Δεν πιστεύω ότι στο πελατειακό ελληνικό κράτος υπήρχε ποτέ ιδιαίτερος χώρος για την προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμη ανάπτυξη. Ακόμα και να υπήρξαν μεμονωμένες περιπτώσεις πολιτικών που να είχαν την πρόθεση να ασχοληθούν λίγο παραπάνω με τον συγκεκριμένο τομέα, αυτές χάθηκαν κάπου ανάμεσα στον βούρκο της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας και της διαφθοράς που μαστίζουν επί δεκαετίες την ελληνική κοινωνία. Ως εκ τούτου οι διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις που υπάρχουν για περιβαλλοντικά θέματα τις περισσότερες φορές δεν εφαρμόζονται ή ακόμα χειρότερα έχουν τόσα κενά, που η όποια προσπάθεια εφαρμογής τους δίνει ανέλπιστη χαρά (εργασία) στους νομικούς της χώρας.
Δυστυχώς την τρέχουσα περίοδο, όσο και να «φωνάζουν» οι περιβαλλοντικές Μ.Κ.Ο., η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και πολιτικών δεν πρόκειται να τους δώσει σημασία. Το αν μελλοντικά μπορεί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο είναι ένα άλλο θέμα το οποίο στην παρούσα φάση, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, δεν απασχολεί και δεν θα απασχολήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ούτως η άλλως οι Έλληνες είμαστε λαός που δρα παρορμητικά, ενώ ταυτόχρονα πάσχουμε και από το σύνδρομο της ασθενούς μνήμης, κάτι που αποτυπώθηκε περίτρανα και στο πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου