Oceana: Οι καλύτεροι σεφ του κόσμου γίνονται ακτιβιστές

«Είκοσι από τους καλύτερους σεφ του πλανήτη αντιδρούν στην καταστροφή των ωκεανών, ενώνουν τις δυνάμεις τους για την ανάκαμψη της βιοποικιλότητας και την εξασφάλιση άφθονης άγριας θαλασσινής τροφής και ποτίζουν τη γαστρονομία με οικολογικό πνεύμα.Τι είναι αυτό που μας δίνει ζωική πρωτεΐνη, δεν χρειάζεται καθόλου φρέσκο νερό, παράγει πολύ λίγο διοξείδιο του άνθρακα, δεν απαιτεί αρδεύσιμη γη και κοστίζει πολύ λιγότερο από την εκτροφή ίδιας ποσότητας κοτόπουλου, βοδινού, αρνίσιου και χοιρινού κρέατος, κάνοντας αυτήν την πηγή ανώτερης τροφής προσιτή ακόμη και στους φτωχότερους αυτού του κόσμου; Η απάντηση δεν είναι άλλη από το ψάρι, που απ’ ό,τι φαίνεται τα έχει όλα και συμφέρει. Έχουμε γίνει βεβαίως πάρα πολλοί –7 δισ. άνθρωποι, ζωή να ’χουμε– και δυστυχώς μέχρι τώρα δεν είχαμε προβληματιστεί σοβαρά για τη ζημιά που κάνουμε με το αλόγιστο και απρόσεχτο ψάρεμα στους ωκεανούς.
Τώρα όμως οι ιχθυολόγοι σημαίνουν συναγερμό, καθώς τα ψάρια μειώνονται δραματικά­ στους ωκεανούς, με αποτέλεσμα οι ποσότητες που μπορούμε να ψαρεύουμε παγκοσμίως να πέφτουν για πρώτη φορά στην ιστορία. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν όταν 1 δισ. άνθρωποι υποφέρουν από πείνα και όταν σε 35 χρόνια, το 2050, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει αυξηθεί κατά 2 δισ.; Ούτε τόση γη υπάρχει για να καλλιεργηθεί και να μας θρέψει ούτε και η ποσότητα του νερού που απαιτείται! Μοιάζει με αδιέξοδο, αλλά ευτυχώς­ φαίνεται να υπάρχει λύση..................................................
Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, πρέπει να επανεξετάσουμε κάθε στάδιο στην αλυσίδα του ψαρέματος και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας», είπε ο Gastοn Acurio, που το εστιατόριο του «Astrid y Gastοn» στη Λίμα αναδείχτηκε καλύτερο στη Λατινική Αμερική το 2013. «Οι ωκεανοί είναι το μεγάλο κελάρι που μας τροφοδοτεί και πρέπει να καταλάβουμε ότι το μέλλον της τροφής της ανθρωπότητας εξαρτάται από αυτούς», συμπληρώνει ο Joan Roca του «El Celler de Can Roca» στη Χιρόνα (καλύτερο στον κόσμο το 2013).............................................................................
Έχει αποδειχτεί, πάντως, ότι αν σταματήσει η υπεραλλίευση, περιοριστούν οι παράπλευρες απώλειες των παρεμπιπτόντων αλιευμάτων που πετιούνται νεκρά στη θάλασσα­ και προστατευτούν οι τόποι αναπαραγωγής των ειδών, οι ωκεανοί θα αναζωογονηθούν πολύ γρήγορα.» (Βλ. σχετικά..). 

  

Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν. Η αλιευτική διαχείριση μας αφορά όλους. Από τον ψαρά που θα ρίξει τα εργαλεία του για να φέρει το ψάρι στο σκάφος του μέχρι τον τελικό καταναλωτή που θα το βάλει στο πιάτο του. Η  κάθε κοινωνική/οικονομική ομάδα, ανάλογα με την συμπεριφορά της, έχει την δυνατότητα  να ασκήσει πιέσεις και να διαμορφώσει ή ακόμα και να επιβάλει συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης σε αντίστοιχες ομάδες που έχουν ως κοινό παρονομαστή την ΄΄αλιευτική διαχείριση``. Πιστεύω πάρα πολύ στην δυναμική των ομάδων που βρίκονται στο τελικό στάδιο της αλιευτικής διαχείρισης και ειδικά στους καταναλωτές. Αυτοί είναι που μπορούν να διαχειριστούν έξυπνα το κομμάτι της ζήτησης ώστε να ασκηθούν οι κατάλληλες πιέσεις στο κομμάτι της προσφοράς. Κανένας δεν θα επιλέξει να παράγει και να προωθεί ένα προϊόν που μένει συνέχεια στα αζήτητα. Εκ των πραγμάτων θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της αγοράς, εάν θέλει και ο ίδιος να επιβιώσει. Εάν όλοι μας καταφέρουμε να αφυπνίσουμε έστω και λίγο τον ακτιβιστή που κρύβουμε μέσα μας, τότε σίγουρα μπορούμε να ανατρέψουμε πολλά....