Σουηδία: εισαγωγές σκουπιδιών για την παραγωγή ενέργειας

«Την ώρα που οι περισσότερες χώρες παγκοσμίως προσπαθούν να συρρικνώσουν τον όγκο των σκουπιδιών που παράγουν, η Σουηδία αντιμετωπίζει μια εντελώς διαφορετική πρόκληση: ξεμένει από απορρίμματα.

Οι Σουηδοί ανακυκλώνουν κατά μέσο όρο σε ποσοστό 96% τα απορρίμματα που παράγουν και αξιοποιούν τα σκουπίδια που δεν ανακυκλώνονται για την παραγωγή ενέργειας, μέσω ενός πρωτοποριακού συστήματος αποτέφρωσης που ηλεκτροδοτεί χιλιάδες νοικοκυριά.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Την ίδια στιγμή που στη χώρα μας πασχίζουμε ακόμα να απαλλαγούμε από τις παράνομες χωματερές, αδυνατούμε να καταλήξουμε σε μία βιώσιμη περιβαλλοντικά λύση όσον αφορά στην εγκατάσταση των αιολικών πάρκων και προσπαθούμε να αντιληφθούμε σε βάθος την αξία της ανακύκλωσης, στην Σουηδία καταφέρνουν να «εξαφανίσουν» ακόμα και τα μη ανακυκλώσιμα απορρίμματα με τον πλέον αποδοτικό τρόπο, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η παραγωγή ενέργειας από τα απορρίμματα δεν είναι κάτι καινούριο καθώς εδώ και κάποια χρόνια υπάρχουν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που χρησιμοποιούν τα σκουπίδια τους για τον συγκεκριμένο σκοπό (βλ. Γαλλία, Γερμανία).

Βέβαια για το ζήτημα της αποτέφρωσης απορριμάτων υπάρχουν ενστάσεις που αφορούν στις  πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στο περιβάλλον. Από την άλλη μεριά η μονάδα διαχείρισης απορριμάτων που λειτουργεί στο Osnabruck Γερμανίας φέρεται να χρησιμοποιεί τεχνολογία κατά την οποία «η επεξεργασία γίνεται μέσα σε κλειστούς θαλάμους, ενώ τα υγρά και ο αέρας που παράγονται ελέγχονται απόλυτα κατά τη συλλογή και την επεξεργασία. H ρύπανση είναι σχεδόν μηδενική.» Επίσης όπως αναφέρεται και σε πρόσφατο σχετικό άρθρο στο protagon «είναι ιδιαίτερα σημαντικό να απαντήσουμε και στις ανησυχίες των πολιτών για πιθανή μόλυνση του περιβάλλοντος από τα αέρια απόβλητα της καύσης. Για αυτές ενοχοποιούνται συγκεκριμένα είδη πολυμερών. Όμως είναι τεχνικά εφικτό το να υπάρξει καύση χωρίς αυτό το πρόβλημα αν οι κλίβανοι προσεγγίσουν θερμοκρασίες φούρνων τσιμέντου.»

Η παραγωγή απορριμάτων αποτελεί άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα επεμβατικής ανθρώπινης δράσης στο περιβάλλον. Για την λύση του απαιτείται η εφαρμογή πρακτικών διαχείρισης που θα έχουν το βέλτιστο αποτέλεσμα με την μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση.