Ισπανία: Άρχισε η δίκη για το ναυάγιο του Prestige με δέκα χρόνια καθυστέρηση

«Δέκα χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, οι κατηγορούμενοι θα κληθούν να λογοδοτήσουν για τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της Ισπανίας. Υπενθυμίζεται ότι το πλοίο βυθίστηκε τον Νοέμβριο του 2002 αφού έπλεε ακυβέρνητο στον Ατλαντικό για έξι ημέρες, με αποτέλεσμα να διαρρεύσουν 60.000 τόνοι πετρελαίου μολύνοντας χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών.»(Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν είναι η πρώτη, αλλά ούτε πιστεύω και η τελευταία φορά που βλέπουμε την δικαιοσύνη να κινείται με ρυθμούς «χελώνας» στην εκδίκαση σοβαρών υποθέσεων, ανεξάρτητα της φύσης των «εγκλημάτων» που έχουν συντελεστεί. Η ζημιά από την μεγάλη οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η βύθιση του Prestige με τις αντίστοιχες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις της, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ότι αποκαθίσταται (ικανοποιείται) - πρακτικά και ηθικά -  ύστερα από μία δεκαετή καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης. Επιπλέον θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι ενδεχομένως θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος επιπλέον για την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης λόγω του μεγάλου όγκου της (280.000 έγγραφα και 130 μάρτυρες).

Άραγε το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η δικαιοσύνη την αρνητική ανθρώπινη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, είναι σε θέση να λειτουργήσουν αποτρεπτικά κατά της περιβαλλοντικής ζημιάς; Διότι σε τελική ανάλυση εάν δεν μπορεί να λειτουργήσει το στοιχείο της πρόληψης, τότε επί της ουσίας δεν έχουμε προστασία του περιβάλλοντος, καθώς ειδικά το ζήτημα της απώλειας οποιουδήποτε ζωντανού οργανισμού δεν νομίζω ότι μπορεί πάντα να ικανοποιηθεί από μία δικαστική απόφαση ή αποζημίωση.