση ότι το ψάρι δεν θα ξεπεράσει τα 10 εκατοστά, μέγεθος απαγορευτικό για αλίευση, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αυτό, όμως, θα δημιουργήσει πλήγμα στους ψαράδες, αφού το φθινόπωρο θα παγώσουν τα νερά, θα φύγουν οι σαρδέλες στο πέλαγος και από εκεί θα αλιευθούν από τα μεγάλα σκάφη για να πουληθούν ως άχρηστο εμπόρευμα, για ψαροτροφή, καθώς θα είναι μικρές, στην Ιταλία και την Ισπανία.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία με τον κόλπο Καλλονής. Τον χειμώνα οι επαγγελματίες αλιείς της περιοχής θα «τρώγονται» μεταξύ τους ή και με τα ρούχα τους για την αλιεία οστράκων και το καλοκαίρι η ιστορία θα επαναλαμβάνεται με την σαρδέλα ή παπαλίνα (όπως είναι η τοπική της ονομασία). Βέβαια όποιος γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου Καλλονής δεν εκπλήσεται από όλα τα τραγελαφικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της αλιείας. Άτυπες κόντρες μεταξύ Πολιχνιατών και Καλλονιατών ψαράδων, μικρομεγαλοσυμφέροντα συγκεκριμένων ατόμων με μεγάλη οικονομική επιφάνεια που προσπαθούν να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες αλιευτικής διαχείρισης στον κόλπο, παντελής έλλειψη οποιουδήποτε διαχειριστικού μέτρου από την πλευρά της πολιτείας για ένα τόσο ευαίσθητο και ιδιαίτερο θαλάσσιο οικοσύστημα, έλλειψη ισορροπημένης και ουσιαστικής αστυνόμευσης, είναι μερικά από τα βασικότερα αίτια της όλης κατάστασης.

Κάπου μέσα στο σχετικό άρθρο διάβασα ότι με πρωτοβουλία της Περιφέρειας πρόκειται να αποσταλεί στην ΕΕ και συγκεκριμένη στην Επίτροπο Αλιείας Κα Δαμανάκη σχετικό έγγραφο που θα εξηγεί τις ιδιαιτερότητες του Κόλπου Καλλονής και θα ζητάει τροποποίηση (!!!) του Κανονισμού που καθορίζει το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος των ψαριών. Αλήθεια, ποιος προτίθεται να συντάξει το συγκεκριμένο έγγραφο και σε ποια επίσημα επιστημονικά δεδομένα θα το στηρίξει; Δεν πιστεύω να είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι η ΕΕ θα δώσει σημασία σε ένα έγγραφο που παρουσιάζει μία σειρά γεγονότων άνευ τεκμηρίωσης. Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια κοροϊδίας από πλευράς μας, μας έχουν πάρει πλέον χαμπάρι (καιρός ήταν). Όταν το 2006 ψηφίστηκε ο Καν. 1967 που θέτει και τα ελάχιστα μεγέθη αλιευμάτων, ποιος ψαράς ή σύλλογος επαγγελματιών αλιέων ασχολήθηκε π.χ. με την σαρδέλα και το ελάχιστο μέγεθός της που εκτινασσόταν στα  11 εκ;  Ουδείς βεβαίως. Λίγο η ανυπαρξία ελέγχων ή η ανοχή των διωκτικών Αρχών, λίγο οι μικροπολιτικές παρεμβάσεις των τοπικών αρχόντων «βόλευαν» την κατάσταση, οι όποιες τυχόν γκρίνιες περιορίζονταν και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι βγάζοντες σαρδέλες ακόμα και σε μέγεθος αθερίνας!    

Αυτό που χρειάζεται επειγόντως ο κόλπος Καλλονής είναι ειδικά  μέτρα ορθολογικής διαχείρισης της αλιευτικής προσπάθειας. Μέτρα που θα εξασφαλίσουν την αειφορία των αλιευτικών του πόρων και την μελλοντική βιωσιμότητα των παράκτιων αλιέων. Υπάρχει ανάγκη για θέσπιση θαλάσσιων ζωνών προστασίας, εφαρμογή ποσοστώσεων στην αλιεία κάποιων ειδών με αυστηρό έλεγχο των εκφορτώσεών τους και διάθεσής τους στην αγορά, χρήση επιλεκτικότερων αλιευτικών εργαλείων και πάνω από όλα υπάρχει ανάγκη από μια πολιτεία που θα συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος και την άμεση σχέση που έχει αυτό με την ποιότητα ζωής των πολιτών.