Σύλληψη προμηθευτή εκρηκτικών στη Νάξο – Δίχως τέλος η αλιεία με δυναμίτιδα στις νότιες Κυκλάδες

«Ισχυρό χτύπημα δέχτηκε κύκλωμα, το οποίο τροφοδοτεί για χρόνια με εκρηκτικά, δυναμιτιστές στις Κυκλάδες και τα βόρεια Δωδεκάνησα.Το πρωί της Τρίτης, 14/2, οι αστυνομικές αρχές της Νάξου προχώρησαν στη σύλληψη 64χρονου στο χωριό Γαλανάδο για κατοχή 272 κιλών δυναμίτιδας και πλήθους βοηθητικών εκρηκτικών υλών (40 κιλά πυρίτιδα, 370 πυροκροτητές, 1500 μέτρα ακαριαία θρυαλλίδα, 785 μέτρα βραδύκαυστη θρυαλλίδα κα).» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Σαφέστατα και είναι ευχάριστη είδηση η συγκεκριμένη σύλληψη, αλλά από εκεί και πέρα αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό. Οι επιτήδειοι αλιείς σίγουρα θα βρουν εναλλακτική τροφοδοσία σε πρώτη ύλη για να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους, ειδικά από την στιγμή που υπάρχει απουσία ελέγχου της παράνομης αλιευτικής δραστηριότητας και της διάθεσης των αλιευτικών προϊόντων στην αγορά. Δικαιολογία για την απραξία των Λιμενικών αρχών δεν υπάρχει, αλλά στις κλειστές κοινωνίες οι δυνατότητες άσκησης ελέγχων αστυνομικής φύσεως ήταν πάντοτε περιορισμένες λόγω γνωριμιών ή ''άλλων'' παρεμβάσεων, ενώ τα ελεγκτικά όργανα καθίστανται περισσότερο ευάλωτα σε τυχόν απειλές ή άλλες «πιέσεις» είτε των παράνομων αλιέων είτε διαφόρων άλλων...

Εν πάσει περιπτώσει, από την στιγμή που το πρόβλημα είναι τόσο έντονο στις Κυκλάδες (και όχι μόνο) και εφόσον υπάρχουν επίσημες καταγγελίες με στοιχεία των παρανομούντων, ας μεριμνήσουν οι αρμόδιοι ώστε το ζήτημα να αντιμετωπιστεί από μεικτά κλιμάκια ελεγκτικών οργάνων που δεν έχουν καμία σχέση με τις κατά τόπους Λιμενικές και Αστυνομικές αρχές. Εάν πιαστούν ορισμένοι και επιβληθούν οι προβλεπόμενες κυρώσεις (ποινικές, διοικητικές, κατασχέσεις σκαφών και εργαλείων), είμαι σίγουρος ότι το φαινόμενο θα περιοριστεί.
Σε αυτή την χώρα όμως πότε τα αρμόδια όργανα της πολιτείας ασχολήθηκαν σοβαρά με την αλιευτική δραστηριότητα και το θαλάσσιο περιβάλλον; Μόνο κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών πραγματοποιήθηκαν κάποια δειλά βήματα προόδου στον συγκεκριμένο τομέα και αυτά εξαιτίας των πιέσεων της Ε.Ε. Επί της ουσίας λοιπόν το πρόβλημα είναι η έλλειψη βούλησης και η ανευθυνότητα των (αν)αρμοδίων.
Την συγκεκριμένη περίοδο - αλλά πιστεύω και για πολλά ακόμα χρόνια - δεν ελπίζω σε αποφάσεις ή δράσεις ουσίας σε κανέναν τομέα της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής (κατά πόσο μάλλον στο περιβάλλον). Η παρούσα κρίση που περνάμε μπορεί να είναι οικονομική, αλλά η κοινωνική κρίση (αξιών και θεσμών) που βιώνουμε για δεκαετίες αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί τροχοπέδη στην οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης λειτουργίας του κράτους.