Ενστάσεις από τους αλιείς για το καταδυτικό πάρκο στον «Πνιγμένο»

«Το ενδεχόμενο να επιβληθεί απαγόρευση της αλιείας στην περιοχή του Πνιγμένου, στο πλαίσιο της λειτουργίας του χώρου ως καταδυτικού πάρκου, συζήτησαν τα μέλη του Συλλόγου Επαγγελματιών Αλιέων Μεραμπέλλου με την Αντιπεριφερειάρχη Λασιθίου κα Πελαγία Πετράκη, παρουσία και του Αντιπεριφερειάρχη Δημόσιας Υγείας κ. Μανόλη Κλώντζα, του μέλους του τοπικού συμβουλίου κ. Βαγγέλη Μαυρικάκη καθώς και της κας Μαρία Φουντή και κας Ελένη Ψόχιου, υπηρεσιακών παραγόντων από το αρμόδιο τμήμα Αγροτικής Ανάπτυξης.
Από την πλευρά των αλιέων τονίστηκε πως υπάρχει ανησυχία για το ενδεχόμενο απαγόρευσης στη συγκεκριμένη περιοχή, δεδομένου ότι αποτελεί ένα χώρο που έχει αλιεύματα και είναι πολύ σημαντικός για την επιβίωσή τους.
«Στο σημείο αυτό μόνο υπάρχουν αλιεύματα», τόνισαν χαρακτηριστικά, εκφράζοντας την ανησυχία, αν ενδεχόμενη απαγόρευση τους αποκλείσει τη δυνατότητα να ψαρέψουν στην περιοχή. Από την πλευρά του δε ο κ. Μαυρικάκης επικαλέστηκε πρόσφατο νόμο - Οκτώβριος 2014 – που αφορά τη χωροθέτηση καταδυτικών πάρκων, επισημαίνοντας πως όταν υπάρχουν αρχαιότητες οι δραστηριότητες αυτές χρειάζονται απόσταση τρία ναυτικά μίλια.
Βέβαια, μετά τη χθεσινή συνάντηση η κατάσταση μοιάζει να περιπλέκεται στις διαφορετικές προσεγγίσεις για το θέμα και το ερώτημα είναι αν μπορούν να συνυπάρξουν τόσο η αλιεία όσο και η κατάδυση. Το θέμα πάντως αναμένεται να εξεταστεί αναλυτικά απ' όλες τις πλευρές και με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.» (Πηγή:http://www.anatolh.com)

Μετά τους αλιείς να καταθέσω και εγώ την δική μου ένσταση; Μα είναι δυνατόν να θέλουν να οριοθετήσουν καταδυτικό πάρκο σε περιοχή με το όνομα «Πνιγμένος»; Τι να πω; Περί ορέξεως....! Τώρα ως προς το θέμα μας, νομίζω ότι όλοι γνωρίζουν πως αυτόνομη κατάδυση και επαγγελματική αλιεία δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια περιοχή. Οι λόγοι είναι απλούστατοι. Οι μεν θέλουν να βλέπουν ζωντανό βυθό χάριν αναψυχής και οι δε θέλουν να αφαιρούν ζωή από την θάλασσα χάριν επιβίωσης. Τα συμφέροντά τους λοιπόν είναι αντικρουόμενα, ενώ δεν πρέπει να παραβλέψει ουδείς το στοιχείο της ασφάλειας των καταδύσεων σε περιοχές που συντελείται επαγγελματική αλιεία. Παρ' όλα αυτά όμως και στις δύο ομάδες υπάρχει ένα κοινό στοιχείο και αυτό είναι ότι για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και των δυο, η θάλασσα πρέπει να είναι ζωντανή.  Εάν λοιπόν υπήρχε στοιχειώδης λογική σε αυτό το κράτος, θα φροντίζαμε πρωτίστως να ασχοληθούμε με την υγεία των θαλασσών μας και κατόπιν με την ικανοποίηση των αναγκών των κοινωνικών ομάδων που αντλούν οφέλη από αυτές. Ξεκινήστε λοιπόν κύριοι «αρμόδιοι» με την χωροθέτηση προστατευόμενων περιοχών για τα αλιεύματα, δώστε την δυνατότητα στην παράκτια αλιεία να ασχοληθεί αυστηρά και μόνο σε κάποια τμήματα αυτών, θέτοντας αυστηρούς περιορισμούς  ως προς το είδος των αλιευτικών εργαλείων και την χρονική διάρκεια χρήσης τους και στην συνέχεια ασχοληθείτε με την εξυπηρέτηση του καταδυτικού τουρισμού. Αρκετά νομίζω έχουμε «ξεβρακωθεί» ως χώρα στον βωμό της υποτιθέμενης τουριστικής ανάπτυξης. Μέχρι σήμερα αυτή η χώρα μαστίζεται από μικροπολιτικές εξυπηρέτησης συγκεκριμένων κοινωνικοοικονομικών ομάδων. Τα αποτελέσματα δυστυχώς τα τρώμε όλοι στη μάπα και όπως φαίνεται θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα...