Σοβαρός τραυματισμός επαγγελματία ψαρά με δυναμίτιδα στα Κουφονήσια

«Επικίνδυνες καταστάσεις από την ολιγωρία των αρχών - Σοβαρός τραυματισμός επαγγελματία ψαρά με δυναμίτιδα στα Κουφονήσια.

Με τραγικό τρόπο επιβεβαιώθηκαν οι καταγγελίες που είχε απευθύνει το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας από τον Ιανουάριο προς όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες για επαναλαμβανόμενη, παράνομη αλιεία με δυναμίτιδα στην περιοχή των Κουφονησίων.

Ο σοβαρός τραυματισμός επαγγελματία ψαρά από τη χρήση δυναμίτιδα σήμερα το πρωί – στον οποίο ευχόμαστε τη γρήγορη ανάρρωση του - αποκαλύπτει την καταφανή ολιγωρία που επέδειξαν όλους αυτούς τους μήνες οι αρμόδιες αρχές και την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζουν τα ζητήματα της παράνομης και καταστροφικής αλιείας.» (Βλ. σχετικά..).

Πρόκειται για μία άθλια πρακτική στον χώρο της αλιευτικής δραστηριότητας η οποία παρόλο που έχει παρουσιάσει μείωση τα τελευταία χρόνια, εντούτοις συνεχίζει να είναι αρκετά έντονη σε κάποιες νησιωτικές περιοχές της χώρας.
Δικαίως φωνάζει το Αρχιπέλαγος, αλλά στις βασικές αιτίες που διαιωνίζουν την χρήση δυναμίτιδας στην αλιεία θα έπρεπε να προσθέσει και την αδυναμία ή άρνηση (;) των αρμόδιων Αρχών να επιβάλλουν τις απαιτούμενες ποινές σε όσους υπαίτιους αλιείς συλλαμβάνονται κατά καιρούς από τις Λιμενικές Αρχές. Αθώωση ή μικρές ποινές στο δικαστήριο, μικρά χρηματικά πρόστιμα που μπορεί ακόμα και να εξαλειφθούν σε περίπτωση κατάθεσης προσφυγών στο αρμόδιο όργανο, πολιτικές παρεμβάσεις κ.λ.π. είναι νομίζω αρκετά για να επιτρέψουν στους παράνομους αλιείς την συνέχιση του θεάρεστου έργου τους.

Ο έρωτας έρχεται από τα... μετόπισθεν

«Συνεννόηση σουπιών. Κάθεται η μία αντικρυστά με την άλλη και αρχίζουν να φεγγοβολούν τους πισινούς τους. Εχουν στο οπίσθιο τμήμα τού αμφιπλευροσυμμετρικού σώματός τους ένα φωτογόνο όργανο και διαθέτουν - όπως πληροφορούμαστε - την ικανότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους με περίπλοκα οπτικά σήματα. Μωρέ τι μας λες;

Δεν ξέρουμε από πότε το λαμπύρισμα του πισινού συνιστά κώδικα επικοινωνίας, αλλά από την κατάληξη της συνεννόησης καταλάβαμε και το πλούσιο σε νοήματα λεξιλόγιο. Ανάβει λοιπόν η μία τον πισινό της, τον ανάβει και η άλλη. Τον αναβοσβήσει η μία, τον αναβοσβήνει και η άλλη. Τον κρατάει παρατεταμένα αναμμένο η μία, το ίδιο κάνει και η άλλη με γουρλωμένα μάτια.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

...ή σε πολύ απλά Ελληνικά «έρωτες του κώλου».
Νομίζω ότι ποτέ δεν θα πάψουν τα πλάσματα της θάλασσας να μας εκπλήσσουν με τους κώδικες επικοινωνίας που διαθέτουν.

Βουτιές σε μία θάλασσα γεμάτη από γόπες και μικροπλαστικά

«Ενας παραθεριστής είναι ξαπλωμένος στην ψάθα του και κάνει ασυναίσθητα μία κίνηση για να χαλαρώσει: βυθίζει τα πόδια του στην άμμο. Αμέσως όμως τινάζεται επάνω. Κι αυτό διότι τα πόδια του ακούμπησαν σε αποτσίγαρα που κάποιοι είχαν πετάξει στην ακτή. Ετσι, πήρε την ψάθα του και πήγε λίγο παραπέρα. Αλλά κι εκεί, κοιτώντας προσεκτικά γύρω του, διαπίστωσε ότι υπήρχαν παντού πεταμένες γόπες τσιγάρων...»(Βλ.σχετικό άρθρο..).

Δυστυχώς ο περιβαλλοντικός αναλφαβητισμός του Έλληνα κάποιες φορές χτυπάει κόκκινο. Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση ξεπερνάμε το θέμα ''περιβάλλον'' και διαπιστώνουμε ότι αρκετοί από εμάς είμαστε και κοινωνικά απαίδευτοι. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά εμπεριέχει ακριβώς τον ίδιο τύπο ασέβειας προς τους συμπολίτες μας, όπως ακριβώς όταν καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους αδιαφορώντας για την ενόχληση ή το πρόβλημα που τυχόν προκαλούμε στους γύρω μας.
Μία βόλτα στις πολυσύχναστες παραλίες π.χ. της Λέσβου μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο πολίτη για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί. Αποτσίγαρα, σπασμένα μπουκάλια, πλαστικά και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, «κοσμούν» τις ακτές και πολλές φορές την θάλασσα. Εάν σε όλο αυτό προσθέσουμε και την κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει αρκετοί εκ των Δήμων, όσον αφορά στον τομέα της καθαριότητας (έλλειψη προσωπικού, κακή διαχείριση κονδυλίων, προβληματική οργάνωση υπηρεσιών, αδιαφορία), τότε μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι σε περιοχές όπου δεν υπάρχει ιδιωτική πρωτοβουλία (κάποιοι εξάντλησαν την υποχρέωσή τους στην παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος), για καθαρισμό ακτών και βυθού η κατάσταση κατά την θερινή περίοδο είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος ότι μπορεί να αλλάξει κάτι, ιδιαίτερα στις παλιότερες γενιές, καθώς τα θεμέλια για ουσιώδη παιδεία μπαίνουν στην παιδική ηλικία, ώστε στην συνέχεια οι όποιες πληροφορίες λαμβάνονται από τον περιβάλλοντα χώρο να φιλτράρονται και να αξιολογούνται με τρόπο που να οδηγεί σε ορθή κοινωνική και περιβαλλοντική συμπεριφορά. Ίσως η νέα γενιά να μπορέσει να ανατρέψει κάποια δεδομένα, αλλά θα πρέπει πρώτα να επιλέξει να απορρίψει τα άσχημα πρότυπα συμπεριφοράς των παλαιότερων γενιών.

ΔΕΗ: οι γεωτρήσεις για τη γεωθερμία ξεκινούν από τη Λέσβο

«Ο διευθύνων σύμβουλος της «ΔΕΗ Ανανεώσιμες» Ι. Τσιπουρίδης, μιλώντας στο κρατικό ραδιόφωνο, τη ΝΕΤ FM, δήλωσε ότι από τη Λέσβου θα ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις για την αξιοποίηση των γεωθερμικών πεδίων. Ο κ. Τσιπουρίδης τόνισε τη σημασία της συναίνεσης των τοπικών κοινωνιών ως βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από τη γεωθερμία, με στόχο να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Η χρήση της γεωθερμίας ως Α.Π.Ε., συγκρινόμενη με συμβατικές μορφές ενέργειας, συνοδεύεται από μια σειρά πλεονεκτημάτων τα οποία την καθιστούν ως μία περιβαλλοντικά συμβατή μορφή ενέργειας (βλ. σχετικά).
Σε πρώτη φάση δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι η εκπόνηση των συγκεκριμένων έργων δεν θα συνοδευτεί από τα απαραίτητα μέτρα περιορισμού των όποιων περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η μόνη μου ανησυχία, όσον αφορά στην Λέσβο, είναι οι αντιδράσεις που τυχόν θα υπάρξουν από την τοπική κοινωνία. Μία κοινωνία η οποία έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανεκτική απέναντι στην λειτουργία ενός εργοστασίου της ΔΕΗ το οποίο επιβαρύνει επί σειρά ετών τον αέρα και την θάλασσα της πόλης της Μυτιλήνης. Μια κοινωνία που πολλές φορές εμφανίζεται εξαιρετικά φοβική απέναντι σε καινοτόμες ιδέες και δημιουργίες που δεν σχετίζονται με το άμεσο οικονομικό της συμφέρον...

Ψάρια και τουρίστες στο ίδιο... κλουβί!

«Συρματοπλέγμα- τα» στις ελληνικές ακτές βάζει το νέο «υδάτινο κτηματολόγιο», καθώς γεμίζει με κλουβιά ιχθυοκαλλιέργειας πανέμορφες τουριστικές περιοχές, όπως Ιθάκη, Κεφαλονιά, Σύμη, Χάλκη, Πόρο, Λέσβο, Λήμνο, Κάλυμνο, αλλά και κοιτίδες πολιτισμού όπως η Επίδαυρος.

Ετοιμοι να παραιτηθούν είναι δήμαρχος και δημοτικό συμβούλιο του Πόρου, ενώ 12 δήμοι της χώρας θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας αν εγκριθούν τελικά οι Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ).»(Βλ. σχετικό άρθρο..).

Μοιάζει να μην έχουν τέλος οι αντιδράσεις απέναντι στο νομοσχέδιο για τις υδατοκαλλιέργειες. Βέβαια ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τους αντιδρώντες, ειδικά από την στιγμή που η εγκατάσταση και λειτουργία μίας τέτοιας μονάδας επιδρά θετικά ή αρνητικά σε μία σειρά σημαντικών παραγόντων που έχουν ως κοινό παρονομαστή την οικονομία.
Πρώτος παράγοντας είναι το "περιβάλλον". Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με το κλείσιμο των ιχθυοκαλλιεργητικών μονάδων στον Πόρο, ύστερα από 7 χρόνια (!) συνεχόμενης παραβατικής συμπεριφοράς. Έχω την αίσθηση ότι εάν οι αρμόδιες υπηρεσίες κάνουν σωστά την δουλειά τους και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ενδεχομένως να πρέπει να αφαιρεθούν και άλλες άδειες λειτουργίας παρόμοιων μονάδων, ενώ όπως αναφέρεται σχετικά και στο άρθρο «το μείζον ζήτημα των επιπτώσεων στο περιβάλλον αντιμετωπίζεται τελείως αποσπασματικά, ενώ δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι οι επιβαρυντικές επιδράσεις σε περιοχές μεγάλης συγκέντρωσης μονάδων λειτουργούν "σωρευτικά" επηρεάζοντας ακόμη και το ζωικό κεφάλαιο.»
Ο επόμενος παράγοντας ακούει στο όνομα "τουρισμός". Ουδείς μπορεί να αγνοήσει την σημασία του ειδικά για τις νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της χώρας. Ο τόπος και ο τρόπος λειτουργίας μιας ιχθυοκαλλιέργειας μπορεί κατά περίπτωση να προκαλέσει σημαντική αισθητική υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ενδεχομένως να επηρεάσει την τουριστική ανάπτυξη και οικονομία μιας περιοχής. Εξάλλου νομίζω ότι σε μια σύγκριση οικονομικών μεγεθών - σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών - ανάμεσα σε τουρισμό και ιχθυοκαλλιέργειες, η πλάστιγγα θα γύρει σαφέστατα υπέρ του πρώτου.
Τελευταίος και καθόλου αμελητέος παράγοντας είναι οι "εξαγωγές". Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο σχετικό άρθρο της η Ελευθεροτυπία «οι θαλάσσιες ιχθυοκαλλιέργειες έχουν εξαγωγικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι η παραγωγή τους εξάγεται σε ποσοστό 70%-80%, συμβάλλοντας ουσιαστικά στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας, ενώ τα προϊόντα τους κυριαρχούν στην ευρωπαϊκή αγορά και όχι μόνο».
Μένει λοιπόν να δούμε εάν μπορεί να βρεθεί η κατάλληλη «συνταγή», που θα δέσει αρμονικά το νομοσχέδιο για τις ιχθυοκαλλιέργειες με τους παραπάνω τρεις παράγοντες, ώστε να μεγιστοποιήσει τα οφέλη σε επίπεδο τοπικής και εθνικής οικονομίας και παράλληλα να αμβλύνει τις υπάρχουσες αντιδράσεις.