«Παράνομη εκφόρτωση υπομεγεθών αλιευμάτων παρουσία της τοπικής λιμενικής αρχής έλαβε χώρα το βράδυ της Τρίτης στο λιμάνι των Φούρνων. Μέλη του Αρχιπελάγους που βρίσκονταν στην περιοχή στο πλαίσιο αλιευτικής έρευνας και προγραμματισμένης συζήτησης για θέματα διαχείρισης αλιείας με τους αλιείς και το Δήμο Φούρνων έγιναν μάρτυρες της αυθαιρεσίας και της αναλγησίας των ελεγκτικών μηχανισμών.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).
Δυστυχώς το περιστατικό στους Φούρνους αποτελεί ένα μικρό μόνο δείγμα της κατάστασης που επικρατεί σε μεγάλο μέρος των λιμανιών της χώρας όπου εκφορτώνονται αλιεύματα. Το γιατί ο συγκεκριμένος λιμενικός δεν έκανε - όπως καταγγέλλει το Αρχιπέλαγος - την δουλειά του, μπορεί να οφείλεται σε μία σειρά παραγόντων όπως π.χ. ότι δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις ή ότι κάνει τα «στραβά μάτια» για ευνόητους λόγους...
Η ουσία όμως του προβλήματος δεν περιορίζεται στο ότι ο τάδε ή ο δείνα λιμενικός δεν ασκεί σωστά τα καθήκοντά του, αλλά στο ότι ανέκαθεν υπήρχε μία γενικότερη παράλυση - κατά την άποψή μου εσκεμμένη - και των υπόλοιπων ελεγκτικών μηχανισμών που σχετίζονται με την μεταφορά, εμπόριο και τελική πώληση των αλιευτικών προϊόντων. Όποιος νομίζει ότι υπερβάλω ας κάνει μία βόλτα στις μεγάλες ιχθυαγορές της Αθήνας και του Πειραιά. Ακόμη όμως και σε συνοικιακά ιχθυοπωλεία η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.
Το πρόβλημα ενδεχομένως θα μπορούσε να είχε λυθεί εάν οι ιδιοκτήτες των Μηχανοτρατών διέθεταν την στοιχειώδη λογική αλλά και περιβαλλοντική ευαισθησία να κατανοήσουν ότι η ορθολογική διαχείριση των ιχθυαποθεμάτων θα εξασφαλίσει και την βιωσιμότητα του επαγγέλματός τους. Προφανώς όμως η λογική και ευαισθησία τους περιορίζεται στις ειδικές άδειες αλιείας για τα Διεθνή ύδατα που πήραν το καλοκαίρι για να «ξυρίσουν» και τις εκτός των 6 ν.μ. θαλάσσιες περιοχές αλλά και στις διαμαρτυρίες τους για την (επιτέλους), οριστική επιβολή του μέτρου της ελάχιστης απόστασης αλιείας από την ακτή στο 1,5 ν.μ.
Από εκεί και πέρα υπάρχει και η ευθύνη του τελικού καταναλωτή. Του καταναλωτή που οφείλει να σταματήσει να αντιμετωπίζει το κουτσουμουράκι, γαυράκι, το ροφάκι και όλα τα εις «-άκι» αλιεύματα, ως εκλεκτά θαλασσινά εδέσματα που συνοδεύουν τις κατά περίπτωση κρασοκατανύξεις και ουζοποσίες...
Δυστυχώς το περιστατικό στους Φούρνους αποτελεί ένα μικρό μόνο δείγμα της κατάστασης που επικρατεί σε μεγάλο μέρος των λιμανιών της χώρας όπου εκφορτώνονται αλιεύματα. Το γιατί ο συγκεκριμένος λιμενικός δεν έκανε - όπως καταγγέλλει το Αρχιπέλαγος - την δουλειά του, μπορεί να οφείλεται σε μία σειρά παραγόντων όπως π.χ. ότι δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις ή ότι κάνει τα «στραβά μάτια» για ευνόητους λόγους...
Η ουσία όμως του προβλήματος δεν περιορίζεται στο ότι ο τάδε ή ο δείνα λιμενικός δεν ασκεί σωστά τα καθήκοντά του, αλλά στο ότι ανέκαθεν υπήρχε μία γενικότερη παράλυση - κατά την άποψή μου εσκεμμένη - και των υπόλοιπων ελεγκτικών μηχανισμών που σχετίζονται με την μεταφορά, εμπόριο και τελική πώληση των αλιευτικών προϊόντων. Όποιος νομίζει ότι υπερβάλω ας κάνει μία βόλτα στις μεγάλες ιχθυαγορές της Αθήνας και του Πειραιά. Ακόμη όμως και σε συνοικιακά ιχθυοπωλεία η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.
Το πρόβλημα ενδεχομένως θα μπορούσε να είχε λυθεί εάν οι ιδιοκτήτες των Μηχανοτρατών διέθεταν την στοιχειώδη λογική αλλά και περιβαλλοντική ευαισθησία να κατανοήσουν ότι η ορθολογική διαχείριση των ιχθυαποθεμάτων θα εξασφαλίσει και την βιωσιμότητα του επαγγέλματός τους. Προφανώς όμως η λογική και ευαισθησία τους περιορίζεται στις ειδικές άδειες αλιείας για τα Διεθνή ύδατα που πήραν το καλοκαίρι για να «ξυρίσουν» και τις εκτός των 6 ν.μ. θαλάσσιες περιοχές αλλά και στις διαμαρτυρίες τους για την (επιτέλους), οριστική επιβολή του μέτρου της ελάχιστης απόστασης αλιείας από την ακτή στο 1,5 ν.μ.
Από εκεί και πέρα υπάρχει και η ευθύνη του τελικού καταναλωτή. Του καταναλωτή που οφείλει να σταματήσει να αντιμετωπίζει το κουτσουμουράκι, γαυράκι, το ροφάκι και όλα τα εις «-άκι» αλιεύματα, ως εκλεκτά θαλασσινά εδέσματα που συνοδεύουν τις κατά περίπτωση κρασοκατανύξεις και ουζοποσίες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου