Το Ζωοκομείο Λέσβου σταματά τη λειτουργία του

«Σταματά στις 20 Αυγούστου τη λειτουργία του το «Lesbian Wildlife Hospital – Ζωοκομείο Λέσβου». Ειδικότερα, όπως ανακοίνωσαν ο Ιόρις και η Ίνεκε Πέετερς – Λέγγε, οι Ολλανδοί που ίδρυσαν το Ζωοκομείο, μετά τις 20 Αυγούστου θα δίνουν τηλεφωνικές απαντήσεις και συμβουλές για την περίθαλψη όμως άγριων ζώων, καθώς, εκτός από χελώνες, το Ζωοκομείο δεν θα δέχεται προς περίθαλψη άλλα άγρια ζώα και πουλιά.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Κρίμα, γιατί το έργο που προσέφεραν όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του LWH ήταν κάτι περισσότερο από απλώς σημαντικό. Χαρακτηριστικά θυμάμαι μία καρέτα καρέτα με πρόβλημα στα μάτια η οποία μετά την περισυλλογή της από το Λιμεναρχείο Μυτιλήνης δέχτηκε τις πρώτες βοήθειες από το ζωοκομείο Λέσβου και στην συνέχεια με την κατάλληλη μέριμνα στάλθηκε στον ΑΡΧΕΛΩΝ για την πλήρη περίθαλψή της.
Για έναν τόπο με τον μεγάλο φυσικό πλούτο και την πανίδα όπως της Λέσβου, η παύση λειτουργία του LWH θα είναι σίγουρα σημαντική απώλεια.

«Πράσινο νησί» ο Αη Στράτης

«Το πρώτο «πράσινο» ελληνικό νησί θα είναι ο Αη Στράτης, αφού υπεγράφη συμφωνία για αποκλειστική παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας του νησιού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) και ο δήμος Άη Στράτη υπέγραψαν σήμερα τον προϋπολογισμό των "πράσινων" έργων, ο οποίος αγγίζει τα 8,9 εκατ. ευρώ. Τα έργα θα έχουν ερευνητικό χαρακτήρα και περιλαμβάνουν σχέδιο ενεργειακής αυτάρκειας του νησιού από ανανεώσιμες πηγές και από τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

Πρόκειται για ένα ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο όλοι οι λογικά σκεπτόμενοι και περιβαλλοντικά ευαίσθητοι πολίτες εύχονται να στεφθεί με επιτυχία. Γιατί η επιτυχία του Αη Στράτη θα δώσει το έναυσμα ώστε μετά από πράσινα μικρά νησιά και χωριά να δούμε σταδιακά και πράσινες πόλεις.
Την ίδια στιγμή που η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) δείχνει να παραμένει αμετανόητη ως προς την επέκταση της χρήσης πυρηνικής ενέργειας, παρά την καταστροφή στην Φουκοσίμα (βλ. σχετικά), το project του Αη Στράτη δίνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον της παραγωγής «καθαρής» ενέργειας τουλάχιστον στη χώρα μας.
Εύχομαι απλώς να μην αποδειχθώ υπερβολικά αισιόδοξος ή ρομαντικός!

Λογοκλέβειν...Λεσβιακώς

Στις 14/07/2011 ανάρτησα στο blog μου ένα κείμενο για τις νεκρές καρέτα - καρέτα στην Λέσβο. Σήμερα μετά λύπης μου το είδα αναδημοσιευμένο στην διαδικτυακή εφημερίδα Lesvosnews.net, χωρίς καμία αναφορά στην αρχική προέλευση. Ακόμη δε χειρότερα είδα να υποστηρίζεται ότι πρόκειται για θέμα που η εφημερίδα ανέδειξε πρώτη. Τμήματά του δε ελαφρώς τροποποιημένα και σαφώς χωρίς να αναφέρουν την πηγή, δημοσιεύτηκαν και από την διαδικτυακή εφημερίδα Lesvosnews.gr, αλλά και στο blog των Οικολόγων Πράσινων της Λέσβου. Φαίνεται ότι στη λίστα των …. ταλέντων που διαθέτουμε ως λαός, η λογοκλοπή κατέχει εξέχουσα θέση.

Δυστυχώς, κατ’ εξαίρεση στον δυτικό κόσμο όπου η πνευματική ιδιοκτησία θεωρείται ιερή κατάκτηση, στη χώρα μας ο πνευματικός κόπος είναι τζάμπα κόπος…

Πρόκειται για συμπεριφορά που εντάσσεται στην μεταπολιτευτική νεοελληνική μας νοοτροπία. Που λέει ότι δεν πειράζει να κλέψω το κράτος, γιατί και το κράτος με κλέβει και αναλογικά εγώ «κλέβω» λιγότερα. Η αντιγραφή δε – από τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο μέχρι και ένα απλό άρθρο – θεωρείται αυτονόητη, καθώς πνευματικά είμαστε εν δυνάμει όλοι ίσοι. Το θέμα όμως είναι ότι αυτό δεν ισχύει και πλέον είναι καιρός όλοι εκείνοι που θίγονται από το συγκεκριμένο «καπέλωμα» να μην θεωρούν εαυτούς υπεράνω – παρότι είναι – και να το καταγγέλλουν δημοσίως. Ειδικά δε όταν γίνεται προσπάθεια παραπόνου στον χώρο που αφιερώνει η εφημερίδα Lesvosnews.net για σχόλια και δεν δημοσιεύεται καμία από τις δύο φορές.

Το blog μου, όπως και πολλών άλλων σαν εμένα, αποτελεί το μεράκι μου και ένα μέσο διαφυγής και προσωπικής ευχαρίστησης. Ακριβώς όπως φροντίζω πάντα να παραπέμπω στις πηγές από τις οποίες έχω αντλήσει το εκάστοτε υλικό μου, περιμένω επιτέλους το ίδιο να κάνουν και όλοι οι άλλοι. ΚΑΙ ΝΑΙ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Ποιο ...περιβάλλον; Άδειες εδώ και τώρα!

«Eγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων από τέσσερις έως έξι μήνες, δραστική κατάργηση δραστηριοτήτων που απαιτούν τις σχετικές άδειες αλλά και αυστηρούς ελέγχους στην τήρηση των περιβαλλοντικών κανόνων κατά την λειτουργία μιας εγκατάστασης, προβλέπει το νέο θεσμικό πλαίσιο που αναμένεται να καταθέσει μέσα στην εβδομάδα στο υπουργικό συμβούλιο το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Από την υποχρέωση αδειοδότησης εξαιρούνται με το νέο νόμο, οι μονάδες με τοπικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, όπως μικρά ξενοδοχεία, βιοτεχνίες, μικρά εργοστάσια, φωτοβολταϊκά πάρκα, οινοποιεία, σταθμοί διοδίων, χώροι στάθμευσης.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).


...η μόνη σοβαρή ένσταση που έχω σε πρώτη φάση αναφορικά με το νέο νομοσχέδιο για τις άδειες περιβαλλοντικών επιπτώσεων αφορά στην εξαίρεση από την αδειοδότηση των μονάδων με τοπικές επιπτώσεις. Το θέμα δεν είναι τόσο για το εάν πρέπει οπωσδήποτε να λάβουν την άδεια πριν την έναρξη λειτουργίας τους όσο για το εάν θα υπόκεινται στους απαιτούμενους ελέγχους κατά την διάρκεια της δραστηριοποίησής τους προκειμένου να διαπιστώνεται η συμβατότητα της δράσης τους με τα περιβαλλοντικά δεδομένα της περιοχής εγκατάστασής τους. Μέσα από το άρθρο δεν γίνεται σαφές εάν η ενδυνάμωση του ρόλου των επιθεωρητών περιβάλλοντος και η αύξηση των περιβαλλοντικών ελέγχων θα αφορούν και στις μονάδες που εξαιρούνται της αδειοδότησης. Οπότε μένει να δούμε το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.
Από εκεί και πέρα, αρκετές από τις αλλαγές που επέρχονται κινούνται σε καλό δρόμο όσον αφορά την ίδρυση και την έναρξη δραστηριοποίησης των επιχειρηματικών μονάδων καθότι:
1. Μειώνεται ο χρόνος έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων.
2. Καταργούνται οι συνυπογραφές άλλων υπουργών.
3. Αλληλεπικαλυπτόμενες αδειοδοτήσεις (π.χ. διάθεση λυμάτων, διαχείριση αποβλήτων κ.λ.π.) ενσωματώνονται στην έγκριση περιβαλλοντικών όρων.
Όσον αφορά στο ίδιο το περιβάλλον πιστεύω ότι, τόσο το γεγονός της ισχυροποίησης της Υπηρεσίας επιθεωρητών περιβάλλοντος όσο και οι ειδικές οικολογικές μελέτες που πραγματοποιούνται για τις δραστηριότητες που θα λαμβάνουν χώρα εντός περιοχών Natura, βρίσκονται επίσης σε καλό δρόμο.
Το μόνο που μένει είναι να δούμε επιτέλους αλλαγές και στο κομμάτι της επιβολής κυρώσεων στους παραβάτες της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Να υπάρχουν κυρώσεις που θα οδηγούν τον παραβάτη στην συμμόρφωση και όχι στην αδιαφορία. Για να είμαι ειλικρινής και με βάση το παρελθόν που έχει η χώρα μας στον συγκεκριμένο τομέα, είμαι πολύ επιφυλακτικός.

Υπεραλίευση. Τι σημαίνει πραγματικά για σένα;

«Ζούμε μια ψευδαίσθηση ότι η θάλασσα είναι μια ανεξάντλητη πηγή, από την οποία μπορούμε να παίρνουμε ό,τι και όσο θέλουμε... Ας αναρωτηθούμε όμως: από πού προέρχεται η κουτσομούρα που τρώμε στην ταβέρνα; Με ποιο τρόπο αλιεύθηκε και τι μας στοιχίζει πραγματικά το ψάρι αυτό; Η αλόγιστη και καταστροφική αλιεία συμβαίνει παντού! Αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ελληνικές θάλασσες και η αλιευτική μας οικονομία, με μεγάλα αλιευτικά σκάφη, όπως οι μηχανότρατες να καταστρέφουν το βυθό αφήνοντας ελάχιστη ζωή πίσω τους. Κάθε χρόνο μόνο από τις μηχανότρατες, τα μη δημοφιλή ψάρια που πετιούνται πίσω στη θάλασσα νεκρά, ξεπερνούν τους 15.000 τόνους. Πρόκειται για μια τεράστια σπατάλη ζωής, με αποτέλεσμα το 65% των ψαριών της χώρας μας ήδη να υπεραλιεύεται.» (Βλ. σχετικά...)

Με το συγκεκριμένο ερώτημα του τίτλου, η greenpeace προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες ως προς το θέμα της υπεραλίευσης και της μελλοντικής βιωσιμότητας της θαλάσσιας πανίδας θέτοντας ταυτόχρονα το εξής δίλημμα: «Μηχανότρατες ή Θαλάσσια καταφύγια».

Τελικά οι αγαπητοί ιθύνοντες της greenpeace, επανέφεραν πάλι με τον τρόπο τους στο προσκήνιο το ζήτημα των θαλασσίων καταφυγίων. Μάλιστα για να το επαναφέρουν χρειάστηκε απλώς να φτιάξουν τρία «χαριτωμένα» animation και να καταστήσουν τις Μηχανότρατες συνώνυμο της υπεραλίευσης.

Σαφέστατα οι Μηχανότρατες και εν γένει τα συρόμενα εργαλεία, έχει αποδειχθεί σε βάθος χρόνου ότι προκαλούν τεράστιες καταστροφές όχι μόνο μέσω της υπεραλίευσης αλλά και της καταστροφής που προκαλούν στην θαλάσσια χλωρίδα. Υπεραλίευση όμως - δηλαδή συστηματική αλιεία των ιχθυαποθεμάτων πέρα από τα ασφαλή βιολογικά τους όρια - δεν πραγματοποιείται μόνο από τις Μηχανότρατες. Υπεραλίευση αποδεδειγμένα πραγματοποιούν και τα γρι-γρι, ειδικά σε είδη αλιευμάτων που αποτελούν στόχους για τα συγκεκριμένα εργαλεία (σαρδέλα, γαύρος, παλαμίδες κ.λ.π.). Υπεραλίευση μέχρι πρόσφατα πραγματοποιούσαν και οι Βιτζότρατες. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από τα τελευταία νομοθετικά μέτρα που εφαρμόστηκαν και ανάγκασαν πολλές βιτζότρατες να σταματήσουν, πολλές παράκτιες περιοχές γέμισαν με «γόνο» από σαργούς, τσιπούρες, συναγρίδες, κ.λ.π. (το έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια). Υπεραλίευση πραγματοποιούν κατά περίπτωση και εργαλεία της παράκτιας αλιείας (ιχθυοπαγίδες, κουλούρες) επειδή χρησιμοποιούνται από τους αλιείς με τρόπο μη συμβατό προς την ισχύουσα νομοθεσία αλλά και το ίδιο το θαλάσσιο οικοσύστημα. Βέβαια όταν κάποιος δεν έχει άμεση και συχνή επαφή με την αλιευτική δραστηριότητα είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει τις προαναφερόμενες ιδιαιτερότητες και συνήθως αυτό το γεγονός γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από διάφορους κατά περίπτωση φορείς ή οργανώσεις προκειμένου να ασκούν την δική τους πολιτική.

Επίσης τα θαλάσσια καταφύγια, εντός των οποίων θα ασκείται επιλεκτικά παράκτια αλιεία, δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα της υπεραλίευσης. Η σημερινή κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων, όπως παρουσιάζεται μέσα από τις επιστημονικές μελέτες, επιτάσσει την λήψη δραστικότερων μέτρων τα οποία δεν θα οξύνουν και τις αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων ομάδων αλιέων, οποιασδήποτε κατηγορίας αλιευτικής δραστηριότητας (επαγγελματική ή ερασιτεχνική). Δημιουργώ θαλάσσιο καταφύγιο, επιτρέπω στον τάδε να ψαρεύει και αποκλείω τον δείνα από κάθε αλιευτική δραστηριότητα, μου ακούγεται κάπως αντισυνταγματικό και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται στα πλαίσια της ισότητας των πολιτών. Είναι προτιμότερη η λύση της θέσπισης απολύτως απαγορευμένων για την αλιεία θαλασσίων ζωνών ή χρονικών περιόδων, που θα βασίζεται σε επιστημονικές μελέτες που αφορούν στην αναπαραγωγική περίοδο των αλιευμάτων και των μετακινήσεων που πραγματοποιούν κάποια είδη εξ αυτών.

Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται δραστική και δυναμική αλιευτική πολιτική που θα θέτει αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις διενέργειας αλιείας, δίνοντας βάση στην θέσπιση μέτρων που θα καταστήσουν τα αλιευτικά εργαλεία επιλεκτικότερα και λιγότερο ζημιογόνα για το θαλάσσιο οικοσύστημα. Επίσης η συγκεκριμένη πολιτική θα πρέπει να είναι δομημένη με τρόπο που να μην επιτρέπει «παιχνίδια» μικροπολιτικών συμφερόντων σε Εθνικό ή τοπικό επίπεδο είτε αυτά γίνονται από φορείς πολιτικής εξουσίας είτε από φορείς που είναι επιφορτισμένοι με το έργο του ελέγχου της αλιευτικής δραστηριότητας.

Κοινή Αλιευτική Πολιτική: «δικαιότερη η πρόταση της Κομισιόν»

«Δικαιότερη και εφαρμόσιμη χαρακτήρισε ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Αλιείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), Κρίτων Αρσένης, την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής κατά την ειδική συζήτηση στο ΕΚ. Η πρόταση που παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Αλιείας του ΕΚ από την Επίτροπο Αλιείας Μαρία Δαμανάκη, περιλαμβάνει μέτρα-κλειδί για την ανάσχεση της κατάρρευσης των ευρωπαϊκών ιχθυαποθεμάτων, όπως η εξάλειψη των απορριπτόμενων αλιευμάτων και των παρεμπιπτόντων αλιευμάτων μέσω της υποχρέωσης της εκφόρτωσης όλων των αλιευμάτων συγκεκριμένων ιχθυοαποθεμάτων που αλιεύονται στα νερά της ΕΕ ή από αλιείς της ΕΕ, είτε μπορούν να διατεθούν στην αγορά είτε όχι.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Το αν χρειαζόταν ή όχι αναθεώρηση η Κοινή Αλιευτική Πολιτική είναι ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσαμε να συζητάμε για πολλές ώρες και να ακούμε μία σειρά από αντικρουόμενες απόψεις. Δεν ξέρω εάν η συγκεκριμένη πολιτική δεν μπορούσε να εφαρμοστεί επειδή ήταν προβληματική ή φταίνε τα ίδια κράτη μέλη για ανεπάρκεια μηχανισμών εφαρμογής ή έλλειψη βούλησης. Ενδεχομένως η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στην μέση, αν και για την χώρα μας γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι φταίει (τα έχω επαναλάβει πολλές φορές σε προηγούμενες αναρτήσεις μου).
Σαφέστατα, η σημερινή άναρχη κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της αλιευτικής διαχείρισης δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν γιατί θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση των ιχθυαποθεμάτων. Εάν λοιπόν οι αρμόδιοι κρίνουν - βασιζόμενοι στα λάθη του παρελθόντος - ότι με μία νέα Κ.ΑΛ.Π. υπάρχουν ελπίδες να δοθεί νέα πνοή στην θαλάσσια πανίδα, τότε ας προωθήσουν το σχετικό νομοθετικό πακέτο.
Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, όταν διαβάζω ότι ένα από τα μέτρα που προωθούνται για την ανάσχεση της κατάρρευσης των ιχθυαποθεμάτων είναι αυτό της υποχρεωτικής εκφόρτωσης όλων των αλιευμάτων μέσω της κατάργησης των απορρίψεων, μου δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα:
1. Πρόκειται να υπάρξει κατάργηση του ελαχίστου επιτρεπόμενου μεγέθους αλίευσης υδρόβιων οργανισμών; Σε διαφορετική περίπτωση οι αλιείς θα καθίστανται παράνομοι.
2. Εάν τελικά καταργηθούν τα ελάχιστα μεγέθη στα αλιεύματα τότε τι όφελος θα υπάρχει για τους πληθυσμούς των ιχθυαποθεμάτων;
3. Σε περίπτωση μη κατάργησης των ελαχίστων μεγεθών αλιευμάτων, προτίθεται η κομισιόν να επιβάλει νέους όρους στα χρησιμοποιούμενα αλιευτικά εργαλεία καθιστώντας τα επιλεκτικότερα;
4. Εάν τελικά υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για τα αλιευτικά εργαλεία, αυτή θα έχει αυστηρό και υποχρεωτικό χαρακτήρα ή θα υπάρξει η δυνατότητα των γνωστών παρεκκλίσεων - που τόσο πολύ λατρεύουμε στην χώρα μας - για τα κράτη μέλη;
Επίσης αυτή η (υπερ)προώθηση των υδατοκαλλιεργειών έχει αρχίσει λιγάκι να με ενοχλεί. Δεν ξέρω που αποσκοπεί αλλά σε βάθος χρόνου και εφόσον δεν αλλάξει η άσχημη κατάσταση που υπάρχει στα ιχθυαποθέματα, πιστεύω ότι λειτουργήσει εις βάρος της παράκτιας αλιείας. Δεν μου αρέσει η θάλασσα να γίνεται αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων με τις ευχές της ίδιας της πολιτείας, ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να «επιβάλουν» στην αγορά το «κονσερβοποιημένο» και άνοστο ψάρι των ιχθυοκαλλιεργειών. Ελπίζω στον συγκεκριμένο τομέα να υπάρξει κάποιο μέτρο.
Εύχομαι το καινούριο νομοθετικό πλαίσιο να είναι λειτουργικό, αλλά πάνω απ' όλα δίκαιο. Δίκαιο τόσο για την θαλάσσια πανίδα όσο και για τους αλιείς, είτε αυτοί ασχολούνται επαγγελματικά με την αλιεία είτε ερασιτεχνικά.

Νεκρές καρέτα καρέτα τον Ιούνιο στην Λέσβο...

Τέσσερις χελώνες καρέττα καρέττα εντοπίστηκαν νεκρές κατά το χρονικό διάστημα από 20 έως 27 Ιουνίου σε παραλίες της Ανατολικής Λέσβου. Σαφέστατα δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται νεκρά προστατευόμενα θαλάσσια πλάσματα, απλώς προκαλεί εντύπωση το μικρό χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο εντοπίστηκαν, αλλά και το μικρό εύρος της παράκτιας ζώνης που εκβράστηκαν (Θερμή έως παραλίας Κάτιας).

Για τις τρεις από αυτές δεν μπορεί με σαφήνεια να βγει πόρισμα για τα αίτια θανάτου, ενώ η τέταρτη έφερε τυλιγμένο κομμάτι από παραγάδι στο μπροστινό αριστερό της πτερύγιο.

20-06-2011
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΡΜΗΣ

23-06-2011

ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΤΙΑΣ

26-6-2011
ΒΑΡΕΙΑ

27-06-2011
ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΤΙΑΣ

Λέσβος: αξιολoγήθηκε το Γεωπάρκο Απολιθωμένου Δάσους

«Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η πρώτη φάση της αξιολόγησης του Γεωπάρκου Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου η οποία πραγματοποιήθηκε από Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων από το Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Γεωπάρκων, με την κατάθεση της ειδικής έκθεσης αξιολόγησης που συνοδεύεται από τα δύο ειδικά έντυπα αξιολόγησης αποτελεσμάτων, στα οποία η Λέσβος απέσπασε πολύ υψηλή βαθμολογία.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν μου προκαλεί εντύπωση η θετική αξιολόγηση του Γεωπάρκου στο Σίγρι. Εξάλλου είναι αποδεδειγμένο ότι όταν η ανθρώπινη δράση συνοδεύεται από το απαραίτητο μεράκι και όρεξη για δουλειά, τα αποτελέσματα είναι πάντα κάτι περισσότερο από απλώς ικανοποιητικά. Επειδή όμως ο ανθρώπινος παράγοντας παίζει καθοριστικό ρόλο σε κάθε πτυχή της κοινωνικοοικονομικής ζωής ενός τόπου, επίσης δεν μου προκαλεί εντύπωση που η πτώση του τουρισμού στην Λέσβο είναι φέτος εντονότατη. Το νησί, τα πλούσια φυσικά του χαρίσματα τα έχει δώσει απλόχερα στους κατοίκους του. Εκείνοι όμως σε πολλές περιπτώσεις έχουν αποδειχτεί λίγοι έως και ανίκανοι να τα διαχειριστούν και να τα αναδείξουν προς όφελος όλης της τοπικής κοινωνίας. Μάλιστα δεν είναι λίγες φορές που δεν δίστασαν να «ασελγήσουν» πάνω στο φυσικό περιβάλλον του νησιού (π.χ. αυθαίρετη και άνευ όρων δόμηση που δεν συνάδει με τα τοπικά περιβαλλοντικά δεδομένα), είτε ως απλοί πολίτες είτε ως φορείς εξουσίας (οποιασδήποτε μορφής). Εάν μέσα σε όλο αυτό το πακέτο προσθέσουμε και την - συνηθισμένη πλέον - ανικανότητα των παραγόντων της εκάστοτε τοπικής αυτοδιοίκησης, τότε μπορεί εύκολα κάποιος να αντιληφθεί ότι η μίζερη κατάσταση που βιώνει αυτή την στιγμή το νησί στον τομέα της τουριστικής οικονομίας ήταν απλώς θέμα χρόνου να επέλθει.

Το «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ» εθνικός φορέας του ΟCEAN 2012 στην Ελλάδα

«Επίσημη συμφωνία συνεργασίας υπέγραψε το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ με το δίκτυο OCEAN 2012, την Ευρωπαϊκή Συμμαχία για τη διαμόρφωση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) στη βάση της αειφόρου αλιείας και την προώθηση οικολογικής «γαλάζιας» ανάπτυξης στα θαλάσσια οικοσυστήματα μας.

Το Δίκτυο OCEAN 2012 δημιουργήθηκε το 2009 με στόχο την προώθηση της αειφόρου αλιείας και την εφαρμογή μέτρων αλιευτικής διαχείρισης μέσα από τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ. Ήδη βρίσκεται σε φάση ωρίμανσης και πλήρους ανάπτυξης. Στο Δίκτυο συμμετέχουν 39 ομάδες μέλη από 13 χώρες της ΕΕ.» (Βλ. σχετικά..).

Πολύ σημαντική αυτή η ανάληψη δράσης από το Αρχιπέλαγος. Εύχομαι να αποτελέσει την φωνή όχι μόνο της παράκτιας αλιείας, αλλά κάθε μορφής αλιευτικής δραστηριότητας (επαγγελματικής ή ερασιτεχνικής), που συντελείται με τρόπο συμβατό με την αειφόρο διαχείριση των ιχθυαποθεμάτων. Εξάλλου νομίζω ότι όταν αναφέρεται σε «δίκαιη και ισότιμη χρήση των υγιών ιχθυαποθεμάτων», εννοεί για όλους τους αλιείς και όλες τις αλιευτικές μεθόδους.
Από εκεί και πέρα ως προς την πρωτοβουλία του να λειτουργήσει ως «μοχλός πίεσης προς τις ελληνικές αρχές», απλώς του εύχομαι καλή επιτυχία στην μάχη του με την ελληνική αλιευτική μικροπολιτική...

Επιστολή στον Γ. Παπακωνσταντίνου από περιβαλλοντικές οργανώσεις

«Επιστολή προς τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου απέστειλαν έντεκα περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις με αφορμή την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν ειδική μνεία σε όλα τα ζέοντα θέματα που θα κληθεί να επιλύσει ο νέος υπουργός και τον καλούν να υπερασπιστεί τα «θετικά», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά πρώτα βήματα του υπουργείου.

Αναλυτικά, η επιστολή είχε ως εξής:

«Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Σας συγχαίρουμε για την ανάληψη καθηκόντων στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο σας, προς όφελος πρωτίστως του περιβάλλοντος. Η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για την κοινωνία και το περιβάλλον και οι αποφάσεις που καλείστε να πάρετε θα καθορίσουν για πολλά χρόνια την περιβαλλοντική πολιτική στη χώρα μας.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).


Δεν πρόλαβε καν να αναλάβει επί της ουσίας το ΥΠΕΚΑ και του την «έπεσαν» οι περιβαλλοντικές Μ.Κ.Ο. Δεν νομίζω βέβαια ότι ο Κος Παπακωνσταντίνου δεν γνώριζε που πήγαινε, ειδικά από την στιγμή που όλη η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ είχε βασιστεί στο «πράσινο». Πριν λοιπόν προλάβει να πάρει ανάσα από την απεμπλοκή(;) του από την καυτή πατάτα του Υπουργείου Οικονομικών, καλείται να διαχειριστεί άμεσα ορισμένα πολύ σοβαρά περιβαλλοντικά ζητήματα τα οποία ούτως ή άλλως έχουν θα έχουν άμεσες ή έμμεσες επιπτώσεις στην γενικότερη οικονομία της χώρας. Η προκάτοχός του Κα Μπιρμπίλη μέχρι σήμερα διαχειρίστηκε - δεχόμενη σε πάρα πολλές περιπτώσεις αυστηρή κριτική ή και εσωκομματικό πόλεμο - και προώθησε μια σειρά από περιβαλλοντικά θέματα. Από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει το θεωρητικό πλαίσιο να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Θα πρέπει να ενσωματωθεί στην κοινωνικοοικονομική ζωή της χώρας προκειμένου να αποδώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα και ενδεχομένως να φανούν τα όποια τρωτά σημεία που επιδέχονται βελτίωσης.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της οικονομικής αβεβαιότητας και κοινωνικής πίεσης που υπάρχει στη χώρα και με δεδομένη την μη ανεκτικότητα (πλέον), των μέχρι πρόσφατα καλ(κ)ομαθημένων ελλήνων σε κυβερνητικές αποφάσεις που επιφέρουν ανατροπές στην καθημερινότητά τους, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ποιες θα είναι οι προτεραιότητες που θα θέσει ο νέος Υπουργός. Πολύ φοβάμαι - αν και εύχομαι να διαψευστώ - ότι θα δοθεί προτεραιότητα σε περιβαλλοντικά θέματα που θα έχουν άμεσα και «ορατά» οικονομικά αποτελέσματα (για ευνόητους λόγους). Είναι κάτι το οποίο, σκεπτόμενος ορθολογιστικά, δεν μπορώ να κατακρίνω, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Όμως από την άλλη μεριά, η περιβαλλοντική ηθική δεν μου επιτρέπει να δεχτώ να παραμεριστούν ζητήματα περιβαλλοντικής φύσεως τα οποία, παρόλο που δεν επιφέρουν άμεσα οικονομικά αποτελέσματα (π.χ. ζητήματα προστασίας της βιοποικιλότητας), είναι ζωτικής σημασίας για την βιωσιμότητα του περιβάλλοντος και την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής.
Εύχομαι ο νέος Υπουργός να καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του κρατώντας τις απαραίτητες ισορροπίες ανάμεσα στο περιβάλλον και την κοινωνικοοικονομική ζωή της Ελλάδας...