Σήμα κινδύνου για τη βιοποικιλότητα από την Ε.Ε.

«Μια νέα στρατηγική για την προστασία και τη βελτίωση της βιοποικιλότητας στην Ευρώπη μέχρι το 2020, παρουσίασε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως επακόλουθο των δεσμεύσεων που ανέλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας, τον Οκτώβριο του 2010. Στην Ευρώπη, το 25% των ζωικών ειδών κινδυνεύει με εξαφάνιση, ενώ το 88% των αλιευτικών αποθεμάτων υφίσταται υπερεκμετάλλευση.»(Βλ. σχετικό άρθρο..).

Από το παραπάνω άρθρο θα σταθώ ιδιαίτερα σε ένα τμήμα της συνέντευξης τύπου του Κου Ποτότσνικ, το οποίο αποτελεί κατά βάση και την ουσία του συγκεκριμένου θέματος:

«Είμαστε στοιχείο της βιοποικιλότητας, αλλά εξαρτώμεθα επίσης από αυτήν για τροφή, καθαρό νερό και καθαρό αέρα καθώς και για ένα σταθερό κλίμα. Πρόκειται για το φυσικό μας κεφάλαιο που το ξοδεύουμε πάρα πολύ γρήγορα - και όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει όταν έχουμε δανειστεί πάνω από τις δυνατότητές μας.»

Έχοντας ως κριτήριο συγκεκριμένες συμπεριφορές (δράσεις) που παρατηρώ εδώ και πολλά χρόνια, αναρωτιέμαι εάν και κατά πόσο είμαστε συνειδητοποιημένοι αναφορικά με την θέση που κατέχουμε ως όντα μέσα στο φυσικό περιβάλλον αλλά και τα κριτήρια που πρέπει να χαρακτηρίζουν την γενικότερη στάση και λειτουργία μας εντός αυτού.
Η λογική που θέλει πολλούς από εμάς να το αντιμετωπίζουμε ως μια τεράστια «χαβούζα» από την οποία αντλούμε ανεξέλεγκτα πόρους και στην οποία απορρίπτουμε ότι μας είναι άχρηστο - λες και μένουμε σε άλλον πλανήτη - σαφέστατα και δεν μπορεί να συνεχίζεται επ' άπειρο.
Η αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς πρέπει να γίνει συνείδηση και να ξεκινήσει από εμάς τους ίδιους. Καμία κρατική εξουσία και κανένας νόμος δεν αρκεί από μόνος του για την ανατροπή των δεδομένων, αφού έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η ξεροκεφαλιά και η αδιαφορία είναι πολλές φορές ισχυρότερες και από τους ίδιους τους θεσμούς!