Κρουαζιέρα πλαστικού στο Αιγαίο από την Οικολογική Καταστροφή στην Άνδρο

«Δύο μήνες μετά την εκτεταμένη οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε στο παράκτιο οικοσύστημα της Άνδρου από την αποκόλληση και κατολίσθηση παράνομης χωματερής, το ταξίδι τόνων σκουπιδιών συνεχίζεται. Μεγάλοι όγκοι πλαστικών έχουν φτάσει μέχρι τα κεντρικά Δωδεκάνησα, προκαλώντας ήδη τεράστια ρύπανση στα θαλάσσια οικοσυστήματα.» (Βλ. σχετικά..).

Δυστυχώς το καλύτερο τουριστικό προϊόν μας (θάλασσα), ήταν και απ' ότι φαίνεται παραμένει, ο ιδανικότερος Χ.Α.Δ.Α. της χώρας. Από την μια πανηγυρίζουμε για τα θετικά μηνύματα περί αύξησης του τουρισμού στην χώρα μας και από την άλλη φερόμαστε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στο θαλάσσιο περιβάλλον, αγνοώντας τις άμεσες συνέπειες της αισθητικής υποβάθμισής του. Όσον αφορά δε στα προβλήματα που δημιουργούνται στο θαλάσσιο οικοσύστημα από την ρύπανση, είναι ένα θέμα που έχει εξαντληθεί σε βάθος χρόνου από πληθώρα επιστημονικών μελετών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Κόλπος Μεξικού: 1 χρόνος από την πετρελαιοκηλίδα της BP

«Χθες έκλεισε ένας χρόνος από τη μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα στην αμερικανική ιστορία, που προκλήθηκε από εξέδρα εξόρυξης πετρελαίου της BP. Η Greenpeace με τη βοήθεια ανεξάρτητων επιστημόνων, διεξήγαγε έρευνα για τις επιπτώσεις στην περιοχή. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι το οικοσύστημα έχει υποστεί σημαντικές βλάβες και αποκαλύπτουν τη συντονισμένη προσπάθεια υποβάθμισης των επιπτώσεων του ατυχήματος που η διαχειρίστρια εταιρία, αλλά και η αμερικάνικη κυβέρνηση, ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Μπορεί αυτή την περίοδο στην επικαιρότητα να βρίσκεται το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βγάζουμε από το μυαλό μας τις συνέπειες που επιφέρει η παρουσία μιας μεγάλης πετρελαιοκηλίδας στην θάλασσα. Με αφορμή την έρευνα της Greenpeace στον κόλπο του Μεξικού, μόλις ένα χρόνο μετά το ατύχημα, θα ήταν καλό οι Έλληνες να μην επαναπαύονται νομίζοντας ότι τέτοιας έκτασης ατυχήματα αφορούν μόνο άλλες γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη. Διακίνηση πετρελαιοειδών στο Αιγαίο υπάρχει και ειδικά όσοι ζουν σε νησιωτικές περιοχές, που η οικονομία τους βασίζεται κυρίως στον τουρισμό και την αλιεία, οφείλουν να γνωρίζουν ότι σε περίπτωση σοβαρής ρύπανσης από πετρέλαιο οι συνέπειες θα είναι μεγάλες και κατά περίπτωση μακροχρόνιες. Προσωπική εμπειρία έχω μόνο από μικρής έκτασης θαλάσσια ρύπανση που έλαβε χώρα στο νησί μου σε καλοκαιρινή περίοδο και στο μυαλό μου ακόμη έχουν μείνει χαραγμένες οι αντιδράσεις τουριστών που βρίσκονταν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή στην πληγείσα περιοχή.
Η μόνη εναλλακτική δυνατότητα δράσης που έχουμε απέναντι σε όλες τις αρνητικές επιπτώσεις από την χρήση πετρελαϊκής ή πυρηνικής ενέργειας είναι η στροφή μας σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μάλιστα με ταχύτερους ρυθμούς από τους μέχρι σήμερα επικρατούντες.

Μεσόγειος: εξαφανίζονται τα «περιζήτητα» ψάρια λόγω υπεραλίευσης

«Με εξαφάνιση απειλούνται, λόγω της υπεραλίευσης, ορισμένα από τα πιο περιζήτητα ψάρια στα ευρωπαϊκά εστιατόρια, σύμφωνα με νέα έρευνα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Ειδικότερα, ανάμεσα στα ψάρια που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από τη θάλασσα της Μεσογείου τα επόμενα χρόνια συγκαταλέγεται ο ερυθρός τόνος, το λαυράκι και ο μπακαλιάρος.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν είναι η πρώτη αλλά ούτε και πρόκειται να είναι η τελευταία έρευνα που αναδεικνύει το πρόβλημα της υπεραλίευσης στην Μεσόγειο. Παρόλα αυτά και ειδικά όσον αφορά στην χώρα μας οι αλιείς ενώ αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αφού έρχονται αντιμέτωποι με αυτό καθημερινά, εντούτοις φροντίζουν σε κάθε περίπτωση να μεταθέτουν αλλού τις ευθύνες για την έλλειψη ψαριών και σίγουρα πάντως όχι στους εαυτούς τους και την κακή διαχείριση των αλιευτικών πεδίων που έχουν κάνει σε βάθος χρόνου. Από την άλλη μεριά βεβαίως υπάρχουν και οι πολιτικοί αυτής της χώρας, οι οποίοι επίσης αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά με την λήψη ημίμετρων και την άσκηση μικροπολιτικής φροντίζουν να το συντηρούν και να το διογκώνουν.
Δυστυχώς με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή δεν υπάρχει καμία προοπτική για αντιστροφή της κατάστασης.

WWF: 9 στους 10 Έλληνες υπέρ μιας βιώσιμης αλιείας

«Εννιά στους δέκα Έλληνες δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται τα ψάρια που καταλήγουν στο πιάτο τους, την ίδια στιγμή που θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό αυτά να αποτελούν προϊόν βιώσιμης αλιείας. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από έρευνα που διενεργήθηκε από το WWF σε 14 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, με στόχο να αποτυπωθεί η στάση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ως προς τη βιώσιμη αλιεία. Το ποσοστό δε των ευρωπαίων πολιτών που επιθυμεί μια θαρραλέα αναθεώρηση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ) της ΕΕ, ανέρχεται στο 78%. Φαίνεται πως παρά την ελλιπή ενημέρωσή τους, Έλληνες και υπόλοιποι ευρωπαίοι, οσμίζονται πως το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη έρευνα διενεργήθηκε από το WWF και όχι από κάποιο ανεξάρτητο φορέα και με δεδομένο ότι τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την εν λόγω οργάνωση στους ευρωβουλευτές της επιτροπής αλιείας, εν όψει μάλιστα της κατάθεσης πρότασης για αναθεώρηση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, αναπόφευκτα μου δημιουργούν ερωτήματα για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Ειδικά δε όσον αφορά τα ποσοστά της Ελλάδας, νομίζω ότι απλώς είναι εξωπραγματικά.
Ζω σε νησιωτική περιοχή όπου εκ των πραγμάτων ο κόσμος έχει μεγαλύτερη επαφή με το θαλάσσιο περιβάλλον και γνωρίζει σχετικά καλά αρκετά πράγματα σχετικά με την αλιεία. Υπάρχει όμως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πολιτών που είτε από απλή αδιαφορία είτε λόγω μη ενασχόλησης, αγνοεί βασικά θέματα για το υγρό στοιχείο. Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει μέσω της προσωπικής μου επαγγελματικής και ερασιτεχνικής ενασχόλησης με την θάλασσα, η οποία με έχει φέρει σε επαφή με μεγάλη μερίδα κόσμου και με έχει τροφοδοτήσει με πλούσιο πληροφοριακό υλικό. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη μερίδα πολιτών που δεν γνωρίζει καν τις βασικές διαφορές ανάμεσα στα πιο κοινά αλιευτικά σκάφη, ενώ πολλές φορές αγνοεί βασικά είδη αλιευμάτων. Πιστεύω δε ότι εάν πραγματοποιήσουμε μια πρόχειρη έρευνα στη ηπειρωτική Ελλάδα, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα. Επίσης ως λαός, μόλις τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει αξιοσημείωτη πρόοδο σε θέματα που αφορούν την ορθή περιβαλλοντική συμπεριφορά, έχοντας όμως ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Η έρευνα όμως του WWF ξαφνικά μας παρουσιάζει ως ιδιαίτερα ευαίσθητους ως προς το θέμα της βιώσιμης αλιείας, σε ποσοστό μάλιστα 90%! Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δημοσιοποιηθούν τα κριτήρια βάσει των οποίων διενεργήθηκε η συγκεκριμένη έρευνα (ειδικά το κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο των ερωτηθέντων) και οδήγησε στο παραπάνω αποτέλεσμα.

Συλλογή υπογραφών από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου για το Ακούγιου

«Την πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών προκειμένου να σταματήσει η ανέγερση των δυο πυρηνικών εργοστασίων σε περιοχές της Τουρκίας ανέλαβε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου»(Βλ. σχετικό άρθρο...)

Όποιος συμφωνεί με την συγκεκριμένη πρωτοβουλία και θέλει να υπογράψει, στο τέλος του ανωτέρω άρθρου υπάρχει το σχετικό link.

«Η δόμηση σκοτώνει τις καρέτα - καρέτα»

«Αντί να συνδυαστούν οι ήπιες μορφές ανάπτυξης με την παρουσία της καρέτα-καρέτα στη δεύτερη σημαντικότερη παραλία ωοτοκίας στην Κυπαρισσία, που πρέπει να λειτουργεί σαν τουριστικός «κράχτης», το ΥΠΕΚΑ κάνει τον... τροχονόμο στην ανεξέλεγκτη δόμηση.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, προγραμματίζεται η κατασκευή πενήντα πολυτελών κατοικιών, παρακείμενων στον αιγιαλό μεταξύ των περιοχών Αγιαννάκη και Ελαίας και η διάνοιξη (χωρίς μελέτη και έγκριση περιβαλλοντικών όρων) πέντε δρόμων κάθετης πρόσβασης στην παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας, καταγγέλλει το MEDASSET.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η συγκεκριμένη καταγγελία του MEDASSET ευσταθεί, αλλά επειδή στην Ελλάδα έχουμε χορτάσει από κάθε είδους ευτράπελα που συμβαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δεν θα μου έκανε εντύπωση εάν στο προσεχές διάστημα έβλεπα στην εν λόγω περιοχή να ξεφυτρώνουν διάφορα «πολυτελή» οικοδομικά εκτρώματα.
Όμως σε περίοδο οικονομικής και οικοδομικής κρίσης είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με το που πάνε και αφήνουν τα αυγά τους οι καρέτα καρέτα; Σαφέστατα και όχι! Απλώς με την δική μας στενόμυαλη ελληνική λογική θα κοιτάξουμε να πατήσουμε επί πτωμάτων - ουσιαστικά και όχι μεταφορικά - για να εξυπηρετήσουμε τα άμεσα ή μεσοπρόθεσμα οικονομικά μας συμφέροντα, αδιαφορώντας για τυχόν εναλλακτικές μορφές επενδύσεων που θα εκμεταλλεύονται δημιουργικά και δεν επιβαρύνουν το φυσικό περιβάλλον.

Απελευθέρωση θαλάσσιας χελώνας από ψαροντουφεκάδες

Ένα όμορφο βίντεο που αναδεικνύει την περιβαλλοντική ευαισθησία των ανθρώπων που αγαπούν πραγματικά την θάλασσα.
Δεν συμφωνώ βεβαίως με κάποια ειρωνικά σχόλια που ακούγονται στο βίντεο, καθώς για την αρνητική εικόνα των υποβρύχιων κυνηγών σε κάποια μερίδα ανθρώπων ή φορέων, φταίει ένα μεγάλο μέρος των ίδιων των ψαροντουφεκάδων που συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν συνάδει με τις ηθικές και θεσμικές αρχές ορθολογικής διαχείρισης της θαλάσσιας πανίδας.

Απαγόρευση αλιείας ερυθρού τόνου...

Με σχετικό ενημερωτικό έγγραφο που εστάλη την 15/04 από το ΥΘΥΝΑΛ προς τους αρμόδιους φορείς της χώρας γίνεται γνωστό ότι η αλιεία ερυθρού τόνου από επαγγελματικά αλιευτικά σκάφη που χρησιμοποιούν αγκιστρωτά εργαλεία διακόπτεται πρόωρα καθώς η ποσόστωση που έχει κατανεμηθεί στην Ελλάδα για την αλιεία ανωτέρω είδους βρίσκεται στα όρια της εξάντλησης. Αυτό σημαίνει ότι οι συγκεκριμένοι αλιείς μπορούν να αλιεύσουν (νόμιμα) μέχρι και 19/04 και μετά τέλος. Μου δημιουργεί εντύπωση ότι μέσα σε ένα περίπου μήνα, από τότε που δόθηκε και επίσημα η άδεια για την αλιεία του τόνου, εξαντλήθηκε η ποσόστωση, χωρίς αρκετοί αλιείς (στην Λέσβο μέχρι πρόσφατα κανένας), να έχουν καταφέρει να αλιεύσουν έστω και ένα ψάρι, καθώς δεν είχαν προμηθευτεί από τα κατά τόπους αρμόδια τμήματα αλιείας τα απαραίτητα έγγραφα αλιευμάτων τόνου (BCD). Αυτό σαφέστατα δημιουργεί ερωτήματα για το πως ερμηνεύεται η ισότητα ως προς την αντιμετώπιση των επαγγελματικών αλιέων από το ΥΘΥΝΑΛ, καθώς την ώρα που σε κάποιες περιοχές - δεν νομίζω ότι μόνο η Λέσβος είχε πρόβλημα - οι ψαράδες περίμεναν στωϊκά να λάβουν τα BCD για να βγουν νόμιμα στην δουλειά, κάποιοι άλλοι προφανώς ήδη εξαντλούσαν «νομότυπα» το προβλεπόμενο κατανεμηθέν ποσοστό αλιευμάτων!! Από την άλλη μεριά βεβαίως δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι στις 16/04 αρχίζει επίσημα η περίοδος δραστηριοποίησης των γρι-γρι στην αλιεία τόνου. Αυτό άραγε παίζει κάποιο ρόλο στην πρόωρη διακοπή αλιείας για τους παράκτιους αλιείς;
Όπως και να' χει το μόνο σίγουρο είναι ότι προστασία του συγκεκριμένου είδους δεν υπάρχει. Απλώς με την προχειρότητα που αντιμετωπίζεται το θέμα και με δεδομένη την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η τόνωση της παράνομης αλιευτικής δραστηριότητας. Αυτό όμως είναι ένα θέμα που το έχω εξαντλήσει σε παλαιότερες αναρτήσεις μου.

Παράνομη αλιεία: εκστρατεία μηδενικής ανοχής από την ΕΕ

«Καθώς το νέο σύστημα της ΕΕ για τον έλεγχο της αλιείας έχει πλέον τεθεί σε πλήρη λειτουργία, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο για τους αλιείς να αλιεύουν παράνομα ατιμώρητα. Με την έγκριση λεπτομερών κανόνων σχετικά με τη διενέργεια ελέγχων καθ’ όλο το μήκος της αλυσίδας αγοράς «από το δίχτυ στο πιάτο», η ΕΕ διαθέτει πλέον τα μέσα που επιτρέπουν τη ρήξη με το παρελθόν και την καλλιέργεια πνεύματος συμμόρφωσης ώστε να σταματήσει η υπεραλίευση και να καταστεί η αλιεία στην ΕΕ πραγματικά βιώσιμη.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

...διαβάζω για «διενέργεια ελέγχων καθ' όλο το μήκος της αλυσίδας αγοράς», για «συλλογή και ηλεκτρονική διασταύρωση των δεδομένων», για «επιβολή αυστηρών κυρώσεων» και πολλά άλλα, τα οποία σαφέστατα μπορούν να προκαλέσουν εντύπωση μόνο σε αφελείς και μη γνώστες των θεμάτων αλιευτικής δραστηριότητας και διαχείρισης. Για να μην παρεξηγηθώ οφείλω να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στην χώρα μας.
Η μόνη ερώτηση που θα κάνω στην Κα Δαμανάκη - της οποίας οι προθέσεις σαφέστατα και είναι οι καλύτερες - είναι η εξής: με ποιούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και μέσα πρόκειται η χώρα μας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του νέου συστήματος ελέγχου αλιείας της Ε.Ε.; Λιμενικό Σώμα, Υπηρεσίες Αλιείας, Τμήματα Εμπορίου, Κτηνιατρικές Υπηρεσίες, ΣΔΟΕ. Εάν ξεκινήσω ανάλυση για τον τρόπο «λειτουργίας» της κάθε μιας από της προαναφερόμενες Υπηρεσίες, μάλλον θα πρέπει να ξενυχτήσω. Εάν πάλι μπορέσει κάποιος να μου αποδείξει ότι οι ίδιες Υπηρεσίες, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορούν να ανταποκρίνονται - συνεργαζόμενες μεταξύ τους - στις υψηλές απαιτήσεις ενός ολοκληρωμένου συστήματος ελέγχου της αλιευτικής δραστηριότητας, τότε υπόσχομαι να μην αναφέρω ποτέ ξανά το παραμικρό αρνητικό σχόλιο για την άσκηση της αλιευτικής πολιτικής στην χώρα μας!

Εταιρείες περιορισμένης ευθύνης στη φρίκη

«Με παραθυράκια «καθαρίζουν» από τις υποχρεώσεις τους στα πυρηνικά ατυχήματα οι διαχειρίστριες εταιρείες, όπως στην Ιαπωνία, όπου έχουν απεριόριστη ευθύνη αλλά υπάρχει εξαίρεση των συνεπειών από καταστροφή πυρηνικών σταθμών λόγω μεγάλων φυσικών φαινομένων.
Οπως και να 'χει το ζήτημα, «το ανώτατο όριο αποζημιώσεων είναι ξεκάθαρα σχεδιασμένο με τρόπο που να ευνοεί την πυρηνική βιομηχανία και να μην αποθαρρύνει τις πυρηνικές δραστηριότητες», τονίζει ο Τάκης Γρηγορίου, στέλεχος της Greenpeace, εξηγώντας: «Ακόμα και εκεί όπου η ευθύνη του διαχειριστή υποτίθεται ότι είναι απεριόριστη, στην πράξη είναι περιορισμένη λόγω των ορίων της ασφαλισιμότητας». Από την άλλη, η «επιδότηση» που παρέχεται στη βιομηχανία των πυρηνικών μέσω του περιορισμού της αντικειμενικής ευθύνης είναι μεγάλη.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Το όλο «παιχνίδι» με το καταλογισμό ευθυνών και τις ασφαλιστικές εταιρείες το αντιμετωπίζουμε και στις περιπτώσεις της πετρελαϊκής ρύπανσης από Δεξαμενόπλοια όπου και έχει καθιερωθεί η αρχή της «περιορισμένης ευθύνης του πλοιοκτήτη». Ο καταλογισμός των ευθυνών και τα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης βεβαίως διαφέρουν ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Αυτό όμως που αποτελεί κοινό στοιχείο είναι η, έστω και με έμμεσο τρόπο, εύνοια που παρέχεται στους υπαίτιους - μέσα από το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο - να συνεχίσουν την δραστηριότητά τους χωρίς να έχουν δεχτεί μεγάλο οικονομικό πλήγμα.
Σε κάθε περίπτωση οι μόνοι χαμένοι είναι οι πολίτες και το φυσικό περιβάλλον των περιοχών που πλήττονται κατά περίπτωση.

Γιατί πεθαίνουν οι φώκιες στην Ελλάδα;

«Όταν βρεθεί νεκρό ζώο σε κάποια ακτή της χώρας μας, η ερευνητική ομάδα της MΟm προσπαθεί να μεταβεί άμεσα στην περιοχή, για να πραγματοποιήσει νεκροψία και να διαπιστώσει την αιτία θανάτου.Νεκροψία πραγματοποιείται όταν η κατάσταση αποσύνθεσης του ζώου επιτρέπει να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τα αίτια θανάτου και φυσικά όταν οι καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την πρόσβαση στην περιοχή.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

...και διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο φτάνουμε και στο hot spot:«Το ζώο έφερε τραύματα από σκάγια στο κεφάλι.»
Η έλλειψη περιβαλλοντικής παιδείας και ευαισθησίας μιας μεγάλης μερίδας «ανθρώπων» που δραστηριοποιούνται στο θαλάσσιο περιβάλλον, θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος του άρθρου.
Από την άλλη μεριά όμως δεν μπορώ να παραγνωρίσω την ευθύνη και των υπολοίπων πολιτών που πολλές φορές με τις ενέργειές τους δείχνουν ότι πάσχουν από περιβαλλοντική αδιαφορία, θέτοντας πάντα ως προτεραιότητα τα κατά περίπτωση μικροσυμφέροντα των τοπικών κοινωνιών τους. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς είναι οι αντιδράσεις που υπήρξαν για το υπό ίδρυση θαλάσσιο πάρκο της Κιμώλου που αφορά την προστασία της μεσογειακής φώκιας. Αυτοί οι πολίτες είναι οι ηθικοί αυτουργοί, καθώς είναι το ίδιο υπεύθυνοι για κάθε εσκεμμένο θάνατο μεσογειακής φώκιας που πραγματοποιείται, έστω και αν δεν είναι οι ίδιοι που κρατούν στα χέρια τους το φονικό όπλο.

Στενό «μαρκάρισμα» από την Ε.Ε. για τις χωματερές

«Με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο η Κομισιόν αποθαρρύνει την κατασκευή νέων ΧΥΤΑ, προκρίνοντας ως αποτελεσματικότερη λύση διαχείρισης την ανακύκλωση αναφορικά με την οποία η χώρα μας βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης στην Ε.Ε.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Μια χαρά τα λέει η Κομισιόν αλλά εμείς ως χώρα τι κάνουμε; Το ζήτημα της ανακύκλωσης νομίζω ότι έχει τύχει θετικής ανταπόκρισης από τους πολίτες και ειδικά εάν κρίνω από την πόλη της Μυτιλήνης, τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά. Από εκεί και πέρα χρειάζεται καλύτερη διαχείριση του θέματος από τους αρμόδιους φορείς (περισσότεροι ειδικοί κάδοι, ταχύτερη αποκομιδή των ανακυκλωμένων υλικών, περισσότερες καμπάνιες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών κ.λ.π.). Νομίζω ότι υπό τις σωστές προϋποθέσεις η ανακύκλωση μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά στην χώρα μας και να ξεφύγει από το στάδιο της (ουσιαστικά) πειραματικής λειτουργίας που βρίσκεται σήμερα.

«Οφείλουμε να αποτελειώσουμε τώρα την πυρηνική βιομηχανία»

«Η εξελισσόμενη τραγωδία στη Φουκουσίμα ξυπνάει μνήμες από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ στο τέλος του Απρίλη του 1986 και φέρνει ξανά στο προσκήνιο το «καυτό» ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας.
Από τη μια μεριά υπάρχει η κοινή γνώμη, που είναι γενικώς κατά των πυρηνικών επενδύσεων για την παραγωγή ενέργειας, και από την άλλη, μια τεράστια βιομηχανία και ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και κυβερνήσεων.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

Πολύ ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του Kumi Naidoo (εκτελεστικός γενικός διευθυντής της Διεθνούς Greenpeace), στην Ελευθεροτυπία. Η τραγωδία στη Φουκοσίμα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει ανεκμετάλλευτη από όλους τους φορείς και πολίτες που τάσσονται κατά της χρήσης πυρηνικής ενέργειας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μιλάμε για απλή μάχη, αλλά για πόλεμο ενάντια σε πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα. Εάν δεν γίνει κάτι άμεσα και στην πορεία ξεπεραστεί το πρόβλημα στην Ιαπωνία, τότε πολύ φοβάμαι ότι το θέμα αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί, αφού ούτως ή άλλως δεν θα διατηρείται στην κορυφή της επικαιρότητας από τα ίδια τα Μ.Μ.Ε.

Το ισπανικό ρεκόρ δείχνει το δρόμο

«Η αιολική ενέργεια που παρήχθη τον Μάρτιο έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Ισπανίας η μεγαλύτερη πηγή ηλεκτροδότησης.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εταιρείας Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας, «τα αιολικά πάρκα κάλυψαν το 21% των αναγκών φτάνοντας σε ρεκόρ μηνός με 4.738 γιγαβάτ, 5% περισσότερο από ό,τι τον Μάρτιο του 2010». Το σύνολο των εναλλακτικών μορφών ενέργειας κάλυψαν συνολικά το 42,2% της ζήτησης για ηλεκτρισμό. Η υδροηλεκτρική ενέργεια κάλυψε 17,3% των αναγκών τον Μάρτιο του 2011, ενώ η ηλιακή 2,6%. Από πυρηνική ενέργεια καλύφθηκε το 19% των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια και από λιθάνθρακα το 12,9%.» (Βλ. σχετικά άρθρα [1] - [2]).

Μπράβο στην Ισπανία. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο είναι σ' αυτή την φάση περιττό γιατί αναπόφευκτα θα μου θυμίσει την δική μας - προς το παρόν στάσιμη - κατάσταση στον συγκεκριμένο τομέα.

Μέχρι τέλος Μαΐου θα (ξανα)δουλεύουν οι Βιτζότρατες

Με το αριθ. πρ. 9125.1/3/2011 έγγραφό της, η Δ/νση Θαλάσσιας Αλιείας του ΥΘΥΝΑΛ την 24/03/2011 δίνει διευκρινήσεις αναφορικά με τον χρόνο λειτουργίας των Βιτζοτρατών. Μετά από τις απαραίτητες αναφορές σε προηγούμενες Υπουργικές Αποφάσεις και τον Καν.(ΕΚ) 1967/2006, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος αλιείας εν λόγω εργαλείου θα ρυθμίζεται όπως και παλαιότερα από το Β.Δ. 817/66!!! Με λίγα λόγια οι Βιτζότρατες θα μπορούν και πάλι να δουλεύουν μέχρι τέλος Μαΐου!! Εννοείτε ότι ουδεμία παρανομία υφίσταται ως προς το συγκεκριμένο γεγονός από την πλευρά του ΥΘΥΝΑΛ, αφού από την στιγμή που η Υ.Α. 162570/12-1-2007 έπαψε να ισχύει την 31/05/2010, ήταν αναμενόμενο να τεθεί σε ισχύ εκ νέου το Β.Δ. 817/66. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι προκειμένου η ηγεσία του ΥΘΥΝΑΛ να καταλαγιάσει τις όποιες αντιδράσεις αλιέων έχουν προκύψει αναφορικά με το νέο καθεστώς λειτουργίας των Βιτζοτρατών (νέες ελάχιστες αποστάσεις και βάθη αλιείας, καθώς και νέο ελάχιστο άνοιγμα ματιών στο δίχτυ), δεν δίστασε να επιτρέψει την οπισθοδρόμηση στο έτος 1966, χωρίς να λάβει υπόψη της το γεγονός ότι η απαγόρευση αλιείας κατά το χρονικό διάστημα Απριλίου-Μαΐου ήταν σαφέστατα ευεργετική για πολλά είδη ψαριών που βρίσκονται στο στάδιο αναπαραγωγής. Αυτή η ενέργεια του Υπουργείου σε συνδυασμό με την κωλυσιεργία που παρατηρώ ως προς το θέμα νομοθετικής ρύθμισης της αλιείας με Μηχανότρατα προκειμένου να εναρμονίζεται με την Κοινοτική Νομοθεσία, μου δημιουργούν πολλά ερωτηματικά αναφορικά με την άσκηση της αλιευτικής πολιτικής στην χώρα μας.

Αναστολή αλιείας ερυθρού τόνου στη Λιβύη ζητά η Δαμανάκη

«Με δεδομένη την έκτακτη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Λιβύη, η Ευρωπαία Επίτροπος Θαλάσσιων Υποθέσεων και Αλιείας Μαρία Δαμανάκη εξέφρασε σοβαρές αμφιβολίες για την ικανότητα των αρχών της Λιβύης να εξασφαλίσουν την πλήρη συμμόρφωση και εφαρμογή των μέτρων που καθορίστηκαν από την Διεθνή Επιτροπή για τη διατήρηση του ερυθρού τόνου (ICCAT).» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

Έχω την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη δήλωση, της κατά τα άλλα ικανότατης Επιτρόπου Αλιείας Κας Δαμανάκη, στερείται λογικής. Εδώ είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσο μπορούν οι Ευρωπαϊκές χώρες να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους αναφορικά με την αλιεία ερυθρού τόνου, θα μπορέσει η Λιβύη; Και έστω ότι ανασταλεί η αλιεία του τόνου στην Λιβύη, ποιος είναι εκείνος που θα ελέγξει την τυχόν παράνομη αλιευτική δραστηριότητα μέσα στο κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί εκεί;
Για τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω από την αλιεία και εμπόριο ερυθρού τόνου έχω αναφερθεί και σε παλαιότερες αναρτήσεις μου. Εάν δεν υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σύστημα ελεγκτικών μηχανισμών που να ξεκινά από το στάδιο της αλίευσης και να καταλήγει στο τελικό στάδιο εμπορίας-πώλησης, δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ουσιαστική διαχείριση της αλιείας του BFT.