«Με παραθυράκια «καθαρίζουν» από τις υποχρεώσεις τους στα πυρηνικά ατυχήματα οι διαχειρίστριες εταιρείες, όπως στην Ιαπωνία, όπου έχουν απεριόριστη ευθύνη αλλά υπάρχει εξαίρεση των συνεπειών από καταστροφή πυρηνικών σταθμών λόγω μεγάλων φυσικών φαινομένων.
Οπως και να 'χει το ζήτημα, «το ανώτατο όριο αποζημιώσεων είναι ξεκάθαρα σχεδιασμένο με τρόπο που να ευνοεί την πυρηνική βιομηχανία και να μην αποθαρρύνει τις πυρηνικές δραστηριότητες», τονίζει ο Τάκης Γρηγορίου, στέλεχος της Greenpeace, εξηγώντας: «Ακόμα και εκεί όπου η ευθύνη του διαχειριστή υποτίθεται ότι είναι απεριόριστη, στην πράξη είναι περιορισμένη λόγω των ορίων της ασφαλισιμότητας». Από την άλλη, η «επιδότηση» που παρέχεται στη βιομηχανία των πυρηνικών μέσω του περιορισμού της αντικειμενικής ευθύνης είναι μεγάλη.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).
Το όλο «παιχνίδι» με το καταλογισμό ευθυνών και τις ασφαλιστικές εταιρείες το αντιμετωπίζουμε και στις περιπτώσεις της πετρελαϊκής ρύπανσης από Δεξαμενόπλοια όπου και έχει καθιερωθεί η αρχή της «περιορισμένης ευθύνης του πλοιοκτήτη». Ο καταλογισμός των ευθυνών και τα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης βεβαίως διαφέρουν ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Αυτό όμως που αποτελεί κοινό στοιχείο είναι η, έστω και με έμμεσο τρόπο, εύνοια που παρέχεται στους υπαίτιους - μέσα από το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο - να συνεχίσουν την δραστηριότητά τους χωρίς να έχουν δεχτεί μεγάλο οικονομικό πλήγμα.
Σε κάθε περίπτωση οι μόνοι χαμένοι είναι οι πολίτες και το φυσικό περιβάλλον των περιοχών που πλήττονται κατά περίπτωση.
Οπως και να 'χει το ζήτημα, «το ανώτατο όριο αποζημιώσεων είναι ξεκάθαρα σχεδιασμένο με τρόπο που να ευνοεί την πυρηνική βιομηχανία και να μην αποθαρρύνει τις πυρηνικές δραστηριότητες», τονίζει ο Τάκης Γρηγορίου, στέλεχος της Greenpeace, εξηγώντας: «Ακόμα και εκεί όπου η ευθύνη του διαχειριστή υποτίθεται ότι είναι απεριόριστη, στην πράξη είναι περιορισμένη λόγω των ορίων της ασφαλισιμότητας». Από την άλλη, η «επιδότηση» που παρέχεται στη βιομηχανία των πυρηνικών μέσω του περιορισμού της αντικειμενικής ευθύνης είναι μεγάλη.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).
Το όλο «παιχνίδι» με το καταλογισμό ευθυνών και τις ασφαλιστικές εταιρείες το αντιμετωπίζουμε και στις περιπτώσεις της πετρελαϊκής ρύπανσης από Δεξαμενόπλοια όπου και έχει καθιερωθεί η αρχή της «περιορισμένης ευθύνης του πλοιοκτήτη». Ο καταλογισμός των ευθυνών και τα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης βεβαίως διαφέρουν ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Αυτό όμως που αποτελεί κοινό στοιχείο είναι η, έστω και με έμμεσο τρόπο, εύνοια που παρέχεται στους υπαίτιους - μέσα από το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο - να συνεχίσουν την δραστηριότητά τους χωρίς να έχουν δεχτεί μεγάλο οικονομικό πλήγμα.
Σε κάθε περίπτωση οι μόνοι χαμένοι είναι οι πολίτες και το φυσικό περιβάλλον των περιοχών που πλήττονται κατά περίπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου