Μήλος, Σαντορίνη υπό προστασία

«Δύο θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στις Κυκλάδες, με σκοπό την ανάκαμψη της ιχθυοπανίδας, σχεδιάζει σε συνεργασία με Γάλλους επιστήμονες και ντόπιους αλιείς η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Αντιπροσωπεία Κυκλαδιτών που συναντήθηκε με τον Πιερ-Ιβ Κουστό, γιο του μεγάλου ωκεανογράφου και εξερευνητή, υποστήριξε τη διενέργεια επιστημονικής έρευνας στη θαλάσσια περιοχή του κόλπου της Μήλου, με προοπτική τη δημιουργία θαλάσσιας προστατευόμενης περιοχής. Σύμφωνα με τους Γάλλους εκπροσώπους, έχουν ήδη προηγηθεί συναντήσεις με εκπροσώπους των τοπικών φορέων και ειδικά των αλιέων του νησιού, οι οποίοι φαίνεται να βλέπουν θετικά τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.»(Βλ. σχετικό άρθρο..).

Σήμερα, για μία ακόμη φορά φέτος άκουσα τα παράπονα των ψαράδων του κόλπου Καλλονής για την «δραματική» μείωση της αλιευτικής τους παραγωγής, καθώς και ότι εάν φέτος δεν υπήρχαν τα όστρακα για να τους δώσουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο, θα αντιμετώπιζαν σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας! Παρόλο που κάποιοι εξ αυτών υπερβάλουν εκ φύσεως, δεν έχω κανένα λόγο να μην τους πιστέψω, ειδικά εάν λάβω υπόψη μου την πολυάριθμη - τουλάχιστον φέτος - συμμετοχή αλιευτικών σκαφών στην οστρακαλιεία. Αντίστοιχα παράπονα έχω εισπράξει και από άλλα μέρη του νησιού, ενώ δεν είναι λίγες οι φωνές που μιλούν για την ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας της θάλασσας ώστε να υπάρξει ανάκαμψη στα αλιευτικά αποθέματα.
Πιστεύω ότι την λύση την έχουν οι ίδιοι στα χέρια τους. Επί σειρά πολλών ετών «ασκούσαν πιέσεις»* (βλ. πολιτικά πρόσωπα, Λιμενικές Αρχές κ.λ.π.), προς «όφελος» της αλιευτικής τους παραγωγής, μέσω της παρέκκλισης, παράκαμψης ή παγώματος της ισχύουσας εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας. Τώρα απλά οφείλουν να πιέσουν προς την κατεύθυνση λήψης μέτρων προστασίας των θαλασσίων οργανισμών και κατ' επέκταση του επαγγέλματός τους.
Εάν διαβάσει κάποιος το άρθρο της Ελευθεροτυπίας και κάνει μια επίσκεψη στο google earth θα διαπιστώσει ότι η έκταση της περιοχής που προτείνεται να οριστεί ως προστατευόμενη στην Σαντορίνη είναι σχετικά μικρή και εντός λογικών πλαισίων αναλογικά με το μέγεθος του συγκεκριμένου νησιού. Αυτό σημαίνει ότι οι αλιείς δεν στερούνται μεγάλης θαλάσσιας έκτασης από την περιοχή δραστηριοποίησής τους, ενώ θα μπορέσουν μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα να γευτούν και τα οφέλη που θα τους αποφέρει η προστατευθείσα περιοχή. Νομίζω ότι οι συνθήκες είναι πλέον αρκετά ώριμες ώστε ανάλογες κινήσεις να πραγματοποιηθούν και σε άλλες περιοχές της χώρας, ειδικά σε αυτές που υπάρχουν ιδιαίτερης οικολογικής σημασίας οικοσυστήματα, όπως π.χ. ο κόλπος Καλλονής Λέσβου.

*Ακόμα και τώρα το κάνουν!

Ενρίκ Σάλα: Ματιές σε έναν παρθένο ωκεανό

Το παραπάνω βίντεο αναρτήθηκε στο spearfishingforum δίνοντας αφορμή για το ξεκίνημα μιας κουβέντας πάνω σε θέματα διαχείρισης θαλασσίου περιβάλλοντος, θαλασσίων πάρκων κ.λ.π. Ενδεχομένως κάποιοι να συμφωνούν απολύτως, άλλοι λιγότερο και υπάρχουν και εκείνοι που διαφωνούν με το περιεχόμενο της παρουσίασης του Σάλα. Εγώ προσωπικά έχοντας ως δεδομένο την επαγγελματική μου εμπειρία στο κομμάτι της αλιείας και την πολυετή ερασιτεχνική ενασχόλησή μου με την υποβρύχια αλιεία μπορώ - έως ένα βαθμό - να αντιληφθώ και να αξιολογήσω την επιχειρηματολογία του Σάλα για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων προστασίας της θαλάσσιας πανίδας.
Εκείνο που δυσκολεύομαι όμως να κατανοήσω σε κάθε περίπτωση, είναι η νοοτροπία που έχουμε ως λαός, φτάνοντας πολλές φορές στα όρια του απόλυτου «μηδενισμού» θεμάτων με τα οποία είμαστε αντίθετοι ή μας ξεβολεύουν από την καθημερινότητά μας.
Δεν ξέρω εάν τα θαλάσσια πάρκα, καταφύγια, ζώνες προστασίας ή όπως αλλιώς θέλουν να ονομάσουν τις προστατευόμενες περιοχές αλιείας οι διάφοροι φορείς (κυβερνητικοί ή μη κυβερνητικοί), μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν σε μια χώρα όπως την Ελλάδα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι στην κατάσταση που έχει περιέλθει η θαλάσσια πανίδα της χώρας μας πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία των θαλάσσιων οργανισμών, ειδικά των παράλιων που δέχονται και την μεγαλύτερη αλιευτική πίεση. Αυτό δεν είναι κάτι που προτείνεται μόνο από ομάδες επιστημόνων αλλά πλέον είναι και απαίτηση πολλών αλιέων (επαγγελματιών και ερασιτεχνών), που βλέπουν την νοητή καμπύλη της αλιευτικής τους παραγωγής να έχει φθίνουσα πορεία κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών.
Χαρακτηριστικό μιας δημοκρατικής κοινωνίας είναι η ελευθερία λόγου και έκφρασης. Στην Ελλάδα αυτή την ελευθερία την έχουμε παρεξηγήσει με αποτέλεσμα να θεωρούμε ότι η «ξερολίαση» και η θρασύτητα στον λόγο αποτελεί δικαίωμα και ελευθερία έκφρασης. Χάριν αυτής της παρεξηγήσεως πολύ εύκολα αυτοχριζόμαστε «επιστήμονες», έχοντας άποψη για τα πάντα (από το πως μπορεί να σωθεί η οικονομία της χώρας μέχρι και την κατάσταση του βένθους στην επιπελαγική ζώνη).
Ενδεχομένως να μην χρειάζεται κάποιος να είναι ιδιοφυία για να αντιληφθεί ότι η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση θαλάσσιων οργανισμών είναι καταστροφική. Όμως, την μελέτη και αξιολόγηση αυτής της κατάστασης, καθώς και την κατάθεση προτάσεων για την λήψη μέτρων ανατροπής μιας αρνητικά διαμορφωμένης κατάστασης θα κληθούν να τις κάνουν γνώστες του αντικειμένου (άνθρωποι με κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο και ερευνητική εμπειρία). Σε αντίθετη περίπτωση και από την στιγμή που θεωρούμε τους εαυτούς μας ειδικούς επί παντός επιστητού, μπορούμε να προτείνουμε την κατάργηση των κάθε λογής πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων και να καταθέτει ο καθένας μας την δική του άποψη και εμπειρία, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται...

Νέες περιοχές στο δίκτυο Natura 2000

«Η βιοποικιλότητα -ο περιορισμένος πόρος που συνιστά την ποικιλία ζωής στη Γη- διέρχεται κρίση. Σημειώνεται απώλεια ειδών με άνευ προηγουμένου ρυθμό συνεπεία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για το μέλλον μας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση προσπαθεί να ανακόψει την εξέλιξη αυτή και πρόσφατα έθεσε για τον εαυτό της έναν νέο στόχο αναστολής της απώλειας βιοποικιλότητας στην Ευρώπη έως το 2020, με την προστασία υπηρεσιών οικοσυστήματος, όπως η επικονίαση (και με την αποκατάσταση των υπηρεσιών αυτών όπου έχουν υποβαθμιστεί), και με την αύξηση της συμβολής της Ε.Ε. στην αποτροπή της απώλειας βιοποικιλότητας στον πλανήτη. Το Natura 2000 αποτελεί ένα εργαλείο καίριας σημασίας για την επίτευξη του εν λόγω στόχου.» (Βλ.σχετικό άρθρο..).

Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αυξάνονται συνεχώς οι χερσαίες και υδάτινες εκτάσεις του δικτύου Natura χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για τον τρόπο αστυνόμευσης και διαχείρισής τους. Ήδη στην χώρα μας υπάρχουν αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα προστατευμένων περιοχών, αλλά επί της ουσίας ποιος τις προστατεύει και από τι; Ας πούμε ότι ορίζουμε ακόμα μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα προστατευμένων περιοχών θέτοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις σε συγκεκριμένες ανθρώπινες δραστηριότητες. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει περίπτωση να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα για την προστασία της βιοποικιλότητας; Είναι κάτι αντίστοιχο με την πολυνομία που υπάρχει στην χώρα μας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τόσους πολλούς νόμους και τόσες απαγορεύσεις - πολλές εκ των οποίων είναι άνευ ουσίας - που τελικά είναι αδύνατον να εφαρμοστούν. Ο ανεξέλεγκτος βομβαρδισμός με περιορισμούς στην ανθρώπινη δραστηριότητα δεν φέρνει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί τις περισσότερες φορές επιφέρει ένα αίσθημα περιορισμού ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων, οδηγώντας πολλές φορές σε πράξεις αντίδρασης.
Αλήθεια εκεί στην ΕΕ έχουν σκεφτεί ποτέ ότι εάν οι προστατευόμενες περιοχές ήταν μικρότερες θα ήταν πολύ πιο εύκολο να θεσπιστεί ένα πλάνο διαχείρισης, αστυνόμευσης και εν τέλει προστασίας τους, που είναι και το ζητούμενο;

Αρχιπέλαγος και Πανεπιστήμιο Αιγαίου ενώνουν τις δυνάμεις τους

«Σημαντική εξέλιξη για το μέλλον της περιβαλλοντικής έρευνας και της διεπιστημονικής συνεργασίας στο Αιγαίο αποτελεί η εδραίωση της συνεργασίας ανάμεσα στο ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας και το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ. Έπειτα από πολύμηνη προεργασία υπογράφτηκε στις αρχές Νοεμβρίου, και εγκρίθηκε από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου και από το ΔΣ του Αρχιπελάγους, συμφωνία μεταξύ των δύο φορέων, η οποία αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά στην ανάδειξη παγκοσμίως της μοναδικής βιοποικιλότητας του Αιγαίου και να αποτελέσει σημαντικό μοχλό ανάπτυξης για τις νησιωτικές μας κοινωνίες.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη συνεργασία που λογικά αναμένεται να δώσει πνοή και να ενισχύσει το επίπεδο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και έρευνας στη χώρα μας. Πάντως για να είμαι ειλικρινής και λαμβάνοντας υπόψη την μέχρι σήμερα - πιστεύω επιτυχημένη - ερευνητική δραστηριότητα του Αρχιπελάγους, το μεγάλο δίκτυο συνεργασιών που έχει με Πανεπιστημιακά ιδρύματα Ευρώπης και Αμερικής, την γενικότερη κρίση που περνά η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην χώρα μας, αλλά και το γεγονός ότι η πανεπιστημιακή ερευνητική δραστηριότητα πάσχει οργανωτικά και βασίζεται περισσότερο στο μεράκι κάποιων μεμονωμένων εκπαιδευτικών και φοιτητών, νομίζω ότι περισσότερο ευνοημένο από την συγκεκριμένη συνεργασία αναμένεται να βγει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Σκότωσαν φώκια με καραμπίνα στη Ρόδο!

«Πυροβολημένη με καραμπίνα που χρησιμοποίησε σκάγια για αγριογούρουνα, βρέθηκε μια αρσενική μεσογειακή φώκια, μήκους 2,5 μέτρων και βάρους 300 κιλών, σε βραχονησίδα κοντά στη Ρόδο.

«Πρόκειται για το έκτο περιστατικό ηθελημένης θανάτωσης φώκιας από τις αρχές του έτους», τόνισε η οργάνωση MOm που εξέτασε το άτυχο θηλαστικό.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Άλλος ένας «εκλεκτός» εκπρόσωπος της παράκτιας αλιείας ξανά σε «δράση». Και μην βγει κανένας και μου πει ότι μπορεί να υπερβάλω και ότι κατηγορώ άνευ αποδεικτικών στοιχείων συγκεκριμένη κατηγορία επαγγελματιών της θάλασσας, διότι το μόνο που θα μου αποδείξει είναι ότι ενδεχομένως ζει στο βουνό ή σε άλλη χώρα! Από τις επαφές που έχω τόσα χρόνια με τον συγκεκριμένο κλάδο αλιέων και από συζητήσεις που έχω κάνει μαζί τους σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην εργασία τους, γνωρίζω από πρώτο χέρι την αντίληψη πολλών εξ αυτών για τα θαλάσσια θηλαστικά. Αυτά και οι ερασιτέχνες αλιείς είναι οι βασικοί ανταγωνιστές τους στο θαλάσσιο περιβάλλον. Και αν για τους δεύτερους περιορίζονται σε απειλές και καταγγελίες στις Λιμενικές Αρχές, για τα πρώτα φτάνουν μέχρι και την δολοφονία (αποδεικνύεται και από ανεπίσημες μαρτυρίες τους, αλλά και από αυτοψίες σε νεκρά θαλάσσια θηλαστικά τα οποία έφεραν πάνω τους τμήματα επαγγελματικών αλιευτικών εργαλείων και τραύματα μου μαρτυρούν ανθρώπινη παρέμβαση).
Επειδή η εποχή που διανύουμε είναι πολύ δύσκολη για όλους μας και με δεδομένο ότι το επάγγελμα του παράκτιου αλιέα περνάει κρίση, νομίζω ότι περιστατικά όπως αυτό της Ρόδου μπορούν πολύ εύκολα να ξανασυμβούν. Η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι να βρεθεί κάποια Λιμενική Αρχή που να ασχοληθεί σοβαρά με ένα τέτοιο περιστατικό και να καταφέρει να παραπέμψει έστω και έναν από αυτούς τους εγκληματίες στην δικαιοσύνη και αντίστοιχα να υπάρξει μία παραδειγματική ποινή. Κάτι τέτοιο όμως μοιάζει εξαιρετικά αισιόδοξο, ίσως και ουτοπικό για την χώρα μας...!

Για τη δημιουργία «δικτύου προστασίας αλιευμάτων»

«Από τις Βρυξέλλες και την αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επέστρεψε αυτές τις ημέρες ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Γιώργος Κόκκορης. Η επίσκεψή του έγινε στο πλαίσιο της συνάντησης εργασίας που διοργάνωσε την περασμένη Τετάρτη ο ευρωβουλευτής τού ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης, με Ευρωπαίους και Έλληνες αλιείς, ευρωβουλευτές και επιστήμονες από τις μεσογειακές χώρες, με σκοπό την εξέταση της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού δικτύου καταφυγίων αλιευμάτων. Και ο κ. Κόκκορης είχε να καταθέσει τη δική του εμπειρία, που ήταν άλλωστε κι αυτή που ενέπνευσε τον Έλληνα ευρωβουλευτή.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Εάν όντως, στην περιοχή που θα επιλεγεί ως καταφύγιο θα απαγορεύεται η διενέργεια οποιασδήποτε μορφής αλιείας, τότε μιλάμε για ένα project που έχει σοβαρές πιθανότητες να πετύχει και να δώσει πραγματική ανάσα στην θαλάσσια πανίδα και τους αλιείς που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή έξω από τα όρια του καταφυγίου. Εάν τελικά εγκριθεί και υλοποιηθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα εύχομαι να μην υπάρξει οποιασδήποτε μορφής «πονηρή» παρέκκλιση* της τελευταίας στιγμής προς όφελος της παράκτιας αλιείας.

*Δραστηριοποίηση παράκτιων αλιέων με συγκεκριμένα εργαλεία εντός της ζώνης προστασίας.

Η φύση υπενθυμίζει, οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες κωφεύουν

Μετά από το φιάσκο στην διάσκεψη της Κοπεγχάγης το 2009, έρχεται τώρα η διάσκεψη στο Ντέρμπαν να μας επιβεβαιώσει ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, ο παράγοντας ''περιβάλλον'' τίθεται σχεδόν πάντα σε δεύτερη μοίρα. Πιο συγκεκριμένα διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία: (Βλ. σχετικό άρθρο...).
«...άλλες χώρες που τα είχαν υπογράψει από το 1997, αποδεχόμενες τον περιορισμό των εκπομπών κατά 25% (άλλο εάν η τήρηση στην πράξη παραμένει αμφίβολη) όπως Ρωσία, Ιαπωνία και Καναδάς, δεν συμφωνούν. Μάλιστα, η καναδική κυβέρνηση χθες ανακοίνωσε ότι η χώρα αποσύρεται από τα Πρωτόκολλα.»
«Και, βέβαια, είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ινδία, οι τρεις μεγαλύτερες χώρες-ρυπαντές επί Γης. Η πρώτη ουδέποτε επικύρωσε τα Πρωτόκολλα. Οι δύο άλλες ουδέποτε τα υπέγραψαν. Και των τριών όμως η ρυπογόνα δραστηριότητα, αυξανόμενη, εξακολουθεί να συμβάλλει στην πλανητική υπερθέρμανση.»
«Το ήδη προδιαγεγραμμένο βαρύ διαπραγματευτικό κλίμα στο Ντέρμπαν επιβαρύνει κι άλλο η απόφαση της Ινδίας και της Βραζιλίας, που συντάχθηκαν με τη θέση των άλλων πλούσιων βιομηχανικών κρατών να μην ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με νομικά δεσμευτικό περιεχόμενο ως προς τις εκπομπές πριν από το 2015.»
Ουδείς εκ των «αρμοδίων» δείχνει να επηρεάζεται ούτε από οικονομική κρίση, ούτε από περιβαλλοντικές καταστροφές, με αποτέλεσμα το μέλλον για το κλίμα και εν γένει το περιβάλλον να μοιάζει εξαιρετικά δυσοίωνο. Από την άλλη μεριά όλες αυτές οι φωνές προειδοποίησης και διαμαρτυρίας των περιβαλλοντικών οργανώσεων, επιστημόνων αλλά και απλών πολιτών, σχετικά με την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της, αποδεικνύονται ανίσχυρες μπροστά στην δύναμη των συμφερόντων που προφανέστατα εξυπηρετούν οι μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη.
Με τα σημερινά δεδομένα, πραγματικά δεν ξέρω εάν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι μελλοντικά θα αλλάξει η παρούσα περιβαλλοντική κατάσταση και κατ' επέκταση η ποιότητα της ζωής μας.

Σχέδιο για τη δημιουργία της πρώτης συνδιαχειριζόμενης αλιευτικής ζώνης στην Ελλάδα

«Έπειτα από πολύμηνη προεργασία, διαβουλεύσεις και επεξεργασία επιστημονικών δεδομένων το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, σε στενή συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τον τοπικό αλιευτικό σύλλογο προχωράει στον σχεδιασμό των πρώτων ζωνών βιώσιμης αλιείας στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων Κορσεών. Στο πλαίσιο της συνεργασίας του Ινστιτούτου σε θέματα περιβαλλοντικού δικαίου με τη αμερικανική νομική Σχολή του Yale, ομάδα ερευνητών από το Environmental Protection Clinic του Πανεπιστημίου βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα και πραγματοποιεί σειρά επαφών στους Φούρνους, στη Σάμο και στην Αθήνα (με το γραφείο της Επιτρόπου Θαλασσίων Υποθέσεων & Αλιείας κας Δαμανάκη), προκειμένου να συντάξει τον σχετικό φάκελο και να συμβάλλει στη νομική οχύρωση του σχεδίου. Η ομάδα ερευνητών του Yale, η νομική σχολή του οποίου αποτελεί μία από τις κορυφαίες στον κόσμο, θα καταθέσει στο επόμενο χρονικό διάστημα, αφιλοκερδώς, συγκεκριμένες προτάσεις που θα κατοχυρώνουν νομικά την αναγκαιότητα της δημιουργίας διαχειριζόμενων ζωνών αλιείας με βάση αντίστοιχα διεθνή μοντέλα που εφαρμόζονται με επιτυχία σε χώρες με κυρίαρχη την αλιευτική παράδοση.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Μετά τον βομβαρδισμό «φανφαρολογίας» για τα θαλάσσια καταφύγια που υποστήκαμε τους προηγούμενους μήνες από γνωστή Μ.Κ.Ο. έρχεται η εναλλακτική πρόταση του Αρχιπελάγους για την δημιουργία ζωνών βιώσιμης αλιείας. Χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες για τον τρόπο που θα λειτουργήσουν οι συγκεκριμένες ζώνες, το γεγονός ότι το Αρχιπέλαγος δείχνει να λειτουργεί πάντα με γνώμονα συγκεκριμένες επιστημονικές μελέτες και δεδομένα, μου αφήνει μεγάλο περιθώριο να αισιοδοξώ ότι το συγκεκριμένο project θα λειτουργήσει προς όφελος της θαλάσσιας πανίδας και του συνόλου των αλιέων χωρίς εξαιρέσεις. Συγκεκριμένα, γίνεται μνεία για «αειφόρο χρήση του κάθε εργαλείου, με συγκεκριμένα κριτήρια επιλεκτικότητας», καθώς και ότι «η συγκεκριμένη προσπάθεια μπορεί να στεφθεί με επιτυχία, διότι δεν πρόκειται για στείρες απαγορεύσεις σε αλιευτικά πεδία που επιβάλλονται από «λευκά κολάρα», αλλά για μέτρα αειφόρου διαχείρισης που σχεδιάζονται με τη συμμετοχή και τη σύμφωνη γνώμη των ίδιων των αλιέων.»

Περιμένω να δημοσιοποιηθούν περισσότερες λεπτομέρειες αναφορικά με την λειτουργία του εν λόγω προγράμματος ώστε να μπορεί να γίνει μία σχετική πρόβλεψη ως προς τα τυχόν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του, να διαφανεί ο ουσιώδης και αντικειμενικός σκοπός της εφαρμογής του και ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν «ψιλά γράμματα».