Σταματήστε την καταστροφή!

«Οι ακτιβιστές της Greenpeace σήμερα το πρωί ήρθαν αντιμέτωποι με τη μηχανότρατα ALBERTA II, στα ανοιχτά της θάλασσας μεταξύ Μυκόνου και Δήλου με τα μηνύματα «Απαγορεύεται η καταστροφή» και «Θαλάσσιο Καταφύγιο στις Κυκλάδες Τώρα!». Στόχος αυτής της δυναμικής, αλλά ταυτόχρονα ειρηνικής δράσης της Greenpeace ήταν να ζητήσει από τον καπετάνιο της μηχανότρατας, που ψάρευε στο προτεινόμενο θαλάσσιο καταφύγιο των Βόρειων Κυκλάδων, να σταματήσει την πιο καταστροφική αλιευτική πρακτική και να αποτελέσει μέρος της λύσης, στηρίζοντας την πρόταση της Greenpeace για την προστασία της περιοχής. Παράλληλα, την υποστήριξή τους στη δράση εξέφρασαν και παράκτιοι ψαράδες επτά νησιών, τονίζοντας την επιτακτική ανάγκη για προστασία της περιοχής.» (Βλ. σχετικά..). 

 

Κανονικά ο τίτλος της συγκεκριμένης ανάρτησης θα έπρεπε να είναι «Ξεπερνώντας τα όρια της γραφικότητας». 

Δυστυχώς αυτή η ιστορία με τα θαλάσσια καταφύγια έχει γίνει τόσο έμμονη ιδέα που προκειμένου να την στηρίξουν (προωθήσουν), καταφεύγουν πλέον σε ενέργειες που λίαν επιεικώς μπορούν να χαρακτηριστούν ΄΄γραφικές``. Ειδικά χθες ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια αφού παρεμπόδισαν την αλιευτική προσπάθεια της Μηχανότρατας ALBERTA II ποντίζοντας πλωτούς σημαντήρες κοντά στην πλώρη του αλιευτικού, αλλά αφήνοντας και άτομα εντός της θάλασσας. Τόσο στο facebook όσο και στην ιστοσελίδα της οργάνωσης έγινε λόγος για ακτιβιστές που έρχονται αντιμέτωποι με την εν λόγω Μηχανότρατα, αναφορές για καταστροφικές πρακτικές του συγκεκριμένου εργαλείου, με αποτέλεσμα να δοθεί αρχικά η εικόνα ότι το συγκεκριμένο αλιευτικό είχε υποπέσει σε σοβαρή αλιευτική παράβαση και η greenpeace τον έπιασε επ' αυτοφώρω. Εννοείται βεβαίως ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είχε γίνει. Η αγαπητή οργάνωση βρήκε απλώς έναν ακόμη τρόπο να επανέλθει στο ζήτημα των θαλασσίων καταφυγίων παρεμποδίζοντας μία νόμιμη αλιευτική δραστηριότητα. Το χειρότερο δε είναι ότι δεν δίστασε να δώσει στην δημοσιότητα και τα στοιχεία του αλιευτικού σκάφους λες και πρόκειται για στυγνό εγκληματία. Εννοείται βεβαίως ότι ο κυβερνήτης της Μηχανότρατας δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή τέσσερα μέλη της οργάνωσης να κρατούνται στο Λιμεναρχείο Πάρου και αύριο θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα.

Από τότε που άρχισε η ιστορία με τα θαλάσσια καταφύγια η GP ψάχνει στήριξη στις τοπικές κοινωνίες και κατά βάση στους παράκτιους αλιείς. Αναμενόμενο ήταν λοιπόν να στοχοποιήσει την Μηχ/τα, η οποία ούτως ή άλλως αποτελεί «εχθρό» των παράκτιων αλιέων, ενώ με ένα τελείως μαγικό τρόπο έχει «αγιοποιήσει» την παράκτια αλιεία, λες και αυτή πραγματοποιείται μόνο με αθώα εργαλεία. Αυτή η πρακτική φαίνεται να έχει απήχηση σε μια πολύ μεγάλη μερίδα ανθρώπων που ενδεχομένως έχουν κάποιες οικολογικές ευαισθησίες, αλλά επί της ουσίας είναι τελείως άσχετοι με την θάλασσα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που λόγω της μεγάλης τους επαφής με το θαλάσσιο περιβάλλον και την αλιεία, είναι σε θέση να αξιολογούν καταστάσεις και να μην δέχονται αφιλτράριστα οτιδήποτε τους πλασάρει μια Μ.Κ.Ο. Εάν λοιπόν η χθεσινή κίνηση της GP είχε σκοπό να αναδείξει μια σοβαρή παρανομία, τότε θα με έβρισκε σύμφωνο 100%. Αυτό όμως που αποδείχθηκε είναι ότι πρόκειται για μία ακόμη κίνηση αυτοπροβολής.

Δεν θεωρώ επίσης τυχαίο το χρονικό διάστημα που επιλέχθηκε από την οργάνωση για την συγκεκριμένη κίνηση, καθώς είναι λίγες μέρες μετά την ψήφιση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των προτάσεων του Κρίτωνα  Αρσένη σχετικά με την βιοποικιλότητα, μεταξύ των οποίων γίνεται αναφορά για την αναγκαιότητα θέσπισης καταφυγίων αλιευμάτων. Τι φοβάται η greenpeace; Μήπως χάσει την αποκλειστικότητα προώθησης του project για τα θαλάσσια καταφύγια; Μα ούτως ή άλλως δεν είναι η μόνη που κάνει λόγο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά σίγουρα είναι η μοναδική που δεν το χειρίζεται  διακριτικά και με την δέουσα επιστημονική σοβαρότητα που απαιτείται.

Εάν πραγματικά η οργάνωση θέλει την στήριξη της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας στο θέμα των θαλασσίων καταφυγίων οφείλει να βρει έναν πιο διακριτικό τρόπο προσέγγισής τους και σίγουρα δεν μπορεί να συνεχίσει να τους «πατάει τον κάλο» τόσο άγαρμπα, γιατί πιθανότατα θα έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμεί. Διάλογος, κατάθεση σοβαρών και επιστημονικά τεκμηριωμένων προτάσεων, αμοιβαίες υποχωρήσεις και εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης με γνώμονα την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και μόνο.

Ελλάδα: πρωταθλήτρια Ευρώπης στις χωματερές

«Πρωταθλήτρια στις χωματερές μεταξύ των παλαιών χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ελλάδα, ενώ βρίσκεται στην έκτη θέση του συνόλου.

Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΕ αφορούν το σύνολο των χώρων ταφής, νόμιμους και παράνομους.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Προφανώς και αυτή η Ευρωπαϊκή πρωτιά  οφείλεται στην άριστη οργάνωση που έχουμε ως λαός και στην αψεγάδιαστη λειτουργία των κρατικών θεσμών. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί αυτή η έφεση που έχουμε στον αρνητικό πρωταθλητισμό όσον αφορά στις κοινωνικοοικονομικές μας δομές.  

Το Ευρωκοινοβούλιο κατά της ιδιωτικοποίησης των αλιευμάτων

«Με ευρεία πλειοψηφία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στήριξε την πρωτοβουλία του Κρίτωνα Αρσένη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των αλιευμάτων. Ως αποτέλεσμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά από τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναγνωρίσουν τα ψάρια ως κοινό αγαθό και να πάρουν μέτρα προκειμένου η αλιεία να μη συγκεντρωθεί στα χέρια λίγων.

Η εκστρατεία του Κρίτωνα Αρσένη και τεσσάρων συναδέλφων του διήρκεσε τέσσερις μήνες κατά τους οποίους συλλέχθηκε η έγγραφη υποστήριξη 390 ευρωβουλευτών με τη διαδικασία της γραπτής διακήρυξης, ενώ χθες υιοθετήθηκε επίσημα από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν ξέρω πως ακριβώς εννοούν την «ιδιωτικοποίηση» των αλιευμάτων - δεδομένου ότι δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ιδιαιτερότητες εκμετάλλευσης των αλιευτικών πόρων σε όλα τα ύδατα της Ε.Ε. - αλλά στη χώρα μας χαρακτηριστικό δείγμα άτυπης μονοπωλιακής εκμετάλλευσης αλιεύματος αποτελεί η αλιεία και το εμπόριο του ερυθρού τόνου. Οι ελάχιστες χορηγηθείσες ειδικές άδειες αλιείας σε σχέση με το σύνολο των παράκτιων επαγγελματιών αλιέων, καθώς και η μία μόνο ειδική άδεια αλιείας ζωντανού τόνου από γρι-γρι, σαφέστατα δημιουργούν ερωτηματικά σχετικά με την αντικειμενικότητα των κριτηρίων χορήγησης εν λόγω αδειών.  

Επίσης άλλο ένα δείγμα άτυπης ιδιωτικοποίησης αλιευμάτων στην Ελλάδα αποτελεί η απαγόρευση αλιείας δίθυρων μαλακίων (όστρακα) και οστρακόδερμων (αστακοί, αστακοκαραβίδες κ.λ.π.) από τους ερασιτέχνες αλιείς.

Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι η πρωτοβουλία του Κου Αρσένη αφορά στην επαγγελματική εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων, όμως σε κάθε περίπτωση, η αναγνώριση των αλιευμάτων ως κοινό αγαθό μπορεί να αποτελέσει μία σημαντική νομοθετική βάση προκειμένου να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την άρση και άλλων αδικιών που υπάρχουν στον τομέα της ευρύτερης αλιευτικής δραστηριότητας.

«Ομορφιές» στο λιμάνι της Μυτιλήνης

Η παραπάνω εικόνα σίγουρα δεν είναι πρωτόγνωρη για τους κατοίκους της Μυτιλήνης, ειδικά όταν πνέουν ισχυροί Νότιοι άνεμοι. Επίσης πρωτόγνωρη δεν είναι και η αδιαφορία του αρμόδιου φορέα που οφείλει να ασχοληθεί με την εικονιζόμενη ρύπανση. Προφανώς κάποιοι θεωρούν ότι εικόνες σαν και αυτή αποτελούν «κόσμημα» για το ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένο από την ρύπανση λιμάνι, ειδικά όταν έχουν αρχίσει να «σκάνε μύτη» οι πρώτοι τουρίστες στο νησί.
Πραγματικά δεν ξέρω τι απαιτήσεις μπορώ να έχω από ανθρώπους που καταλαμβάνουν θέσεις «κλειδιά» σε συγκεκριμένους φορείς του νησιού, όταν μου αποδεικνύουν σχεδόν καθημερινά ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν ακόμα και στις πιο απλές και στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την καθημερινότητά μας.

Περιβαλλοντικό έγκλημα στη Κρήτη: Αδίστακτοι σκοτώνουν σπάνια είδη χελώνας και φώκιας

«Απίστευτο περιβαλλοντικό έγκλημα στη Σητεία, με τους ασυνείδητους να σκοτώνουν χελώνες και φώκιες, χωρίς να σκέφτονται τις δυσάρεστες επιπτώσεις για το οικοσύστημα και τελικά για τους ίδιους τους εαυτούς τους! Πριν λίγες ημέρες, ανατολικά από τη παραλία της Χιώνας στο Παλαίκαστρο Σητείας βρέθηκε μια νεκρή χελώνα σε προχωρημένη αποσύνθεση και λίγο αργότερα δύο φώκιες.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Στο συγκεκριμένο άρθρο «φωτογραφίζονται» οι δράστες αυτής της εγκληματικής πράξης. Σε παλαιότερες αναρτήσεις μου έχω αναφερθεί ξανά στην συγκεκριμένη κατηγορία επαγγελματιών αλιέων και δυστυχώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα επιβεβαιώνομαι μέσα από τα ίδια τα περιστατικά που συμβαίνουν σε όλη την χώρα. Αυτοί οι «άνθρωποι» δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται για την άσχημη κατάσταση της αλιευτικής τους παραγωγής, δεν δικαιούνται να απαιτούν από την πολιτεία, δεν έχουν θέση στο θαλάσσιο περιβάλλον.

Αιολικά πάρκα στη Λέσβο

«Διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες για μεγάλα επενδυτικά σχέδια ομίλου που δραστηριοποιείται στον τομέα της ενέργειας, με κατασκευή αιολικών πάρκων σε νησιά του Βορείου Αιγαίου (10 στη Λέσβο) και εγκατάσταση ανεμογεννητριών (153 στη Λέσβο) για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Σήμερα είναι αποδεκτό ότι η επερχόμενη κλιματική αλλαγή απαιτεί καθαρότερες μορφές ενέργειας, όπως η αιολική. Ταυτόχρονα οι υψηλές τιμές και η κρίση στον τομέα του πετρελαίου κάνουν ακόμη πιο επιτακτικό το αίτημα για χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Παράλληλα, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που η ανεργία μαστίζει, η παραπάνω επένδυση φαίνεται ότι θα δημιουργήσει κάποιες θέσεις εργασίας, έστω για το μικρό χρονικό διάστημα της κατασκευής των αιολικών πάρκων.
Όμως θα ήταν χρήσιμο να σκεφτούμε και να μελετήσουμε καλύτερα κάποιες παραμέτρους που αφορούν τα αιολικά πάρκα:» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Σαφέστατα το συγκεκριμένο κείμενο θέτει κάποιους σοβαρούς προβληματισμούς που δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο και δίνουν πρόσφορο έδαφος για συζητήσεις αναφορικά με τυχόν προβλήματα που μπορούν να ανακύψουν από την λειτουργία των αιολικών πάρκων. Ασπάζομαι απόλυτα τις ανησυχίες και την επιχειρηματολογία του Κου Τσουνά, παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια θέματα στο κείμενό του τα οποία δεν μπορούμε να τα δεχόμαστε αφιλτράριστα.
Αναμφισβήτητα η εγκατάσταση και λειτουργία αιολικών πάρκων τέτοιου μεγέθους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς να υπάρξουν και οι αντίστοιχες παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον του νησιού. Ακόμα και ένα σπίτι να χτίσεις, ανάλογα με τον τόπο και τον τρόπο που θα το οικοδομήσεις, έχεις προβεί σε παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει στάθμιση του συγκριτικού οφέλους που θα υπάρχει από την λειτουργία των αιολικών πάρκων σε σχέση με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Να εξεταστεί εάν τα αιολικά πάρκα μπορούν να γίνουν με τρόπο συμβατό προς το Λεσβιακό φυσικό περιβάλλον και να απορροφηθούν από αυτό. Εάν τελικά οι επιπτώσεις είναι τόσο μεγάλες που να καθιστούν προβληματική την λειτουργία των αιολικών πάρκων, τότε πραγματικά αυτά ας μη γίνουν.
Από την άλλη μεριά όμως, έχω την απαίτηση να κατατεθούν προτάσεις άμεσα εφαρμόσιμες και μακροπρόθεσμα βιώσιμες που θα αφορούν στην κάλυψη των αναγκών του νησιού με «καθαρή» ενέργεια. Η πρόταση για κατασκευή «πράσινου» εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού πέραν από «ουτοπική», φαντάζει πλέον και «γραφική», αφού επί σειρά ετών όλοι οι (αν)αρμόδιοι φορείς του νησιού συμφωνούν στο ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν για την μετεγκατάσταση και εκσυγχρονισμό λειτουργίας του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ. Επίσης το θέμα με τα θαλάσσια αιολικά πάρκα δεν είναι καθόλου απλό. Ζητήματα όπως ασφάλεια ναυσιπλοΐας, καταλληλότητα πυθμένα, περιοχές με κατάλληλα βάθη, ύπαρξη αλιευτικών πεδίων, ευαισθησία θαλασσίου οικοσυστήματος και άλλα πολλά είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη.
Όσον αφορά δε στο ζήτημα της αισθητικής υποβάθμισης του περιβάλλοντος που προκαλούν τα αιολικά πάρκα και τις επιπτώσεις του στον τουρισμό, νομίζω ότι ούτως ή άλλως το νησί αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα σε βασικές του υποδομές που αφορούν στον τουρισμό. Κακό οδικό δίκτυο, βρώμικες παραλίες, κακή εξυπηρέτηση σε τουριστικά καταλύματα και κέντρα εστίασης, κ.λ.π. Το χειρότερο δε απ' όλα είναι η έλλειψη καινοτόμων ιδεών και υποδομών για εναλλακτικές μορφές τουρισμού (συνεδριακός, καταδυτικός, κ.λ.π.). Ο ήλιος, η θάλασσα και το birdwatching δεν αρκούν πλέον. Επίσης δεν νομίζω ότι υπάρχει τουρίστας που αισθάνεται ευτυχής όταν ένα από τα πρώτα πράγματα που βλέπει όταν έρχεται στο νησί είναι οι τεράστιες, αντιαισθητικές και ρυπογόνες καμινάδες του εργοστασίου της ΔΕΗ. Επομένως πρέπει να δοθεί μία λύση αφού το ζητούμενο είναι σε κάθε περίπτωση να αποφύγουμε την αισθητική υποβάθμιση του Λεσβιακού φυσικού περιβάλλοντος, είτε αυτή προέρχεται από αιολικά πάρκα, είτε ρυπογόνες μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ως λάτρης του φυσικού περιβάλλοντος της Λέσβου, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι η άνευ όρων αισθητική του υποβάθμιση. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι υπέρμαχος ισοπεδωτικών και μηδενιστικών αντιλήψεων που μπορεί να φρενάρουν οτιδήποτε καινοτόμο στον περιβαλλοντικό τομέα και ειδικά αυτόν των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ή αντίθετα να επιτρέψουν την άνευ όρων επικράτηση της «πράσινης» τεχνολογίας εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Είμαι υπέρμαχος του διαλόγου και της εξεύρεσης λύσεων που θα μεγιστοποιούν τα οφέλη από τέτοιου τύπου επενδυτικά σχέδια και ταυτόχρονα θα επιφέρουν το μικρότερο δυνατό περιβαλλοντικό κόστος. Εδώ όμως απαιτείται η ύπαρξη «αρμοδίων» τοπικών φορέων με ανοιχτό μυαλό, καινοτόμες ιδέες και στιβαρό λόγο ώστε να είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε «παιχνίδια» διαλόγου που αφορούν στο συμφέρον του νησιού. Άραγε υπάρχουν...;