Ενρίκ Σάλα: Ματιές σε έναν παρθένο ωκεανό

Το παραπάνω βίντεο αναρτήθηκε στο spearfishingforum δίνοντας αφορμή για το ξεκίνημα μιας κουβέντας πάνω σε θέματα διαχείρισης θαλασσίου περιβάλλοντος, θαλασσίων πάρκων κ.λ.π. Ενδεχομένως κάποιοι να συμφωνούν απολύτως, άλλοι λιγότερο και υπάρχουν και εκείνοι που διαφωνούν με το περιεχόμενο της παρουσίασης του Σάλα. Εγώ προσωπικά έχοντας ως δεδομένο την επαγγελματική μου εμπειρία στο κομμάτι της αλιείας και την πολυετή ερασιτεχνική ενασχόλησή μου με την υποβρύχια αλιεία μπορώ - έως ένα βαθμό - να αντιληφθώ και να αξιολογήσω την επιχειρηματολογία του Σάλα για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων προστασίας της θαλάσσιας πανίδας.
Εκείνο που δυσκολεύομαι όμως να κατανοήσω σε κάθε περίπτωση, είναι η νοοτροπία που έχουμε ως λαός, φτάνοντας πολλές φορές στα όρια του απόλυτου «μηδενισμού» θεμάτων με τα οποία είμαστε αντίθετοι ή μας ξεβολεύουν από την καθημερινότητά μας.
Δεν ξέρω εάν τα θαλάσσια πάρκα, καταφύγια, ζώνες προστασίας ή όπως αλλιώς θέλουν να ονομάσουν τις προστατευόμενες περιοχές αλιείας οι διάφοροι φορείς (κυβερνητικοί ή μη κυβερνητικοί), μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν σε μια χώρα όπως την Ελλάδα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι στην κατάσταση που έχει περιέλθει η θαλάσσια πανίδα της χώρας μας πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία των θαλάσσιων οργανισμών, ειδικά των παράλιων που δέχονται και την μεγαλύτερη αλιευτική πίεση. Αυτό δεν είναι κάτι που προτείνεται μόνο από ομάδες επιστημόνων αλλά πλέον είναι και απαίτηση πολλών αλιέων (επαγγελματιών και ερασιτεχνών), που βλέπουν την νοητή καμπύλη της αλιευτικής τους παραγωγής να έχει φθίνουσα πορεία κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών.
Χαρακτηριστικό μιας δημοκρατικής κοινωνίας είναι η ελευθερία λόγου και έκφρασης. Στην Ελλάδα αυτή την ελευθερία την έχουμε παρεξηγήσει με αποτέλεσμα να θεωρούμε ότι η «ξερολίαση» και η θρασύτητα στον λόγο αποτελεί δικαίωμα και ελευθερία έκφρασης. Χάριν αυτής της παρεξηγήσεως πολύ εύκολα αυτοχριζόμαστε «επιστήμονες», έχοντας άποψη για τα πάντα (από το πως μπορεί να σωθεί η οικονομία της χώρας μέχρι και την κατάσταση του βένθους στην επιπελαγική ζώνη).
Ενδεχομένως να μην χρειάζεται κάποιος να είναι ιδιοφυία για να αντιληφθεί ότι η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση θαλάσσιων οργανισμών είναι καταστροφική. Όμως, την μελέτη και αξιολόγηση αυτής της κατάστασης, καθώς και την κατάθεση προτάσεων για την λήψη μέτρων ανατροπής μιας αρνητικά διαμορφωμένης κατάστασης θα κληθούν να τις κάνουν γνώστες του αντικειμένου (άνθρωποι με κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο και ερευνητική εμπειρία). Σε αντίθετη περίπτωση και από την στιγμή που θεωρούμε τους εαυτούς μας ειδικούς επί παντός επιστητού, μπορούμε να προτείνουμε την κατάργηση των κάθε λογής πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων και να καταθέτει ο καθένας μας την δική του άποψη και εμπειρία, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται...