Εύσημα από Βραζιλία για το δάσος Σιγρίου

«Παγκόσμιο πρότυπο διαχείρισης ιδιαίτερης φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς αποτελεί το απολιθωμένο δάσος Σιγρίου Λέσβου.»(Βλ. σχετικό άρθρο..).

Κατ' αρχήν οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι το παραπάνω επίτευγμα οφείλεται, στο μεγαλύτερο ποσοστό του, στο μεράκι και την δουλειά του Νίκου Ζούρου.
Από εκεί και πέρα, η ανάπτυξη θεματικού τουρισμού καθ' όλη την διάρκεια του έτους είναι ένα μεγάλο στοίχημα που μπορεί και πρέπει να κερδίσει όχι μόνο το Σίγρι αλλά ολόκληρη η Λέσβος. Οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού, βασισμένες στο πανέμορφο φυσικό και δομημένο περιβάλλον της Λέσβου αποτελούν το μέλλον για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Το αν αυτό είναι εφικτό, με την κατάσταση που επικρατεί μονίμως στις τοπικές αυτοδιοικήσεις του νησιού, είναι ένα άλλο θέμα, καθώς οι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό και ικανότητες συνήθως δεν ανακατεύονται ή ακόμα χειρότερα καταπίνονται από το σαθρό πολιτικό σύστημα το οποίο συνήθως προωθεί στις ηγετικές θέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης άτομα συντηρητικών και ξεπερασμένων αντιλήψεων που ουσιαστικά δεν διαθέτουν όραμα. Με απλά λόγια, ποιος θα είναι αυτός που θα δώσει την ώθηση για να «τρέξει» ο εναλλακτικός τουρισμός στο νησί; Στην περίπτωση του Σιγρίου οι βάσεις έχουν τεθεί χάρη στη δουλειά του Κου Ζούρου, αλλά από εκεί και πέρα ποιος θα δώσει την τελική ώθηση;
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι, εφόσον υπάρξει πρωτοβουλία για προώθηση προγραμμάτων εναλλακτικού τουρισμού, αυτή να μην γίνει εις βάρος του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος του νησιού (κάτι που το έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές).

Αποφάσεις(;) του Υπουργού Αλιείας για τον Ερυθρό Τόνο και τις Μηχανότρατες

Με αφορμή το θέμα για τον ερυθρό τόνο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της greenpeace θα σταθώ σε δύο συγκεκριμένα σημεία. Στο πρώτο διαβάζουμε ότι: «Σε πρόσφατη συνάντηση με σκοπό να καθοριστεί η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα μέσω του Υπουργού Αλιείας, κ Διαμαντίδη, απείχε από τη ψηφοφορία σε αντίθεση με την αρχική του τοποθέτηση υπέρ της συνέχισης αλιείας ερυθρού τόνου. Σε αυτή την αλλαγή στάσης συνέβαλαν και οι πιέσεις και αντιδράσεις της Greenpeace και Ελλήνων πολιτών για την αρχική απογοητευτική στάση του κ. Διαμαντίδη, ο οποίος είχε διεκδικήσει μάλιστα να αυξηθούν οι άδειες λειτουργίας μονάδων πάχυνσης τόνου για την Ελλάδα.» Αναρωτιέμαι, βάσει ποιας λογικής πιστεύει η greenpeace ότι ο Κος Διαμαντίδης απείχε της ψηφοφορίας εξαιτίας των πιέσεων της ίδιας της οργάνωσης και Ελλήνων πολιτών. Στην ιστοσελίδα της οργάνωσης διαβάζω για μόλις 1793 μηνύματα πολιτών που απεστάλησαν στον Υπουργό για το συγκεκριμένο θέμα. Πιστεύουν ότι η συγκεκριμένη κινητοποίηση του δημιούργησε κάποια ανησυχία; Η αποχή του Υπουργού από την ψηφοφορία μπορεί να ερμηνευθεί με δύο τρόπους: α) Απλή αδιαφορία για ένα θέμα που ούτως η άλλως θα έχει συγκεκριμένη έκβαση που δεν είναι άλλη από την συνέχιση της αλιείας εν λόγω είδους και β) χάιδεμα στα αυτιά της οργάνωσης, προκειμένου να πέσουν λίγο οι τόνοι και να μην τους ξαναδεί σύντομα στο Υπουργείο, αφού ούτως ή άλλως η (μη) ψήφος της χώρας μας δεν πρόκειται να έχει ουδεμία επιρροή στην λήψη αποφάσεων για τον λόγο που προαναφέρθηκε.
Στο δεύτερο σημείο διαβάζουμε ότι:«Παράλληλα, ο κ. Διαμαντίδης ανακοίνωσε πως θα προχωρήσει σε κατάργηση της αριθμ. 164198/03-03-08 Απόφασης του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, η οποία, κατά απόλυτη παράβαση του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για την Αλιεία στη Μεσόγειο 1967/2006, επέτρεπε την αλιεία με μηχανότρατα στο 1 ναυτικό μίλι από την ξηρά.» Δηλαδή σε απλά ελληνικά, πολύ σύντομα θα δούμε απόφαση του Υπουργού που θα ορίζει ότι οι Μηχανότρατες θα αλιεύουν στην ελάχιστη απόσταση του 1,5 ν.μ. από την ακτή με την προϋπόθεση της ισοβαθούς των 50μ.; Το νέο είναι σαφέστατα ωραίο, αλλά επειδή το έχουμε ξανακούσει και εφόσον δεν έχουμε ακόμα κάποια επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου σχετικά με το θέμα οφείλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί. Μέχρι στιγμής, το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι ο Υπουργός έχει αποστείλει μία επιστολή στην Κα Δαμανάκη όπου της γνωρίζει την πρόθεσή του για κατάργηση της Υ.Α. του 2008 [βλ. σχετικά (1) και (2)]. Αυτό που με προβληματίζει λίγο είναι ότι ο Κος Διαμαντίδης , μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι θα ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, κάτι που σημαίνει ότι ίσως σε κάποιες περιοχές της χώρας να υπάρξουν εκ νέου παρεκκλίσεις από τον Καν.(ΕΚ) προς όφελος των Μηχανοτρατών. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι το θέμα της Μηχανότρατας αφορά μία ομάδα αλιέων που διαθέτει πανίσχυρο σωματείο, ενώ τα οικονομικά μεγέθη που υπάρχουν γύρω από την ''μέση αλιεία'' είναι πολύ μεγάλα και καθόλου αμελητέα (ειδικά για την περίοδο που διανύουμε), για τους οικονομικούς και ασφαλιστικούς φορείς του κρατικού μηχανισμού. Εάν τελικά υλοποιήσει την απόφασή του ο Υπουργός τότε θα είναι το δεύτερο καλό νέο στον τομέα της αλιείας που θα ακούσουμε φέτος, μετά και τους αυστηρούς περιορισμούς που τέθηκαν στις ''Βιτζότρατες'' κατ' εφαρμογή του Καν.(ΕΚ) 1967/2006. Αναμένω και θα επανέλθω...

Αδιάβαστος κύριε Υπουργέ!

«12:00 Ολοκληρώθηκε η ειρηνική δράση των ακτιβιστών της Greenpeace έξω από το Υπουργείο Αλιείας, οι οποίοι παρέδωσαν το εγχειρίδιο σε σύμβουλο του Υπουργού, αφού ο ίδιος δεν θέλησε να κατέβει και να συναντήσει την Greenpeace παρόλες τις προσπάθειες της οργάνωσης και τηλεφωνικά πριν μέρες να συναντηθεί μαζί του.» (Βλ. σχετικά..).

΄Ολα καλά και νομίζω ότι αρκετοί από εμάς συμφωνούμε με όσα περιλαμβάνει το «εγχειρίδιο του καλού Υπουργού Αλιείας» αλλά,....όσον αφορά στο ζήτημα δημιουργίας θαλασσίων καταφυγίων στην Ελλάδα πιστεύω ότι μέχρι να καθοριστεί με σαφήνεια:
α) Ο τρόπος προστασίας αυτών,
β) Ποιες θα είναι οι περιβόητες «ήπιες μορφές αλιείας» που θα επιτρέπονται εντός της ζώνης προστασίας των καταφυγίων και με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν,
γ) Ποια κριτήρια καθορίζουν τον τόπο δημιουργίας και την έκταση που θα καταλαμβάνουν αυτά,
δ) Ότι ξεκάθαρα δεν θίγονται συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες των ανθρώπων που πλήττονται από τις απαγορεύσεις που τίθενται με την δημιουργία ενός θαλάσσιου καταφύγιου,
έχω κάθε λόγο να αμφιβάλω για το κατά πόσο το συγκεκριμένο θέμα αφορά στην ουσιαστική προστασία των ιχθυαποθεμάτων και της παράκτιας αλιείας ή αν πίσω απ' αυτό κρύβονται συμφέροντα που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων...

Το τρένο της μεγάλης φυγής

«Μία από τις μεγαλύτερες αντιπυρηνικές κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γερμανία από την Παρασκευή. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών στρωμάτων, προσπαθούν εδώ και δύο ημέρες να σταματήσουν την πορεία ενός τρένου που μεταφέρει πυρηνικά απόβλητα από εργοστάσιο της Γαλλίας στο σταθμό αποθήκευσης του Γκόρλεμπεν, στη βόρεια Γερμανία.» (Βλ. σχετικό άρθρο..) και (GP1, GP2).

Από όλα αυτά που αναγράφονται στα προαναφερόμενα link, θα σταθώ σε αυτό: «οι μεταφορές πυρηνικών αποβλήτων είχαν σταματήσει κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Σοσιαλιστών και Πρασίνων, όμως η σημερινή κυβέρνηση της Ανγκελα Μέρκελ αποφάσισε την εκ νέου πραγματοποίησή τους, ενώ παράλληλα ανατράπηκε ο νόμος που προέβλεπε το σταδιακό κλείσιμο των εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας.»
Αναρωτιέμαι εάν το γεγονός της διαφορετικής αντιμετώπισης των πυρηνικών αποβλήτων από τους Σοσιαλιστές σε σχέση με την παρούσα κυβέρνηση της Μέρκελ θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση ή απλά να θεωρείται ως φυσιολογική αντίδραση που πηγάζει μέσα από την πολιτική και κοινωνική ιδεολογία της κάθε πλευράς*. Εξάλλου δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο και αυτό: «Η απόφαση της Γερμανίδας Καγκελάριου κας Μέρκελ να παρατείνει την απόσυρση των πυρηνικών μονάδων κατά 12 έτη, κινείται στα όρια της αντισυνταγματικότητας καθότι πρόκειται για αναίρεση απόφασης χωρίς την έγκριση της Άνω Βουλής (Bundesrat). Την ίδια ώρα, τα 2/3 των Γερμανών πολιτών αντιτίθενται στη χρήση πυρηνικής ενέργειας.»
Κρίμα πάντως για την Γερμανία να γίνεται έρμαιο πολιτικών οι οποίες υποβαθμίζουν σε σημαντικό βαθμό το γεγονός ότι ως χώρα πρωτοστατεί στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην ιστοσελίδα της greenpeace: «Η Γερμανία, η παγκόσμια δύναμη στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, βρίσκεται πλέον σε ένα κρίσιμο ενεργειακό σταυροδρόμι: ή θα επιλέξει την κατεύθυνση της ενεργειακής επανάστασης επενδύοντας στις ΑΠΕ και την εξοικονόμηση ενέργειας, ή θα συνεχίσει προς το αδιέξοδο της πυρηνικής και της ανθρακικής ενέργειας. Η απόφαση μπορεί να επηρεάσει το ρυθμό ανάπτυξης της καθαρής ενέργειας στην υπόλοιπη ΕΕ.»


*Το ίδιο, με μικρές διαφοροποιήσεις, ισχύει σε παγκόσμιο επίπεδο! Το μόνο που αλλάζει είναι οι λαοί (με τις ιδιαιτερότητες της κουλτούρας τους) και τα πρόσωπα.