«Οικοσοσιαλισμός ή βαρβαρότητα μπορεί να είναι σήμερα το πρόταγμα ενός απελευθερωτικού κινήματος για την κοινωνία και τη φύση για να σωθεί ο πλανήτης μας, πιστεύει ο Γάλλος φιλόσοφος Σερζ Λατούς, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη ενός μοντέλου οικολογικής επιστήμης και συμβιωτικής τεχνολογίας στο πλαίσιο της αποανάπτυξης.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).
Ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας που δίνει αρκετή τροφή για σκέψη και το κυριότερο, αναδεικνύει μερικές αλήθειες που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.
Δύο από τα αρκετά ενδιαφέροντα σημεία του άρθρου είναι τα ακόλουθα:
2. «Επομένως δεν καταλαβαίνουμε αυτό που καταλαβαίνει ένα μικρό παιδί, πως ο πλανήτης είναι περιορισμένος και η απεριόριστη ανάπτυξη θα οδηγήσει σε ρήξη. Πρέπει να βρούμε την έννοια του μέτρου στην κοινωνία και στη σχέση μας με τη φύση. Η βασική φιλοσοφική θέση μπορεί να εκφραστεί με τη διατύπωση του Μαχάτμα Γκάντι, «Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει όλους, αλλά είναι αρκετά μικρός για την απληστία των λίγων».
...και αφού ασελγήσαμε πάνω στην «πόρνη» βγάζοντας τα απωθημένα μας και αφού εκείνη εξέφρασε την αντίδρασή της με ποικίλους τρόπους, αποφασίσαμε(;) ότι πρέπει να αλλάξουμε στάση. Κρίναμε (όχι όλοι βεβαίως), ότι έπρεπε από τον ωμό «βιασμό», να περάσουμε σε πιο γλυκές ερωτικές πράξεις (ανακύκλωση, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κ.λ.π.) που θα ικανοποιούν αμφότερες πλευρές. Τον αν θα πετύχουμε τον στόχο μας μόνο ο χρόνος θα το δείξει, αλλά σε κάθε περίπτωση ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι μονόδρομος. Εάν δεν τον διασχίσουμε και αποφασίσουμε να σταματήσουμε ή να κινηθούμε αντίθετα προς αυτόν τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε εμείς το αντικείμενο του βιασμού και έχω την αίσθηση ότι θα πονέσουμε πολύ περισσότερο από το μέχρι σήμερα θύμα μας!
Ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας που δίνει αρκετή τροφή για σκέψη και το κυριότερο, αναδεικνύει μερικές αλήθειες που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.
Δύο από τα αρκετά ενδιαφέροντα σημεία του άρθρου είναι τα ακόλουθα:
1.«Μετά τον 17ο αιώνα στην Αγγλία και τη Γαλλία άφησαν τον άνθρωπο να αναπτυχθεί με βάση την ελευθερία των παθών και φτάσαμε έτσι στην πλεονεξία.
Με βάση την άποψη του Ανταμ Σμιθ, στην ελεύθερη οικονομία δεν ήθελαν να έχουν μόνο ένα καλό γεύμα αλλά και κάτι παραπάνω με την έννοια των εγωιστικών παθών, το κέρδος. Υποστήριζαν ο Ντεκάρτ και ο Μπέικον πως το μεγαλύτερο κέρδος θα έφερνε το μεγαλύτερο καλό. Μάλιστα ο Μπέικον έλεγε να χρησιμοποιήσουμε τη φύση ως πόρνη για να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε.
Η σύγχρονη οικονομία της απληστίας βασίζεται πάνω σε αυτό και έχει την άποψη ότι είναι καλό να κυριαρχήσουμε, να σκοτώσουμε κ.λπ.»2. «Επομένως δεν καταλαβαίνουμε αυτό που καταλαβαίνει ένα μικρό παιδί, πως ο πλανήτης είναι περιορισμένος και η απεριόριστη ανάπτυξη θα οδηγήσει σε ρήξη. Πρέπει να βρούμε την έννοια του μέτρου στην κοινωνία και στη σχέση μας με τη φύση. Η βασική φιλοσοφική θέση μπορεί να εκφραστεί με τη διατύπωση του Μαχάτμα Γκάντι, «Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει όλους, αλλά είναι αρκετά μικρός για την απληστία των λίγων».
...και αφού ασελγήσαμε πάνω στην «πόρνη» βγάζοντας τα απωθημένα μας και αφού εκείνη εξέφρασε την αντίδρασή της με ποικίλους τρόπους, αποφασίσαμε(;) ότι πρέπει να αλλάξουμε στάση. Κρίναμε (όχι όλοι βεβαίως), ότι έπρεπε από τον ωμό «βιασμό», να περάσουμε σε πιο γλυκές ερωτικές πράξεις (ανακύκλωση, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κ.λ.π.) που θα ικανοποιούν αμφότερες πλευρές. Τον αν θα πετύχουμε τον στόχο μας μόνο ο χρόνος θα το δείξει, αλλά σε κάθε περίπτωση ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι μονόδρομος. Εάν δεν τον διασχίσουμε και αποφασίσουμε να σταματήσουμε ή να κινηθούμε αντίθετα προς αυτόν τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε εμείς το αντικείμενο του βιασμού και έχω την αίσθηση ότι θα πονέσουμε πολύ περισσότερο από το μέχρι σήμερα θύμα μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου