Με αφορμή την τελευταία έρευνα του Αρχιπελάγους, που παρουσιάζει δραματικά στοιχεία για την κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων στο Ανατολικό Αιγαίο, θεωρώ ελάχιστη υποχρέωσή μου να πω δυο λόγια για την έξαρση φαινομένων περιβαλλοντικής αδιαφορίας ή μικροπολιτικής σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών και συγκεκριμένα Περιφερειών, με φόντο την αλιευτική δραστηριότητα και τα ιχθυαποθέματα του Αιγαίου.
Βάσει των αυξημένων αρμοδιοτήτων που τους έχουν παρασχεθεί στα πλαίσια του Καλλικράτη, κάποιοι εκ των εκλεκτών Περιφερειαρχών, εκμεταλλευόμενοι αφενός τις απαρχαιωμένες διατάξεις του Β.Δ. 666/66 και αφετέρου την περιβαλλοντική αδιαφορία των ελλήνων (ειδικά σε θέματα αλιευτικής διαχείρισης), προβαίνουν κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα στην αθρόα χορήγηση αδειών αλιείας στα Διεθνή ύδατα σε Μηχανότρατες, κατά την χρονική περίοδο που αυτές δεν μπορούν να αλιεύσουν εντός των χωρικών μας υδάτων λόγω της τετράμηνης απαγόρευσης από την ελληνική νομοθεσία.
Μα καλά θα πει κάποιος, που υπάρχει το πρόβλημα από την στιγμή που οι άδειες εκδίδονται νόμιμα και τα αλιεύματα θα προέρχονται από διεθνή ύδατα;
Το πρόβλημα δεν είναι η νομιμότητα, αλλά η ηθική των αποφάσεων! Σε ποια επιστημονικά και περιβαλλοντικά δεδομένα βασίζεται ο εκάστοτε περιφερειάρχης για να χορηγήσει τις συγκεκριμένες άδειες, ειδικά από την στιγμή που τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι φωνές που τονίζουν το πρόβλημα που παρατηρείται με τους πληθυσμούς πολλών ειδών ιθχυαποθεμάτων και την ανάγκη που υπάρχει για ορθολογικότερη διαχείρισή τους πριν φτάσουμε στο σημείο να επέλθει η κατάρρευση κάποιων εξ αυτών.
Επίσης το ότι τα αλιεύματα προέρχονται από τα διεθνή ύδατα δεν σημαίνει ότι παύουν να είναι ψάρια της Μεσογείου και συγκεκριμένα του Αιγαίου. Είναι τα ίδια ψάρια τα οποία - με τις μετακινήσεις που πραγματοποιούν οι πληθυσμοί τους - κυκλοφορούν τόσο εντός όσο και εκτός χωρικών υδάτων. Η ορθολογική διαχείρισή τους έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα. Ούτως ή άλλως εάν δούμε ένα ναυτικό χάρτη και αναλογιστούμε τις αποστάσεις που θα αλιεύουν τα σκάφη από τις ακτές, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μία διαφορά 3 έως 5 ναυτικών μιλίων από τις νόμιμες αποστάσεις που αλιεύουν κατά περίπτωση τα εν λόγω αλιευτικά κατά την νόμιμη χρονικά αλιευτική περίοδο. Οι αποστάσεις είναι εντελώς αμελητέες. Εάν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι κάποιοι από τους αλιείς δεν θα διστάσουν να εισέλθουν και εντός των χωρικών υδάτων, εκμεταλλευόμενοι τους προβληματικούς ελέγχους των διωκτικών Αρχών της χώρας, αλλά και χρησιμοποιώντας διάφορες πατέντες ώστε να μην προδίδονται από το Δορυφορικό Σύστημα Παρακολούθησης, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της ζημιάς που μπορούν να προκαλέσουν.
Για τους ίδιους τους αλιείς, θεωρώ ότι είναι κατάντια να φτάνουν στο σημείο να αιτούνται ειδικές άδειες για να αλιεύσουν σε απαγορευμένη χρονικά περίοδο, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την χαμηλή αλιευτική τους παραγωγή και τα έξοδα που τους βαραίνουν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα εργαλεία τους ευθύνονται στο μεγαλύτερο βαθμό για την καταστροφή της θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας που υφίσταται σήμερα. Επίσης όποιος γνωρίζει έστω και λίγο το τι εστί αλιευτική παραγωγή Μηχανότρατας και τα κέρδη που μπορεί αυτή να αποφέρει στους ιδιοκτήτες της, μπορεί να αντιληφθεί τον βαθμό υπερβολής της «κλάψας» τους και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ πρόκειται για κλασικούς αχόρταγους ελληνάρες, που αποποιούμενοι την δική τους ευθύνη για την κατάντια των ελληνικών θαλασσών, προσπαθούν ακόμα και τώρα να βγάλουν από την μύγα ξύγκι.
Το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί μόνο από την πολιτεία, αλλά έχοντας ως δεδομένα αφενός την τελευταία Υπουργική Απόφαση του Κου Διαμαντίδη για τις Μηχανότρατες - η οποία περισσότερο αποτελεί παρέκκλιση παρά εφαρμογή του Καν. (ΕΚ) 1967/06 - και αφετέρου την κατάργηση του Υ.Θ.Υ.Ν.ΑΛ., αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ.
Με αυτά τα δεδομένα οι αγαπητοί περιφερειάρχες θα μπορούν να δρουν ανενόχλητοι υπό το πρίσμα της περιβαλλοντικής αδιαφορίας ή της μικροπολιτικής (μόνο οι ίδιοι μπορούν να δώσουν εξήγηση). Στην Λέσβο, παρόμοιο φαινόμενο είχαμε αντιμετωπίσει πριν λίγα χρόνια και με την άδεια που είχε εκδοθεί για «πειραματική» αλιεία χταποδιών σε απαγορευμένη περίοδο με τις ευλογίες (συνενοχή θα το αποκαλούσα) του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Δυστυχώς σε μια περίοδο που συντελείται μια προσπάθεια να αλλάξουμε κάποια από τα κακώς κείμενα της χώρας μας, αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, κάτι που κάνει αυτή την προσπάθεια ακόμη πιο δύσκολη.
Παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι σύνδεσμοι για να πάρει κάποιος μια γεύση από τις αποφάσεις των:
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΓΑΙΟΥ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
Βάσει των αυξημένων αρμοδιοτήτων που τους έχουν παρασχεθεί στα πλαίσια του Καλλικράτη, κάποιοι εκ των εκλεκτών Περιφερειαρχών, εκμεταλλευόμενοι αφενός τις απαρχαιωμένες διατάξεις του Β.Δ. 666/66 και αφετέρου την περιβαλλοντική αδιαφορία των ελλήνων (ειδικά σε θέματα αλιευτικής διαχείρισης), προβαίνουν κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα στην αθρόα χορήγηση αδειών αλιείας στα Διεθνή ύδατα σε Μηχανότρατες, κατά την χρονική περίοδο που αυτές δεν μπορούν να αλιεύσουν εντός των χωρικών μας υδάτων λόγω της τετράμηνης απαγόρευσης από την ελληνική νομοθεσία.
Μα καλά θα πει κάποιος, που υπάρχει το πρόβλημα από την στιγμή που οι άδειες εκδίδονται νόμιμα και τα αλιεύματα θα προέρχονται από διεθνή ύδατα;
Το πρόβλημα δεν είναι η νομιμότητα, αλλά η ηθική των αποφάσεων! Σε ποια επιστημονικά και περιβαλλοντικά δεδομένα βασίζεται ο εκάστοτε περιφερειάρχης για να χορηγήσει τις συγκεκριμένες άδειες, ειδικά από την στιγμή που τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι φωνές που τονίζουν το πρόβλημα που παρατηρείται με τους πληθυσμούς πολλών ειδών ιθχυαποθεμάτων και την ανάγκη που υπάρχει για ορθολογικότερη διαχείρισή τους πριν φτάσουμε στο σημείο να επέλθει η κατάρρευση κάποιων εξ αυτών.
Επίσης το ότι τα αλιεύματα προέρχονται από τα διεθνή ύδατα δεν σημαίνει ότι παύουν να είναι ψάρια της Μεσογείου και συγκεκριμένα του Αιγαίου. Είναι τα ίδια ψάρια τα οποία - με τις μετακινήσεις που πραγματοποιούν οι πληθυσμοί τους - κυκλοφορούν τόσο εντός όσο και εκτός χωρικών υδάτων. Η ορθολογική διαχείρισή τους έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα. Ούτως ή άλλως εάν δούμε ένα ναυτικό χάρτη και αναλογιστούμε τις αποστάσεις που θα αλιεύουν τα σκάφη από τις ακτές, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μία διαφορά 3 έως 5 ναυτικών μιλίων από τις νόμιμες αποστάσεις που αλιεύουν κατά περίπτωση τα εν λόγω αλιευτικά κατά την νόμιμη χρονικά αλιευτική περίοδο. Οι αποστάσεις είναι εντελώς αμελητέες. Εάν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι κάποιοι από τους αλιείς δεν θα διστάσουν να εισέλθουν και εντός των χωρικών υδάτων, εκμεταλλευόμενοι τους προβληματικούς ελέγχους των διωκτικών Αρχών της χώρας, αλλά και χρησιμοποιώντας διάφορες πατέντες ώστε να μην προδίδονται από το Δορυφορικό Σύστημα Παρακολούθησης, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της ζημιάς που μπορούν να προκαλέσουν.
Για τους ίδιους τους αλιείς, θεωρώ ότι είναι κατάντια να φτάνουν στο σημείο να αιτούνται ειδικές άδειες για να αλιεύσουν σε απαγορευμένη χρονικά περίοδο, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την χαμηλή αλιευτική τους παραγωγή και τα έξοδα που τους βαραίνουν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα εργαλεία τους ευθύνονται στο μεγαλύτερο βαθμό για την καταστροφή της θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας που υφίσταται σήμερα. Επίσης όποιος γνωρίζει έστω και λίγο το τι εστί αλιευτική παραγωγή Μηχανότρατας και τα κέρδη που μπορεί αυτή να αποφέρει στους ιδιοκτήτες της, μπορεί να αντιληφθεί τον βαθμό υπερβολής της «κλάψας» τους και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ πρόκειται για κλασικούς αχόρταγους ελληνάρες, που αποποιούμενοι την δική τους ευθύνη για την κατάντια των ελληνικών θαλασσών, προσπαθούν ακόμα και τώρα να βγάλουν από την μύγα ξύγκι.
Το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί μόνο από την πολιτεία, αλλά έχοντας ως δεδομένα αφενός την τελευταία Υπουργική Απόφαση του Κου Διαμαντίδη για τις Μηχανότρατες - η οποία περισσότερο αποτελεί παρέκκλιση παρά εφαρμογή του Καν. (ΕΚ) 1967/06 - και αφετέρου την κατάργηση του Υ.Θ.Υ.Ν.ΑΛ., αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ.
Με αυτά τα δεδομένα οι αγαπητοί περιφερειάρχες θα μπορούν να δρουν ανενόχλητοι υπό το πρίσμα της περιβαλλοντικής αδιαφορίας ή της μικροπολιτικής (μόνο οι ίδιοι μπορούν να δώσουν εξήγηση). Στην Λέσβο, παρόμοιο φαινόμενο είχαμε αντιμετωπίσει πριν λίγα χρόνια και με την άδεια που είχε εκδοθεί για «πειραματική» αλιεία χταποδιών σε απαγορευμένη περίοδο με τις ευλογίες (συνενοχή θα το αποκαλούσα) του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Δυστυχώς σε μια περίοδο που συντελείται μια προσπάθεια να αλλάξουμε κάποια από τα κακώς κείμενα της χώρας μας, αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, κάτι που κάνει αυτή την προσπάθεια ακόμη πιο δύσκολη.
Παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι σύνδεσμοι για να πάρει κάποιος μια γεύση από τις αποφάσεις των:
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΓΑΙΟΥ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου