«Ο καταναλωτής είναι αυτός που πρέπει να ορίζει την αγορά. Συνεπώς, αν στραφούμε προς την κατανάλωση ειδών που δεν διατρέχουν κίνδυνο και διεκδικήσουμε μέσα από αυτή τη συμπεριφορά την τήρηση των νόμων που διέπουν τον κλάδο της αλιείας, έχουμε συμβάλει μέσα από την καθημερινότητά μας στη βελτίωση της κατάστασης των ιχθυαποθεμάτων στη χώρα μας.
Περισσότερα από 40 είδη θαλάσσιων ψαριών της Μεσογείου κινδυνεύουν να εξαφανιστούν στα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με μελέτη για τον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών της IUCN σχετικά με την κατάσταση των ψαριών της Μεσογείου, περίπου τα μισά είδη καρχαριών και σαλαχιών και το λιγότερο 12 είδη άλλων ψαριών απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της υπεραλίευσης, της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων τους (περιοχές αναπαραγωγής, ζευγαρώματος, εύρεσης τροφής κ.α.) και της ρύπανσης.
Εμπορικά είδη όπως ο Ερυθρός Τόννος (Thunnus thynnus), ο Ροφός (Epinephelus marginatus), το Λαβράκι (Dicentrarchus labrax) και ο Μπακαλιάρος (Merluccius merluccius) θεωρούνται Απειλούμενα ή Δυνάμει Απειλούμενα με εξαφάνιση σε μεσογειακό επίπεδο, κυρίως εξαιτίας της υπεραλίευσης.» (Βλ. σχετικά..)
Περισσότερα από 40 είδη θαλάσσιων ψαριών της Μεσογείου κινδυνεύουν να εξαφανιστούν στα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με μελέτη για τον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών της IUCN σχετικά με την κατάσταση των ψαριών της Μεσογείου, περίπου τα μισά είδη καρχαριών και σαλαχιών και το λιγότερο 12 είδη άλλων ψαριών απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας της υπεραλίευσης, της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων τους (περιοχές αναπαραγωγής, ζευγαρώματος, εύρεσης τροφής κ.α.) και της ρύπανσης.
Εμπορικά είδη όπως ο Ερυθρός Τόννος (Thunnus thynnus), ο Ροφός (Epinephelus marginatus), το Λαβράκι (Dicentrarchus labrax) και ο Μπακαλιάρος (Merluccius merluccius) θεωρούνται Απειλούμενα ή Δυνάμει Απειλούμενα με εξαφάνιση σε μεσογειακό επίπεδο, κυρίως εξαιτίας της υπεραλίευσης.» (Βλ. σχετικά..)
Χαίρομαι πραγματικά που τα τελευταία χρόνια, πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που μιλούν για την ευθύνη του καταναλωτή στο κομμάτι της αλιευτικής διαχείρισης. Του καταναλωτή, που αν και αποτελεί τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας που ξεκινά με την αλίευση του προϊόντος και καταλήγει στο πιάτο του, εντούτοις οι επιλογές του μπορούν σε πολύ μεγάλο βαθμό να καθορίσουν αντίστροφα τον τρόπο λειτουργίας τόσο της αγοράς, όσο και της αλιευτικής δραστηριότητας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι να μεταδώσεις στον καταναλωτή την πληροφορία, αλλά να τον πείσεις να αλλάξει συνήθειες και να μεταβάλει τις γαστριμαργικές του επιλογές. Μπορούν το μαριδάκι, γοπάκι, γαυράκι και όλα τα εις «άκι» να πάψουν να αποτελούν λουκούλεια εδέσματα για πολλούς από εμάς; Μπορούμε να σταματήσουμε να ζητάμε τους πινοκεφτέδες λες και πρόκειται για τηγανητές πατάτες; Θα συνεχίζαμε να ζητάμε χταποδοκεφτέδες εάν γνωρίζαμε ότι φτιάχνονται σχεδόν αποκλειστικά από χταποδάκια υπολειπομένων διαστάσεων; Γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα ροφοειδή που σερβίρονται στις ταβέρνες είναι μικρών διαστάσεων και συνήθως προϊόν παράνομης υποβρύχιας αλιείας (ερασιτεχνικής ή επαγγελματικής);
Δεν χρειάζεται να φτάσει κάποιο είδος σε επικίνδυνα πληθυσμιακά όρια για να αποφασίσουμε να λάβουμε μέτρα. Τα λάθη του παρελθόντος είναι πολλά και νομίζω ικανά να μας διδάξουν την αξία της αειφόρου διαχείρισης των φυσικών πόρων και είναι πλέον οι συνθήκες πιο ώριμες από ποτέ ώστε ο καταναλωτής να παίξει τον δικό του ρόλο ενεργά και όχι να παραμένει απλός θεατής.
Δεν χρειάζεται να φτάσει κάποιο είδος σε επικίνδυνα πληθυσμιακά όρια για να αποφασίσουμε να λάβουμε μέτρα. Τα λάθη του παρελθόντος είναι πολλά και νομίζω ικανά να μας διδάξουν την αξία της αειφόρου διαχείρισης των φυσικών πόρων και είναι πλέον οι συνθήκες πιο ώριμες από ποτέ ώστε ο καταναλωτής να παίξει τον δικό του ρόλο ενεργά και όχι να παραμένει απλός θεατής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου