Δυστυχώς μόλις ένα χρόνο μετά την ανάρτησή μου με τίτλο ΄΄Οι Μηχανότρατες της Μικροπολιτικής αδιαφορίας``, βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Η κωμωδία με τίτλο ΄΄ειδική άδεια απόπλου για αλιεία στα Διεθνή ύδατα``, είχε προφανώς μεγάλη επιτυχία την προηγούμενη χρονιά και έτσι οι συντελεστές της αποφάσισαν για την συνέχειά της. Πρωταγωνιστές συνεχίζουν να παραμένουν οι ιδιοκτήτες των Μηχανοτρατών και βεβαίως κάποιοι εκλεκτοί Περιφερειάρχες της χώρας. Αυτή την φορά όμως, για να υπάρχει μεγαλύτερο σασπένς και να κρατηθεί ζωντανό το ενδιαφέρον των θεατών, αποφασίστηκε ότι πρέπει να δοθεί και δεύτερος ρόλος, να υπάρχει guest star, ενώ οι κομπάρσοι της κωμωδίας παραμένουν σταθεροί.
Αυτή λοιπόν τη φορά ο σεναριογράφος αποφάσισε ότι το «θεάρεστο» έργο των πρωταγωνιστών δεν θα ήταν τόσο εύκολο και θα έπρεπε να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια. Έρχεται λοιπόν το Υπουργείο Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας/Δ/νση Αλιείας και με σχετικό του έγγραφο προσπαθεί να βάλει «τρικλοποδιές» στους Περιφερειάρχες. Το εν λόγω έγγραφο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η επέκταση της αλιευτικής περιόδου των Μηχανοτρατών κατά τους θερινούς μήνες θα είχε δυσμενείς επιπτώσεις στα αποθέματα συγκεκριμένων ειδών και ενδεχομένως θα έπρεπε να ληφθούν αντισταθμιστικά μέτρα περιορισμού την νόμιμης αλιευτικής περιόδου των συγκεκριμένων σκαφών που είναι από 01/10 ως 31/05 εκάστου έτους». Γίνεται λοιπόν μια προσπάθεια να ξυπνήσει η όποια περιβαλλοντική ευαισθησία υπάρχει (;) στους τοπικούς άρχοντες, ενώ από την άλλη μεριά εκτοξεύεται μία έμμεση απειλή προς τους ιδιοκτήτες Μηχανοτρατών για ενδεχόμενη συρρίκνωση του επιτρεπόμενου χρόνου αλίευσης στα χωρικά μας ύδατα. Δυστυχώς όμως το Υπουργείο υπέπεσε σε ένα σοβαρό «ατόπημα». Δρώντας περισσότερο ως ένας νέος Πόντιος Πιλάτος και λιγότερο ως όργανο της Κεντρικής Κρατικής διοίκησης, με το έγγραφο (συμβουλευτικού χαρακτήρα), που απέστειλε στις Περιφέρειες της χώρας τους αφήνει το περιθώριο να ενεργήσουν κατά την κρίση τους, αφού δεν παρέχει καμία νομική δέσμευση!!! Χρειάζεται να αναφέρω αναλυτικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μέχρι στιγμής στη Λέσβο υπάρχουν τέσσερις εκδοθείσες άδειες για τα διεθνή και έπεται συνέχεια. Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και σε άλλες Περιφέρειες της χώρας.
Και ενώ κανείς θα περίμενε ότι και για φέτος ολοκληρώθηκε το μικροπολιτικό έργο κάποιων τοπικών αρχόντων χωρίς προβλήματα, έρχεται η Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας (ΠΕΠΜΑ) και με σχετικό εξώδικο έγγραφό της στρέφεται εναντίον των Περιφερειαρχών της χώρας που έχουν εκδώσει άδειες απόπλου για τα διεθνή. Μάλιστα τους απειλεί ότι εάν δεν προβούν σε ανάκληση των ήδη εκδοθέντων αδειών, θα κινηθεί εναντίον τους νομικά. Διαβάζοντας βέβαια κάποιος το σχετικό έγγραφο αντιλαμβάνεται ότι δεν απέκτησαν ξαφνικά στην ΠΕΠΜΑ οικολογικές ευαισθησίες. Eντός του κειμένου μνημονεύονται έγγραφα του ΕΛΚΕΘΕ που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων στο Αιγαίο, έγγραφο της Διεύθυνσης Ελέγχου Αλιείας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αναφορικά με την συχνότητα δραστηριοποίησης των Μηχανοτρατών σε συγκεκριμένα αλιευτικά πεδία, το προαναφερθέν έγγραφο του ΥΠΑΑΝ, καθώς και σχετικοί εθνικοί και κοινοτικοί Kανονισμοί. Παρόλα αυτά η βασική τους μέριμνα δεν αφορά καθαρά στην προστασία των ιχθυαποθεμάτων - αν και αυτός θα έπρεπε να είναι ο βασικός στόχος - αλλά περισσότερο σχετίζεται με την προληπτική δράση απέναντι στο ενδεχόμενο μείωσης της αλιευτικής προσπάθειας των Μηχανοτρατών μέσω του περιορισμού της χρονικής διάρκειας δραστηριοποίησής τους στα πλαίσια εφαρμογής του άρθρου 19 του Καν. (ΕΚ) 1967/2006 «Σχέδια διαχείρισης για ορισμένους τύπους αλιείας σε χωρικά ύδατα». Το ποιός θα κληθεί να θεσπίσει τέτοιου είδους απαγόρευση είναι άγνωστο, αλλά όσο παραμένουμε ακόμα μέλος της ΕΕ υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η «καρπαζιά» να έχει Ευρωπαϊκό χαρακτήρα, όπως εκείνη για την ελάχιστη απόσταση του 1,5 ν.μ.
Δυστυχώς σε όλη αυτή την κωμωδία υπάρχουν και οι κομπάρσοι, οι οποίοι είτε δεν έχουν λόγο και απλώς εκτελούν εντολές (Λιμενικές Αρχές), είτε ο λόγος τους δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Πολιτείας (Ινστιτούτα θαλάσσιας Προστασίας, Μ.Κ.Ο. κλπ).
Μόλις πριν λίγες μέρες είχαμε την παγκόσμια ημέρα για την βιοποικιλότητα, της οποίας ο φετινός εορτασμός ήταν αφιερωμένος στην θαλάσσια και παράκτια βιοποικιλότητα. Στο σχετικό άρθρο του econews αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι: «Η διατήρηση των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων και Βιοποικιλότητας αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τη διατροφική, πνευματική, κοινωνική και οικονομική ευημερία τόσο των παράκτιων κοινοτήτων όσο και γενικότερα της ανθρωπότητας». Αυτή βεβαίως η ανάγκη προκύπτει από το γεγονός ότι : «Το θαλάσσιο οικοσύστημα αποτελεί τη ναυαρχίδα της Βιοποικιλότητας δεδομένου ότι περίπου το 90% των ζώντων φυτικών και ζωικών οργανισμών και μικροοργανισμών (πλαγκτονικοί και βενθικοί οργανισμοί, ψάρια, θαλάσσια θηλαστικά, θαλάσσια ορνιθοπανίδα, παράκτιοι οργανισμοί) ζει και αναπαράγεται στο θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον, το οποίο καλύπτει το 71% της επιφάνειας του πλανήτη μας». Αυτά που αναφέρονται στο econews δεν είναι βεβαίως κάτι καινούριο. Από μικρό παιδί θυμάμαι να διαβάζω και να ακούω για την ιδιαιτερότητα του θαλασσίου περιβάλλοντος και το πόσο σημαντικό ρόλο αυτό διαδραματίζει στην διατήρηση οικολογικών ισορροπιών σε όλο τον πλανήτη. Με την πάροδο των ετών βέβαια η επιστημονική κοινότητα προχώρησε σε ακόμα πιο ενδελεχείς μελέτες του υγρού στοιχείου παρέχοντάς μας πληρέστερο και πιο εξειδικευμένο πληροφοριακό υλικό, που μας δίνει την δυνατότητα να κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος την αξία του. Δυστυχώς όμως αυτή την αξία δείχνουν να μην την αντιλαμβάνονται ή ακόμα χειρότερα να την αγνοούν διάφοροι «μαχαλόμαγκες» της μικροπολιτικής. Αυτό βεβαίως δεν αποτελεί έκπληξη, από την στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι έχει αποδειχθεί σε βάθος χρόνου ότι αγνοούν την ευθύνη της θέσης που κατέχουν και ότι βασικό τους μέλημα πρέπει να αποτελεί η ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, χωρίς σε καμία περίπτωση να θίγονται συνταγματικά κατοχυρωμένα ζητήματα ισότητας, προστασίας του περιβάλλοντος κ.λ.π. Από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν μία Περιφερειακή Διοίκηση να αυθαιρετεί και να πηγαίνει κόντρα στην βούληση και τις παρεχόμενες οδηγίες της Κεντρικής Διοίκησης. Αυτό δείχνει ότι συνεχίζει να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα «αναρχίας» στις δομές της Κεντρικής Κρατικής Διοίκησης. Κάτι τέτοιο διαπιστώνεται πολύ εύκολα εάν κάποιος εξετάσει διαχρονικά τον τρόπο που εφαρμόζουμε(;) και ενσωματώνουμε(!) το Κοινοτικό δίκαιο, την ίδια στιγμή που αρνούμαστε πεισματικά να απεμπλακούμε από το θεσμικό μας παρελθόν (βλ. για παράδειγμα τις απαρχαιωμένες διατάξεις του Β.Δ 666/66). Αυτή την αναρχία σε συνδυασμό με τον ωχαδερφισμό και την κρίση αξιών που βιώνουμε ως λαός την έχουμε πληρώσει, συνεχίζουμε να την πληρώνουμε και ενδέχεται να την πληρώσουμε ακόμα χειρότερα στο προσεχές μέλλον, καθώς «μαχαλόμαγκες» υπάρχουν πολλοί και κατοικοεδρεύουν σε διαφορα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, περιμένοντας να έρθει η δική τους ώρα δράσης...
Δυστυχώς σε όλη αυτή την κωμωδία υπάρχουν και οι κομπάρσοι, οι οποίοι είτε δεν έχουν λόγο και απλώς εκτελούν εντολές (Λιμενικές Αρχές), είτε ο λόγος τους δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Πολιτείας (Ινστιτούτα θαλάσσιας Προστασίας, Μ.Κ.Ο. κλπ).
Μόλις πριν λίγες μέρες είχαμε την παγκόσμια ημέρα για την βιοποικιλότητα, της οποίας ο φετινός εορτασμός ήταν αφιερωμένος στην θαλάσσια και παράκτια βιοποικιλότητα. Στο σχετικό άρθρο του econews αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι: «Η διατήρηση των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων και Βιοποικιλότητας αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τη διατροφική, πνευματική, κοινωνική και οικονομική ευημερία τόσο των παράκτιων κοινοτήτων όσο και γενικότερα της ανθρωπότητας». Αυτή βεβαίως η ανάγκη προκύπτει από το γεγονός ότι : «Το θαλάσσιο οικοσύστημα αποτελεί τη ναυαρχίδα της Βιοποικιλότητας δεδομένου ότι περίπου το 90% των ζώντων φυτικών και ζωικών οργανισμών και μικροοργανισμών (πλαγκτονικοί και βενθικοί οργανισμοί, ψάρια, θαλάσσια θηλαστικά, θαλάσσια ορνιθοπανίδα, παράκτιοι οργανισμοί) ζει και αναπαράγεται στο θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον, το οποίο καλύπτει το 71% της επιφάνειας του πλανήτη μας». Αυτά που αναφέρονται στο econews δεν είναι βεβαίως κάτι καινούριο. Από μικρό παιδί θυμάμαι να διαβάζω και να ακούω για την ιδιαιτερότητα του θαλασσίου περιβάλλοντος και το πόσο σημαντικό ρόλο αυτό διαδραματίζει στην διατήρηση οικολογικών ισορροπιών σε όλο τον πλανήτη. Με την πάροδο των ετών βέβαια η επιστημονική κοινότητα προχώρησε σε ακόμα πιο ενδελεχείς μελέτες του υγρού στοιχείου παρέχοντάς μας πληρέστερο και πιο εξειδικευμένο πληροφοριακό υλικό, που μας δίνει την δυνατότητα να κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος την αξία του. Δυστυχώς όμως αυτή την αξία δείχνουν να μην την αντιλαμβάνονται ή ακόμα χειρότερα να την αγνοούν διάφοροι «μαχαλόμαγκες» της μικροπολιτικής. Αυτό βεβαίως δεν αποτελεί έκπληξη, από την στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι έχει αποδειχθεί σε βάθος χρόνου ότι αγνοούν την ευθύνη της θέσης που κατέχουν και ότι βασικό τους μέλημα πρέπει να αποτελεί η ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, χωρίς σε καμία περίπτωση να θίγονται συνταγματικά κατοχυρωμένα ζητήματα ισότητας, προστασίας του περιβάλλοντος κ.λ.π. Από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν μία Περιφερειακή Διοίκηση να αυθαιρετεί και να πηγαίνει κόντρα στην βούληση και τις παρεχόμενες οδηγίες της Κεντρικής Διοίκησης. Αυτό δείχνει ότι συνεχίζει να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα «αναρχίας» στις δομές της Κεντρικής Κρατικής Διοίκησης. Κάτι τέτοιο διαπιστώνεται πολύ εύκολα εάν κάποιος εξετάσει διαχρονικά τον τρόπο που εφαρμόζουμε(;) και ενσωματώνουμε(!) το Κοινοτικό δίκαιο, την ίδια στιγμή που αρνούμαστε πεισματικά να απεμπλακούμε από το θεσμικό μας παρελθόν (βλ. για παράδειγμα τις απαρχαιωμένες διατάξεις του Β.Δ 666/66). Αυτή την αναρχία σε συνδυασμό με τον ωχαδερφισμό και την κρίση αξιών που βιώνουμε ως λαός την έχουμε πληρώσει, συνεχίζουμε να την πληρώνουμε και ενδέχεται να την πληρώσουμε ακόμα χειρότερα στο προσεχές μέλλον, καθώς «μαχαλόμαγκες» υπάρχουν πολλοί και κατοικοεδρεύουν σε διαφορα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, περιμένοντας να έρθει η δική τους ώρα δράσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου