«Η βιοποικιλότητα -ο περιορισμένος πόρος που συνιστά την ποικιλία ζωής στη Γη- διέρχεται κρίση. Σημειώνεται απώλεια ειδών με άνευ προηγουμένου ρυθμό συνεπεία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για το μέλλον μας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση προσπαθεί να ανακόψει την εξέλιξη αυτή και πρόσφατα έθεσε για τον εαυτό της έναν νέο στόχο αναστολής της απώλειας βιοποικιλότητας στην Ευρώπη έως το 2020, με την προστασία υπηρεσιών οικοσυστήματος, όπως η επικονίαση (και με την αποκατάσταση των υπηρεσιών αυτών όπου έχουν υποβαθμιστεί), και με την αύξηση της συμβολής της Ε.Ε. στην αποτροπή της απώλειας βιοποικιλότητας στον πλανήτη. Το Natura 2000 αποτελεί ένα εργαλείο καίριας σημασίας για την επίτευξη του εν λόγω στόχου.» (Βλ.σχετικό άρθρο..).
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αυξάνονται συνεχώς οι χερσαίες και υδάτινες εκτάσεις του δικτύου Natura χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για τον τρόπο αστυνόμευσης και διαχείρισής τους. Ήδη στην χώρα μας υπάρχουν αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα προστατευμένων περιοχών, αλλά επί της ουσίας ποιος τις προστατεύει και από τι; Ας πούμε ότι ορίζουμε ακόμα μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα προστατευμένων περιοχών θέτοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις σε συγκεκριμένες ανθρώπινες δραστηριότητες. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει περίπτωση να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα για την προστασία της βιοποικιλότητας; Είναι κάτι αντίστοιχο με την πολυνομία που υπάρχει στην χώρα μας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τόσους πολλούς νόμους και τόσες απαγορεύσεις - πολλές εκ των οποίων είναι άνευ ουσίας - που τελικά είναι αδύνατον να εφαρμοστούν. Ο ανεξέλεγκτος βομβαρδισμός με περιορισμούς στην ανθρώπινη δραστηριότητα δεν φέρνει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί τις περισσότερες φορές επιφέρει ένα αίσθημα περιορισμού ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων, οδηγώντας πολλές φορές σε πράξεις αντίδρασης.
Αλήθεια εκεί στην ΕΕ έχουν σκεφτεί ποτέ ότι εάν οι προστατευόμενες περιοχές ήταν μικρότερες θα ήταν πολύ πιο εύκολο να θεσπιστεί ένα πλάνο διαχείρισης, αστυνόμευσης και εν τέλει προστασίας τους, που είναι και το ζητούμενο;
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αυξάνονται συνεχώς οι χερσαίες και υδάτινες εκτάσεις του δικτύου Natura χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για τον τρόπο αστυνόμευσης και διαχείρισής τους. Ήδη στην χώρα μας υπάρχουν αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα προστατευμένων περιοχών, αλλά επί της ουσίας ποιος τις προστατεύει και από τι; Ας πούμε ότι ορίζουμε ακόμα μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα προστατευμένων περιοχών θέτοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις σε συγκεκριμένες ανθρώπινες δραστηριότητες. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει περίπτωση να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα για την προστασία της βιοποικιλότητας; Είναι κάτι αντίστοιχο με την πολυνομία που υπάρχει στην χώρα μας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τόσους πολλούς νόμους και τόσες απαγορεύσεις - πολλές εκ των οποίων είναι άνευ ουσίας - που τελικά είναι αδύνατον να εφαρμοστούν. Ο ανεξέλεγκτος βομβαρδισμός με περιορισμούς στην ανθρώπινη δραστηριότητα δεν φέρνει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί τις περισσότερες φορές επιφέρει ένα αίσθημα περιορισμού ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων, οδηγώντας πολλές φορές σε πράξεις αντίδρασης.
Αλήθεια εκεί στην ΕΕ έχουν σκεφτεί ποτέ ότι εάν οι προστατευόμενες περιοχές ήταν μικρότερες θα ήταν πολύ πιο εύκολο να θεσπιστεί ένα πλάνο διαχείρισης, αστυνόμευσης και εν τέλει προστασίας τους, που είναι και το ζητούμενο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου