Η ζήτηση για συμπληρώματα ωμέγα – 3 αφανίζει τους καρχαρίες

«Με αφανισμό κινδυνεύουν οι καρχαρίες που ζουν σε μεγάλα βάθη, λόγω της αυξημένης ζήτησης για συμπληρώματα ωμέγα – 3.

Το συκώτι τους είναι γεμάτο πολύτιμα έλαια, τα οποία χρησιμοποιούνται για την παρασκευή συμπληρωμάτων διατροφής.

Το πρόβλημα είναι ότι τα είδη καρχαριών που ζουν σε μεγάλα βάθη αργούν να ωριμάσουν και ξεκινούν να αναπαράγονται στα 35 τους χρόνια.

Τις απειλές που προκύπτουν από το ανελέητο κυνήγι καρχαριών για το συκώτι τους έφερε στο προσκήνιο η ΜΚΟ Oceana, που μάχεται για τη διατήρηση των ωκεανών.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

Τελικά ως  είδος είμαστε μοναδικοί. Διαθέτουμε μία  ικανότητα δραστικής και άνευ όρων παρέμβασης στο περιβάλλον, που πολύ λογικά μας κατατάσσει στην κορυφή του χειρότερου είδους ζωντανού οργανισμού που υπάρχει στον πλανήτη. 

Κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές που επήλθαν στο παγκόσμιο στερέωμα σε συνδυασμό με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, τροποποίησαν την έννοια της διατροφής και της έδωσαν μία ξεχωριστή διάσταση πέραν της απλής εξυπηρέτησης των  βιολογικών αναγκών. Η αύξηση του βιοτικού επιπέδου μεγάλου πλέον ποσοστού πληθυσμού ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες, η αντίστοιχη διαμόρφωση συγκεκριμένου κοινωνικού status που «θέτει» κανόνες συμπεριφοράς και η επιστημονική υπόσταση που έχει πλέον αποκτήσει η διατροφή θέτοντας τους δικούς της όρους και κανόνες στην διατροφικής μας συμπεριφορά,  είχαν και έχουν άμεση επίδραση στην ζήτηση και διαχείριση των φυσικών πόρων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των προαναφερθεισών διατροφικών εξελίξεων είναι και η αυξημένη ζήτηση σε συμπληρώματα Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων.  Αυτή η ζήτηση έρχεται ως απόρροια των επιστημονικών μελετών που ανέδειξαν την χρησιμότητα των Ω3 στον ανθρώπινο οργανισμό. Ουδείς όμως έχει υποστηρίξει ότι η μοναδική πηγή των συγκεκριμένων ελαίων είναι τα ψάρια, καθώς η ύπαρξή τους έχει εντοπιστεί ακόμα και σε ξηρούς καρπούς όπως π.χ. τα αμύγδαλα και τα καρύδια (βλ. σχετικά). Το να επιλέγουμε την δραστική επέμβαση σε συγκεκριμένα είδη του ζωικού βασιλείου για να αντλήσουμε ένα πολύτιμο διατροφικό στοιχείο, χωρίς να εξετάζουμε τις εναλλακτικές που μας διαθέτει απλόχερα η φύση, δείχνει αν μη τι άλλο ότι πάσχουμε σημαντικά ως είδος στον τομέα της αειφόρου διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος.