Το τζάκι πηγή ρύπανσης στο σπίτι – Κίνδυνοι και προτάσεις αντιμετώπισης

«Σημαντική άνοδο της συγκέντρωσης μικροσωματιδίων στα σπίτια που χρησιμοποιούν τζάκι ή ξυλόσομπα για θέρμανση δείχνει έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η έρευνα του ΑΠΘ μελέτησε 30 νοικοκυριά στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος TRANSPHORM για την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις επιπτώσεις στην υγεία, ούσα μια από τις πρώτες που διερευνά άμεσα το πρόβλημα και δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί επίσημα.

Τα αποτελέσματα δείχνουν μια αύξηση της μέσης συγκέντρωσης σωματιδίων στον αέρα εσωτερικών χώρων ύστερα από μόλις 2-3 ώρες λειτουργίας του τζακιού. Η μέση τιμή για τα σωματίδια με διάμετρο 2,5 μικρόμετρα (PM2,5) υπολογίστηκε στα 50 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, ενώ το όριο ασφάλειας που θέτει η κοινοτική νομοθεσία είναι μόλις 20 μg/m3. Για τα σωματίδια PM10, η μέση τιμή ήταν 90 μg/m3 με όριο τα 40 μg/m3.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Αφού λοιπόν η καύση ξύλου προκαλεί τόσο μεγάλα προβλήματα στην ατμόσφαιρα και την υγεία των πολιτών ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε ο κόσμος να μπορέσει να επιστρέψει στους «οικολογικούς» καυστήρες πετρελαίου και τα πάσης φύσεως ηλεκτρικά θερμαντικά σώματα που χρησιμοποιούν ως πηγή το πολύ «φθηνό» και «οικολογικά» παραγόμενο - καύση λιγνίτη  και  πετρελαίου σε ποσοστό άνω του 50% - ηλεκτρικό ρεύμα της ΔΕΗ.  

Μόνο η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα μπορούσε να αποτελέσει μία μακροχρόνια και οικολογική λύση στο πρόβλημα της ενεργειακής κάλυψης των νοικοκυριών, αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα μπορούσε να αποτελέσει και φθηνή  λύση για την τσέπη του μέσου Έλληνα. Το ότι υπάρχουν πλέον πολλές εναλλακτικές προτάσεις στον τομέα της θέρμανσης των σπιτιών χωρίς την χρήση ξύλου ή βιομάζας είναι γεγονός. Πολλές όμως από αυτές τις προτάσεις είναι ιδιαίτερα υψηλού κόστους, δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλα τα σπίτια και στην παρούσα φάση  δεν μπορούν να συνδυαστούν με τα υψηλά τιμολόγια της ΔΕΗ.

Άρα το πρόβλημα παραμένει και ενδεχομένως να χειροτερέψει τα επόμενα χρόνια εξαιτίας και της φθίνουσας πορείας που έχει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.

30 dolphins stranding and incredibly saved!!

Χωρίς σχόλια!

Ουραγός η Ελλάδα στις πολιτικές προστασίας του κλίματος και βιώσιμης ανάπτυξης

«Από το κακό στο χειρότερο βαδίζει η Ελλάδα, αναφορικά με τις πολιτικές που προστατεύουν το κλίμα του πλανήτη και θέτουν την οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με την ανεξάρτητη ανάλυση του Δείκτη Κλιματικών Επιδόσεων (CCPI) που εκδίδει κάθε χρόνο η Germanwatch και το δίκτυο οργανώσεων CAN-Europe.

Η χώρα μας φέτος βρίσκεται πλέον στην 48^η θέση (επί συνόλου 61) και προτελευταία ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης, ως αποτέλεσμα των πρόσφατων καταστροφικών επιλογών στον ενεργειακό τομέα, την έλλειψη οράματος για πράσινες επενδύσεις και την εμμονή στα ακριβά ορυκτά καύσιμα που επιδεινώνουν τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας.

Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα η κυβέρνηση πάγωσε την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών, επέβαλε αναδρομική φορολόγηση σε όλες τις ΑΠΕ, ενώ συστηματικά αγνοεί τις πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας και αναλώνεται στην προώθηση των ορυκτών καυσίμων. Αποτέλεσμα; Η χειρότερη θέση που έχει πάρει ποτέ η χώρα μας στον συγκεκριμένο δείκτη, αλλά και η καταδίκη του οικονομικού και παραγωγικού μας μοντέλου σε μη βιώσιμη τροχιά.» (Βλ. σχετικά..).

Για να αλλάξει η νοοτροπία μας και η πολιτική μας σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος, πρέπει πρωτίστως να επέλθει «μετάλλαξη του DNA» μας. Θα πρέπει να υπάρξουν ριζικές αλλαγές από τις μικρές καθημερινές μας συνήθειες μέχρι τις υιοθετούμενες σε κυβερνητικό επίπεδο περιβαλλοντικές πολιτικές. Στην καθημερινή μας ζωή υπάρχουν σημάδια βελτίωσης και μια μερίδα πολιτών έχει υιοθετήσει ένα πιο «πράσινο» μοντέλο διαβίωσης. Σε επίπεδο όμως πολιτικής έχω πάψει πλέον να είμαι αισιόδοξος και ειδικά με την παρούσα κοινωνικοοικονομική κατάσταση το μέλλον προβλέπεται μάλλον δυσοίωνο.

Ανεξάντλητη ενέργεια με μηδαμινό κόστος από Έλληνες επιστήμονες

«Μια επαναστατική τεχνολογία παραγωγής ενέργειας από σύντηξη υδρογόνου και νικελίου που ανέπτυξε η ελληνική εταιρεία Δευκαλίων (Defkalion Green Technologies SA) υπόσχεται άφθονη ενέργεια με μηδαμινό κόστος.

Συγκεκριμένα, η Defkalion Green Technologies S.A., χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη το νικέλιο (το οποίο η χώρα μας έχει σε αφθονία) και το υδρογόνο.

Η σύντηξη των δύο στοιχείων σε ελεγχόμενες συνθήκες που παράγει ενέργεια πολλαπλάσια ακόμα και κατά 14 φορές της αρχικής.

Όπως δήλωσαν στο “Βήμα” οι υπεύθυνοι της εταιρείας, “με ένα κουτί του μισού κυβικού μέτρου των 45KW, με κόστος περίπου 5.500 ευρώ θα μπορούμε να έχουμε απεριόριστη ενέργεια για το σπίτι μας”.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Σαφέστατα και δεν αποτελεί έκπληξη ότι κάτι καινοτόμο στον τομέα της επιστήμης, τεχνολογίας κ.λ.π., προέρχεται από «Ελληνικά μυαλά». Το «δυστύχημα» είναι ότι αυτές οι καινοτομίες καλούνται να αναπτυχθούν και να προωθηθούν σε ένα πολύ αφιλόξενο, για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, περιβάλλον όπως είναι το Ελληνικό. Έτσι συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι αυτό: «Η απραξία του παρηκμασμένου ελληνικού κράτους ουσιαστικά έδιωξε την εταιρεία από την Ελλάδα και η Δευκαλίων αναζητά την αναγνώριση στο μακρινό Βανκούβερ του Καναδά».

Κρίμα, γιατί ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για εναλλακτική παραγωγή ενέργειας σε μια εποχή που σε παγκόσμιο επίπεδο οι πάντες «ψάχνονται» πάνω στον συγκεκριμένο τομέα!

Ξεκινάει πιλοτικό πρόγραμμα ανακύκλωσης

«Πιλοτικό πρόγραμμα ανακύκλωσης, με τρεις διαφορετικές συνιστώσες, ξεκινά σε συνεργασία με την εταιρεία «Ανακύκλωση Αιγαίου - Χυτήρια ΑΒΕΕ» ο Δήμος Λέσβου. Το πρόγραμμα θα αφορά στην αποκομιδή ανακυκλώσιμων απορριμμάτων τόσο νοικοκυριών, από 20 διαφορετικά σημεία της Μυτιλήνης, όσο και καταστημάτων της πόλης, αλλά και από τα σχολεία του νησιού μέσω αξιοποίησης των κάδων ανακύκλωσης που είχε προμηθευτεί η πρώην Νομαρχία Λέσβου.

Η σχετική πρόταση υποβλήθηκε από την Αντιδημαρχία Καθαριότητας κι εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο στα μέσα Αυγούστου.

Στο κομμάτι του προγράμματος που θα αφορά στην ανακύκλωση για τα νοικοκυριά της Μυτιλήνης και των γύρω από αυτήν περιοχών, πρόκειται να τοποθετηθούν σε άγνωστο προς το παρόν χρόνο αρχικά 20 κάδοι ανακύκλωσης στις περιοχές του Νοσοκομείου (μετά τα κτήρια της ΕΡΑ Αιγαίου), της Χρυσομαλλούσας (δίπλα στην εκκλησία και στο πάρκο πίσω από τη «Γαρδένια»), του Συνοικισμού (οδός Κυδωνιών), της Καλλιθέας (στο περίπτερο κατεβαίνοντας από τα Λύκεια), στη Λαγκάδα (στις γαζίες αριστερά, κατεβαίνοντας την Αεροπόρου Γιαναρέλλη), αλλά και στη Σουράδα, το Ακλειδιού, τη Βαρειά, τη Νεάπολη, το Ακρωτήρι, το Κουμκό, τη Μόρια, την Παναγιούδα και τα Πάμφιλα. Οι κάδοι θα προορίζονται για χαρτί, πλαστικό, μέταλλο και γυαλί και θα είναι ιδιοκτησίας της «Ανακύκλωση Αιγαίου - Χυτήρια ΑΒΕΕ». (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν μπορώ να καταλάβω για πιο λόγο το συγκεκριμένο πρόγραμμα ανακύκλωσης πρέπει να είναι πιλοτικό και να μην έχει μόνιμο χαρακτήρα, με προοπτική επέκτασης και σε άλλα μέρη της Λέσβου; Δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί οι «αρμόδιοι» ότι οι ήδη υπάρχοντες, ελάχιστοι και μονίμως υπερχειλισμένοι κάδοι ανακύκλωσης «φωνάζουν» από μόνοι τους ότι στη Λέσβο υπάρχει πλέον σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού που συμμετέχει ενεργά στην ανακύκλωση και είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί από τα ελάχιστα σημεία ύπαρξης κατάλληλων κάδων της πόλης; Δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και ότι η περιβαλλοντική εικόνα που παρουσιάζει ο τόπος έχει αντίκτυπο στην ποιότητα του τουρισμού που προσελκύει το νησί;
Δεν μπορεί να γίνει κάτι καλό σ' αυτή την πόλη χωρίς να διακατέχεται από την μιζέρια των «αρμοδίων» που το προωθούν ή διαχειρίζονται;
Εν πάση περιπτώσει εύχομαι το συγκεκριμένο πρόγραμμα να πετύχει και να επεκταθεί σταδιακά και οργανωμένα και στην υπόλοιπη Λέσβο, ξεκινώντας από τα hot spots του νησιού στην προσέλευση τουριστών.

Λέει ναι στις έρευνες αλλά ζητάει... προδιαγραφές ο Αρσένης

«Να γίνουν οι σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο λέει τελικά ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κρίτων Αρσένης, αλλά με αυστηρές προδιαγραφές.
Ο κ. Αρσένης προκάλεσε σάλο στο κόμμα του όταν προ ημερών κατέθεσε επείγουσα ερώτηση στην Κομισιόν, καταγγέλλοντας ουσιαστικά την Ελλάδα ότι δεν φρόντισε, ώστε στο πλήρωμα του νορβηγικού ερευνητικού σκάφος αντί για δύο, να είναι επτά οι παρατηρητές κητωδών.Μιλώντας σήμερα στην πρωινή εκπομπή του Μέγκα επανέλαβε ότι πρέπει η νορβηγική εταιρεία να προσλάβει άλλους πέντε παρατηρητές και να μη δείχνει περιβαλλοντική ευαισθησία μόνο στα νορβηγικά ύδατα.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Είπε το αυτονόητο και έπεσαν πολλοί να τον «φάνε». Μίλησε δημόσια για την τήρηση κανόνων που αφορούν στην προστασία θαλασσίου περιβάλλοντος και προκάλεσε σάλο επειδή έθιξε πολιτικά πρόσωπα και αποφάσεις ή καλύτερα επειδή για μία ακόμη φορά παρουσίασε την γύμνια μας στο θέμα περιβάλλον και τήρηση κανόνων.

Προσωπικά αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι ο καταιγισμός ειρωνικών σχολίων*, αρκετά εκ των οποίων ανώνυμα,  που δέχτηκε μέσω του διαδικτύου ο εν λόγω ευρωβουλευτής. Σχόλια που το μεγαλύτερο μέρος τους πηγάζει από το γνήσιο «αθάνατο» Ελληνικό DNA το οποίο περιέχει άφθονη δόση ζηλοφθονίας, ωχαδερφισμού, ξερολίασης και οπορτουνισμού. 

Δεν θα μπω στον κόπο να αναφέρω ξανά ότι στο κομμάτι προστασίας περιβάλλοντος και τήρησης κανόνων είμαστε μία απέραντη «Μπανανία». Αυτό που με λύπη μου διαπιστώνω είναι ότι παρά τα δεινά που περνάμε ως λαός τα τελευταία χρόνια και τις διαπιστώσεις που έχουν γίνει για τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, πάρα πολλοί από εμάς δεν αλλάξαμε μυαλά και συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε και να δρούμε στα πλαίσια του ίδιου παλιού κακού παρελθόντος. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον και αυτό δεν έχει να κάνει με κανένα ΔΝΤ ή ΕΕ, αλλά πολύ περισσότερο αφορά στην ίδια κακή νοοτροπία που υπάρχει βαθιά ριζωμένη στον Ελληνικό λαό και αντανακλάται καθημερινά στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας.

* (1) iefimerida
   (2) newsit

Illegal blast fishers convicted and boats destroyed

«Three Indonesian fishers have been convicted for illegal fishing after two boats were caught ‘blast fishing’ with explosives inside Australian waters in early October.

Following investigations by the Australian Fisheries Management Authority (AFMA) three men were charged by the Commonwealth Director of Public Prosecutions office and all pleaded guilty in the Darwin courts.

They were fined a total of $43,000. Both boats were confiscated by AFMA and were destroyed by incineration at AFMA’s vessel destruction facilities in Broome and Darwin.» (read more..).

 

Στην Αυστραλία όχι μόνο τους «καμπανιάσανε» αλλά τους κατέστρεψαν και τα αλιευτικά σκάφη. Στην Ελλάδα αντίστοιχα, εάν ποτέ συλληφθεί κάποιος να ψαρεύει με χρήση εκρηκτικών, στην καλύτερη περίπτωση θα την σκαπουλάρει με κάποια ποινή χάδι αναλογικά με το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε, ενώ υπάρχουν δυστυχώς παραδείγματα αθώωσης των δραστών τόσο ως προς το ποινικό μέρος της παράβασης όσο και ως προς το κομμάτι της επιβολής των διοικητικών κυρώσεων.

Σουηδία: εισαγωγές σκουπιδιών για την παραγωγή ενέργειας

«Την ώρα που οι περισσότερες χώρες παγκοσμίως προσπαθούν να συρρικνώσουν τον όγκο των σκουπιδιών που παράγουν, η Σουηδία αντιμετωπίζει μια εντελώς διαφορετική πρόκληση: ξεμένει από απορρίμματα.

Οι Σουηδοί ανακυκλώνουν κατά μέσο όρο σε ποσοστό 96% τα απορρίμματα που παράγουν και αξιοποιούν τα σκουπίδια που δεν ανακυκλώνονται για την παραγωγή ενέργειας, μέσω ενός πρωτοποριακού συστήματος αποτέφρωσης που ηλεκτροδοτεί χιλιάδες νοικοκυριά.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Την ίδια στιγμή που στη χώρα μας πασχίζουμε ακόμα να απαλλαγούμε από τις παράνομες χωματερές, αδυνατούμε να καταλήξουμε σε μία βιώσιμη περιβαλλοντικά λύση όσον αφορά στην εγκατάσταση των αιολικών πάρκων και προσπαθούμε να αντιληφθούμε σε βάθος την αξία της ανακύκλωσης, στην Σουηδία καταφέρνουν να «εξαφανίσουν» ακόμα και τα μη ανακυκλώσιμα απορρίμματα με τον πλέον αποδοτικό τρόπο, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η παραγωγή ενέργειας από τα απορρίμματα δεν είναι κάτι καινούριο καθώς εδώ και κάποια χρόνια υπάρχουν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που χρησιμοποιούν τα σκουπίδια τους για τον συγκεκριμένο σκοπό (βλ. Γαλλία, Γερμανία).

Βέβαια για το ζήτημα της αποτέφρωσης απορριμάτων υπάρχουν ενστάσεις που αφορούν στις  πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στο περιβάλλον. Από την άλλη μεριά η μονάδα διαχείρισης απορριμάτων που λειτουργεί στο Osnabruck Γερμανίας φέρεται να χρησιμοποιεί τεχνολογία κατά την οποία «η επεξεργασία γίνεται μέσα σε κλειστούς θαλάμους, ενώ τα υγρά και ο αέρας που παράγονται ελέγχονται απόλυτα κατά τη συλλογή και την επεξεργασία. H ρύπανση είναι σχεδόν μηδενική.» Επίσης όπως αναφέρεται και σε πρόσφατο σχετικό άρθρο στο protagon «είναι ιδιαίτερα σημαντικό να απαντήσουμε και στις ανησυχίες των πολιτών για πιθανή μόλυνση του περιβάλλοντος από τα αέρια απόβλητα της καύσης. Για αυτές ενοχοποιούνται συγκεκριμένα είδη πολυμερών. Όμως είναι τεχνικά εφικτό το να υπάρξει καύση χωρίς αυτό το πρόβλημα αν οι κλίβανοι προσεγγίσουν θερμοκρασίες φούρνων τσιμέντου.»

Η παραγωγή απορριμάτων αποτελεί άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα επεμβατικής ανθρώπινης δράσης στο περιβάλλον. Για την λύση του απαιτείται η εφαρμογή πρακτικών διαχείρισης που θα έχουν το βέλτιστο αποτέλεσμα με την μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση. 

Η περίοδος αλιείας με μηχανότρατες άρχισε. Ποιες είναι οι επιπτώσεις για τις θάλασσές μας;

«Οι ελληνικές θάλασσες απειλούνται με... πτώχευση, ως αποτέλεσμα δεκαετιών αλιείας χωρίς καμία ουσιαστική διαχείριση. Και η μεγαλύτερη απειλή; Η εντατική αλιεία με μηχανότρατα, μία βιομηχανική πρακτική ψαρέματος, άγνωστη για τους περισσότερους στην Ελλάδα. 

Η περίοδος αλιείας για τις μηχανότρατες ξεκίνησε και πάλι την 1η Οκτώβρη και θα διαρκέσει έως και 31 Μαΐου. Ήδη το Αρχιπέλαγος εντόπισε και κατέγραψε πολλά περιστατικά παράνομης αλιείας, συνήθως παραβιάσεις της ελάχιστης απόστασης 1.5 μιλίου από τις ακτές. Τέτοια περιστατικά εντοπίζονται κυρίως σε απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές, συνήθως κατά τη διάρκεια τις νύχτας και όταν επικρατούν κακές καιρικές συνθήκες.» (Βλ. σχετικά..).

Το πρόβλημα με την διαχείριση της θαλάσσιας πανίδας σαφέστατα και δεν είναι καινούριο και σε καμία περίπτωση δεν αφορά μόνο στη χώρα μας. Νομίζω όμως ότι σε κάθε περίπτωση οι αρμόδιοι φορείς της Ελλάδας αλλά και οι ίδιοι οι αλιείς κρατούν τα πρωτεία της αδιαφορίας ως προς τον τομέα της προστασίας των ιχθυαποθεμάτων. Τι να τους κάνω τους ελέγχους και παραβάσεις των αρμοδίων αρχών στις ιχθυόσκαλες και σημεία εκφόρτωσης αλιευμάτων από την στιγμή που το κακό έχει ήδη γίνει (βλ. αλίευση ιχθύων υπολειπομένων διαστάσεων) και οι αλιείς δείχνουν να μην επηρεάζονται από τις επιβαλλόμενες κυρώσεις και συνεχίζουν ακάθεκτοι τις κακές τους πρακτικές; Τι να μου πει - από διαχειριστικής απόψεως - μία μηχανότρατα που αλιεύει στις νόμιμες αποστάσεις μεν αλλά πάνω σε ευαίσθητα και προστατευμένα ενδιαιτήματα δε (π.χ. αχαρτογράφητα λιβάδια ποσειδωνίας); Τι να το κάνω το Δορυφορικό Σύστημα Παρακολούθησης, όταν δεν έχει την δυνατότητα ελέγχου της αλιευτικής δραστηριότητας σε πραγματικό χρόνο; Ποιο το νόημα της τήρησης Ημερολογίων Αλιείας και Δηλώσεων Εκφόρτωσης, όταν δεν συνοδεύεται με την αντίστοιχη ύπαρξη ποσοστώσεων (ανώτατο όριο αλίευσης ανά σεζόν ή έτος), ειδικά σε είδη αλιευμάτων που δέχονται μεγάλη πίεση (π.χ. μπακαλιάρος). Γενικότερα, σε τι ωφελεί η ύπαρξη του θεσμικού πλαισίου για την αλιεία, όταν οι αρμόδιοι φορείς αρνούνται ή αδυνατούν να το εφαρμόσουν επί της ουσίας;

Είναι επιτακτική η ανάγκη για την ύπαρξη, σε επίπεδο πολιτείας,  βούλησης για την υιοθέτηση και εφαρμογή ενός πλήρους διαχειριστικού πλάνου για την προστασία των ιχθυαποθεμάτων, που θα δώσει βάση στις προστατευμένες για αλιεία περιοχές, στην επιλεκτικότητα των χρησιμοποιούμενων εργαλείων και την κατά περίπτωση ύπαρξη ποσοστώσεων σε υπεραλιευμένα είδη,  λαμβάνοντας σε κάθε περίπτωση υπόψη του όλα τα υπάρχοντα και τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα. Σε διαφορετική περίπτωση ούτε η επικείμενη αναθεώρηση της κοινής αλιευτικής πολιτικής, αλλά ούτε και οι δράσεις των Μ.Κ.Ο. θα μπορέσουν να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση.

30 ημέρες για να σώσουμε τις θάλασσές μας

«Σε περίπου 30 ημέρες, οι Ευρωβουλευτές που απαρτίζουν την Επιτροπή Αλιείας του Ευρωκοινοβουλίου, ανάμεσά τους και ο Έλληνας Ευρωβουλευτής Νικόλαος Σαλαβράκος, θα ψηφίσουν για τη μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

Οι θάλασσές μας, που κάποτε αφθονούσαν από ψάρια, υποφέρουν από την κακοδιαχείριση δεκαετιών και αδειάζουν εξ' αιτίας της υπεραλίευσης. Στις επόμενες 30 ημέρες μας δίνεται η ευκαιρία να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση.

Το Δίκτυο OCEAN2012 - μία πανευρωπαϊκή συμμαχία μη-κυβερνητικών οργανώσεων, η οποία μάχεται για τον τερματισμό της υπεραλίευσης - έχει διοργανώσει την ταυτόχρονη συλλογή υπογραφών, σε όλες της χώρες της Ε.Ε., με στόχο να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα στους Ευρωβουλευτές και στην Επιτροπή Αλιείας. 

Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας για να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί!

Θέλουμε τις θάλασσές μας γεμάτες ζωή, αλλά και την ανάκαμψη των αλιευτικών κοινωνιών της Ελλάδας, που σήμερα βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.

Καλούμε τον Νικόλαο Σαλαβράκο να ψηφίσει ώστε η ΕΕ να ακολουθήσει τις διεθνείς συμφωνίες και τα χρονοδιαγράμματα που αφορούν την αποκατάσταση των ιχθυαποθεμάτων.

Υπογράψτε για να στείλετε το μήνυμά σας, μοιραστείτε το και καλέστε τους φίλους σας να υπογράψουν:» (Πατήστε εδώ)

Πηγή: ARCHIPELAGOS

Ισπανία: Άρχισε η δίκη για το ναυάγιο του Prestige με δέκα χρόνια καθυστέρηση

«Δέκα χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, οι κατηγορούμενοι θα κληθούν να λογοδοτήσουν για τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της Ισπανίας. Υπενθυμίζεται ότι το πλοίο βυθίστηκε τον Νοέμβριο του 2002 αφού έπλεε ακυβέρνητο στον Ατλαντικό για έξι ημέρες, με αποτέλεσμα να διαρρεύσουν 60.000 τόνοι πετρελαίου μολύνοντας χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών.»(Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν είναι η πρώτη, αλλά ούτε πιστεύω και η τελευταία φορά που βλέπουμε την δικαιοσύνη να κινείται με ρυθμούς «χελώνας» στην εκδίκαση σοβαρών υποθέσεων, ανεξάρτητα της φύσης των «εγκλημάτων» που έχουν συντελεστεί. Η ζημιά από την μεγάλη οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η βύθιση του Prestige με τις αντίστοιχες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις της, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ότι αποκαθίσταται (ικανοποιείται) - πρακτικά και ηθικά -  ύστερα από μία δεκαετή καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης. Επιπλέον θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι ενδεχομένως θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος επιπλέον για την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης λόγω του μεγάλου όγκου της (280.000 έγγραφα και 130 μάρτυρες).

Άραγε το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η δικαιοσύνη την αρνητική ανθρώπινη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, είναι σε θέση να λειτουργήσουν αποτρεπτικά κατά της περιβαλλοντικής ζημιάς; Διότι σε τελική ανάλυση εάν δεν μπορεί να λειτουργήσει το στοιχείο της πρόληψης, τότε επί της ουσίας δεν έχουμε προστασία του περιβάλλοντος, καθώς ειδικά το ζήτημα της απώλειας οποιουδήποτε ζωντανού οργανισμού δεν νομίζω ότι μπορεί πάντα να ικανοποιηθεί από μία δικαστική απόφαση ή αποζημίωση.

Η ζήτηση για συμπληρώματα ωμέγα – 3 αφανίζει τους καρχαρίες

«Με αφανισμό κινδυνεύουν οι καρχαρίες που ζουν σε μεγάλα βάθη, λόγω της αυξημένης ζήτησης για συμπληρώματα ωμέγα – 3.

Το συκώτι τους είναι γεμάτο πολύτιμα έλαια, τα οποία χρησιμοποιούνται για την παρασκευή συμπληρωμάτων διατροφής.

Το πρόβλημα είναι ότι τα είδη καρχαριών που ζουν σε μεγάλα βάθη αργούν να ωριμάσουν και ξεκινούν να αναπαράγονται στα 35 τους χρόνια.

Τις απειλές που προκύπτουν από το ανελέητο κυνήγι καρχαριών για το συκώτι τους έφερε στο προσκήνιο η ΜΚΟ Oceana, που μάχεται για τη διατήρηση των ωκεανών.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

Τελικά ως  είδος είμαστε μοναδικοί. Διαθέτουμε μία  ικανότητα δραστικής και άνευ όρων παρέμβασης στο περιβάλλον, που πολύ λογικά μας κατατάσσει στην κορυφή του χειρότερου είδους ζωντανού οργανισμού που υπάρχει στον πλανήτη. 

Κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές που επήλθαν στο παγκόσμιο στερέωμα σε συνδυασμό με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, τροποποίησαν την έννοια της διατροφής και της έδωσαν μία ξεχωριστή διάσταση πέραν της απλής εξυπηρέτησης των  βιολογικών αναγκών. Η αύξηση του βιοτικού επιπέδου μεγάλου πλέον ποσοστού πληθυσμού ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες, η αντίστοιχη διαμόρφωση συγκεκριμένου κοινωνικού status που «θέτει» κανόνες συμπεριφοράς και η επιστημονική υπόσταση που έχει πλέον αποκτήσει η διατροφή θέτοντας τους δικούς της όρους και κανόνες στην διατροφικής μας συμπεριφορά,  είχαν και έχουν άμεση επίδραση στην ζήτηση και διαχείριση των φυσικών πόρων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των προαναφερθεισών διατροφικών εξελίξεων είναι και η αυξημένη ζήτηση σε συμπληρώματα Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων.  Αυτή η ζήτηση έρχεται ως απόρροια των επιστημονικών μελετών που ανέδειξαν την χρησιμότητα των Ω3 στον ανθρώπινο οργανισμό. Ουδείς όμως έχει υποστηρίξει ότι η μοναδική πηγή των συγκεκριμένων ελαίων είναι τα ψάρια, καθώς η ύπαρξή τους έχει εντοπιστεί ακόμα και σε ξηρούς καρπούς όπως π.χ. τα αμύγδαλα και τα καρύδια (βλ. σχετικά). Το να επιλέγουμε την δραστική επέμβαση σε συγκεκριμένα είδη του ζωικού βασιλείου για να αντλήσουμε ένα πολύτιμο διατροφικό στοιχείο, χωρίς να εξετάζουμε τις εναλλακτικές που μας διαθέτει απλόχερα η φύση, δείχνει αν μη τι άλλο ότι πάσχουμε σημαντικά ως είδος στον τομέα της αειφόρου διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος.

Καρέτα-καρέτα: η Κομισιόν πιέζει την Ελλάδα για μέτρα προστασίας στον Κυπαρισσιακό Κόλπο

«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασκεί πιέσεις στη χώρα μας για την προστασία της καρέττα-καρέττα στον Κυπαρισσιακό Κόλπο

Αιτιολογημένη γνώμη απέστειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τέλος Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα και με περιθώριο δύο μήνες για να απαντήσει.

—Εν τω μεταξύ η κατάσταση έχει ως εξής:

Οι συνεχείς και άμεσες ενέργειες τόσο των περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως του MEDASSET, όσο και ευαισθητοποιημένων πολιτών απέδωσαν καρπούς και η δόμηση των 50 πολυτελών κατοικιών κατά μήκος των παραλιών ωοτοκίας στο Νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο που ξεκίνησε με τη διάνοιξη πέντε κάθετων προς την παραλία δρόμων, έχει προς το παρόν ανασταλεί.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Τελικά η αίσθηση που μου δημιουργείται είναι ότι στη χώρα μας η περιβαλλοντική ευαισθησία - πλην ελαχίστων περιπτώσεων - δεν καλλιεργείται αλλά επιβάλλεται. Στην πλειονότητα των προβλημάτων που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος συνήθως από πίσω  κρύβεται η κρατική αναλγησία και η αδιαφορία μιας πολύ μεγάλης μερίδας - για να μην πω της πλειοψηφίας - Ελλήνων, που πάντα δίνουν προτεραιότητα στην διασφάλιση των κοινωνικοοικονομικών τους συμφερόντων, τα οποία όλως τυχαίως(;) έρχονται μονίμως σε σύγκρουση με την περιβαλλοντική προστασία. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε σημαντική πρόοδος στους τομείς της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και  ευαισθητοποίησης, εντούτοις υπάρχουν ακόμα στους Έλληνες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που σχετίζονται με την άνευ όρων προώθηση και εξασφάλιση των ατομικών τους συμφερόντων, εις βάρος τόσο του φυσικού περιβάλλοντος όσο και των συμφερόντων των ίδιων τους των συμπολιτών και εν τέλει και των δικών τους. Μάλιστα έχω την εντύπωση ότι κατά την διάρκεια της τελευταίας τριετίας, αυτού του τύπου οι αντιλήψεις αντί να φθίνουν, μάλλον ενισχύονται περισσότερο καθώς πλέον λόγω της κρίσης, σε πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας υπάρχει αισθητά ενισχυμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (επιβίωσης), το οποίο αναμενόμενα υποσκελίζει και θέτει σε δεύτερη μοίρα άλλους παράγοντες όπως π.χ. το περιβάλλον.

Όπως λοιπόν και στην περίπτωση του Κυπαρισσιακού κόλπου οι μόνοι που έμειναν να αντιδρούν είναι οι Μ.Κ.Ο. και κάποιες ομάδες ευαισθητοποιημένων πολιτών, έτσι και σε άλλους τομείς προστασίας της ελληνικής πανίδας και χλωρίδας πάλι οι ίδιοι τρέχουν να προλάβουν τα όποια κακώς κείμενα και να περισώσουν ότι μπορούν από την ελληνική φύση. Είναι κρίμα, την ίδια στιγμή που αποδεχόμαστε, υιοθετούμε και θέτουμε σε ισχύ Κοινοτικό και Διεθνές δίκαιο προστασίας της φύσης, να μην είμαστε σε θέση να πράξουμε τα αυτονόητα χωρίς τον μπαμπούλα (Βλ. Ε.Ε.) και τον «απαραίτητο» βούρδουλα (βλ. πρόστιμα).

Πραγματικά εύχομαι να μην χρειαστεί να οπισθοδρομήσουμε ως κράτος τόσο πολύ για να καταλάβουμε το μέγεθος της απώλειας των κεκτημένων μας, αλλά και της σωρείας των λαθών που κάναμε μετά την μεταπολίτευση. Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι αδύνατον να προλάβουμε τις όποιες εξελίξεις στο παγκόσμιο στερέωμα και το τίμημα θα το πληρώσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι επόμενες γενιές.

Επιστήμονες ανακάλυψαν γιατί συρρικνώνονται τα ψάρια

«Μέχρι και 24% αναμένεται να συρρικνωθεί το μέγεθος των ψαριών μέχρι το 2050 εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, στο Βανκούβερ του Καναδά.

Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα μοντέλο για να εξετάσουν την αντίδραση των ψαριών στα μειωμένα επίπεδα οξυγόνου στο νερό.

Μάλιστα μελέτησαν τις επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας των υδάτων σε περισσότερα από 600 είδη ψαριών την περίοδο 2001 με 2050.» (Βλ. σχετικό άρθρο..)

Τελικά καμία επιστημονική έρευνα δεν πρόκειται να μας δώσει έστω μία νότα αισιοδοξίας για το μέλλον της  θαλάσσιας πανίδας. Θαλάσσια ρύπανση, κλιματική αλλαγή και υπεραλίευση ασκούν μία πολύ μεγάλη πίεση στους πληθυσμούς των ιχθυαποθεμάτων οδηγώντας τους σε συρρίκνωση τόσο πληθυσμιακή όσο και μεγέθους. 

Δυστυχώς όμως, ακόμα και μετά από τόσα επιστημονικά δεδομένα που έχουν παρατεθεί κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, γνωρίζω ότι υπάρχουν αμετανόητοι στον κλάδο της αλιείας οι οποίοι αποποιούμενοι την ατομική τους  ευθύνη (βλ. υπεραλίευση), συνεχίζουν να επιρρίπτουν τις όποιες ευθύνες για την άσχημη κατάσταση της ιχθυοπανίδας μόνο στους άλλους δύο προαναφερθέντες παράγοντες.

Η λήψη αυστηρών μέτρων σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας σαφέστατα και θα μπορούσε να δώσει ανάσα στο θαλάσσιο περιβάλλον γενικότερα. Όμως το βασικό πρόβλημα που συνήθως  ανακύπτει, αφορά περισσότερο στην εφαρμογή και λιγότερο στην λήψη των όποιων μέτρων, αφού κατά καιρούς έχουμε δει πολλούς νόμους να μένουν απλώς στα χαρτιά. Ειδικά στην περίπτωση της προστασίας της ιχθυοπανίδας η κατάσταση είναι ακόμα πιο περίπλοκη, καθώς για να έχουμε ορατά αποτελέσματα θα πρέπει να συνυπάρξουν το «πάντρεμα» και η  ταυτόχρονη εφαρμογή περιβαλλοντικής και αλιευτικής νομοθεσίας. Μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο δεν το έχουμε δει στην πράξη και πιστεύω ότι και στο προσεχές μάλλον δύσκολα θα το δούμε, εκτός και αν προκύψει ανατροπή των σημερινών δεδομένων και αναληφθούν πρωτοβουλίες σε πολιτικό επίπεδο. 

Αυστηρές κυρώσεις για τη μη βιώσιμη αλιεία

«Νέους κανόνες που εξουσιοδοτούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαγορεύει εισαγωγές ψαριών στην ΕΕ από υπεραλιευόμενα αποθέματα ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Οι απαγορεύσεις αναμένεται να πρέπει να αποθαρρύνουν τη μαζική υπεραλίευση σκουμπριού από την Ισλανδία και τις Νήσους Φερόε.

Ο κανονισμός που εγκρίθηκε με 659 ψήφους υπέρ, 11 κατά και 7 αποχές ανοίγει το δρόμο για εμπορικές κυρώσεις εναντίον τρίτων χωρών που επιτρέπουν τη μη βιώσιμη αλιεία ψαριών και αλιευτικών προϊόντων από τα αποθέματα κοινού ενδιαφέροντος (π.χ. αλιευτικά αποθέματα στη διάθεση των στόλων της ΕΕ και τρίτων χωρών η διαχείριση των οποίων απαιτεί τη συνεργασία μεταξύ τους).» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Στο ζήτημα της θέσπισης κανόνων αλίευσης, διακίνησης και εμπορίας αλιευτικών προϊόντων,  έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η ΕΕ δεν  πέτυχε τους στόχους της, αλλά πολύ περισσότερο δεν εξασφάλισε την εφαρμογή τους από τα κράτη μέλη. Αυτός είναι εξάλλου και ο βασικός λόγος αναθεώρησης της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

Δεν διαφωνώ στην λήψη μέτρων απέναντι σε τρίτες χώρες που εκμεταλλεύονται αλιευτικά αποθέματα κοινού ενδιαφέροντος με την ΕΕ. Πιστεύω όμως ότι σε κάθε περίπτωση ο «καλός νοικοκύρης» πρώτα φροντίζει για την καθαριότητα της οικίας του και μετά του κοινόχρηστου χώρου. Με απλά λόγια ας μεριμνήσει η ΕΕ πρωτίστως για την θέσπιση και εφαρμογή κανόνων διαχείρισης των ιχθυαποθεμάτων της, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στην επιλεκτικότητα των χρησιμοποιούμενων αλιευτικών εργαλείων και τις ποσοστώσεις των αλιευμάτων. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε στις μέρες μας για πιθανή κατάρρευση ιχθυαποθεμάτων και την ίδια στιγμή ο κάθε επαγγελματίας να έχει την δυνατότητα να αλιεύει απεριόριστες ποσότητες της πλειοψηφίας των αλιευτικών προϊόντων.   

Η Λέσβος στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων

«Ολόκληρο το νησί της Λέσβου εντάχθηκε στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων, που προστατεύονται από την Ουνέσκο, σύμφωνα με απόφαση στη σημερινή συνεδρίαση, στο Πόρτο της Πορτογαλίας, της αρμόδιας επιτροπής του διεθνή οργανισμού. Σημειώνεται ότι, μέχρι σήμερα, προστατευόταν από την Ουνέσκο, μόνον η περιοχή των απολιθωμένων δένδρων στο Σίγρι, στο δυτικό τμήμα της νήσου.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Ευτυχώς που μέσα σ' αυτό το κλίμα οικονομικής και ψυχικής τρομοκρατίας έχουμε την δυνατότητα να ακούμε και κάποια ευχάριστα νέα.  Το νησί είναι προικισμένο από την φύση σε πολλούς τομείς που μέχρι σήμερα παραμένουν ανεκμετάλλευτοι λόγω της αδιαφορίας ή και ανικανότητας των τοπικών παραγόντων επί σειρά πολλών δεκαετιών, αλλά και της πλειοψηφίας των ίδιων των κατοίκων, που δείχνουν να βολεύονται σε ένα συγκεκριμένο οικονομικό και κοινωνικό status αρνούμενοι να κάνουν μακροπρόθεσμους ανοιχτόμυαλους εναλλακτικούς σχεδιασμούς. Η ένταξη της Λέσβου στο παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων παρέχει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία  για την ανάπτυξη εναλλακτικού ποιοτικού τουρισμού.  Άραγε θα υπάρξουν οι άνθρωποι που θα δείξουν το ενδιαφέρον και θα έχουν το μεράκι να δουλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση;

Clever Bird Goes Fishing

Η φύση έχει πάντα την δυνατότητα να μας εκπλήσει ευχάριστα. Ως ερασιτέχνης ψαράς οφείλω να αναγνωρίσω την αλιευτική ικανότητα και ευφυΐα του φτερωτού φίλου μας...

 

Το πρώτο έργο θαλάσσιας ενέργειας στην Ελλάδα

«Αίτηση στη ΡΑΕ για την κατασκευή έργου ΑΠΕ το οποίο θα εκμεταλλεύεται τα υποθαλάσσια ρεύματα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας υπέβαλε τον Ιούνιο η εταιρεία Renes Development. Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας energia.gr, πρόκειται για ένα πρωτοποριακό σχέδιο για τα ελληνικά δεδομένα, δεδομένου ότι και στο εξωτερικό η συγκεκριμένη τεχνολογία βρίσκεται σε δοκιμαστικό στάδιο. Ο σταθμός, ισχύος 2 MW, θα εγκατασταθεί στο στενό μεταξύ Άνδρου και Τήνου, περιοχή που επιλέχθηκε λόγω της ύπαρξης υποθαλάσσιων ρευμάτων.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Είμαστε μία χώρα ευλογημένη από κάθε άποψη όσον αφορά στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες εκμετάλλευσης τριών (και όχι μόνο), βασικών στοιχείων όπως είναι ο ήλιος, ο άνεμος και η θάλασσα, προκειμένου η παροχή καθαρής ενέργειας  να περιορίσει σε σημαντικό βαθμό την εξάρτησή μας από ορυκτά καύσιμα. Μέχρι σήμερα στη χώρα μας έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε τις ΑΠΕ με τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά. Πιστεύω ότι θα είναι ένα πολύ θετικό βήμα να δοκιμαστούν «φρέσκιες» τεχνολογίες. Η θάλασσα, με τις παλίρροιες, τα κύματα και τα υποθαλάσσια ρεύματα, αποτελεί ένα πολύ δυναμικό πεδίο κατάλληλο για εφαρμογή νέων τεχνολογιών στον ενεργειακό τομέα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, όταν αξιολογούμε τέτοιου τύπου επενδυτικά σχέδια οφείλουμε να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και περισσότερο ευέλικτοι στο κομμάτι των αδειοδοτήσεων και των λοιπών γραφειοκρατικών διαδικασιών.

"ΚΑΛΗ ΨΑΡΙΑ"

«Το πρόβλημα της υπεραλίευσης είναι πλεόν ορατό σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη, με τη Μεσόγειο να έχει εξαιρετικά μεγάλο πρόβλημα, αφού πρόκειται για μια θάλασσα με μεγάλες ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες. Στην Ελλάδα πολλά από τα παραδοσιακά αλιεύματα απειλούνται πλέον με εξαφάνιση, αν δεν ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα. H Ευρωπαϊκή Ενωση σχεδιάζει μια νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική, η οποία συναντά πάντως αρκετές αντιδράσεις. Οι “27 της Ευρώπης” έκαναν τη διαδρομή... Αιγαίο-Βρυξέλλες για να καταγράψουν την κατάσταση, να δείξουν τα προβλήματα, αλλά και να παρουσιάσουν κάποιες πρωτοβουλίες που ήδη αποδίδουν θετικά αποτελέσματα.» (Βλ. σχετικά) 

Παρουσιάστηκε πριν κάποιες μέρες στη ΝΕΤ και για όσους δεν κατάφεραν να το παρακολουθήσουν αξίζει να αφιερώσουν λίγο χρόνο να το δουν έστω και διαδικτυακά. Παρουσιάζει - έστω και συνοπτικά - ένα κομμάτι μόνο της Ελληνικής πραγματικότητας στον τομέα της αλιευτικής παραγωγής και διαχείρισης. Στο ντοκιμαντέρ ακούγονται αρκετές αλήθειες, ακούγονται υπερβολές, ακούγονται παράπονα. Κάποιοι μπροστά στην κάμερα δείχνουν να αναλαμβάνουν το μερίδιο ευθύνης τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αλιεία, χωρίς να παραλείπουν να ρίξουν τα βέλη τους και σε άλλους (ερασιτέχνες αλιείς, Λιμενικές Αρχές)! Βέβαια ίσως είναι και η πρώτη φορά που ακούμε και επίσημα για την ευθύνη του καταναλωτή και αυτό είναι κάτι που οφείλει να μας απασχολήσει όλους.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που προκύπτει είναι ότι είμαστε στην χειρότερη κατάσταση από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ και βεβαίως αυτό δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση, αφού και στους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής έχουμε τα μαύρα μας τα χάλια. Εάν θέλουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα της αλιείας τώρα είναι η καλύτερη ευκαιρία που παρουσιάζεται. Τα επιστημονικά δεδομένα υπάρχουν, οι φωνές διαμαρτυρίας είναι πολλές και από διάφορες πλευρές (αλιείς, Μ.Κ.Ο., επιστήμονες κ.λ.π.), η πλειοψηφία των επαγγελματιών αλιέων δείχνει πλέον να αντιλαμβάνεται ότι χρειάζονται μέτρα προστασίας της θάλασσας, ενώ το καταναλωτικό κοινό είναι πλέον πολύ πιο ενημερωμένο σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Άραγε είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τα πολλά λόγια και να προχωρήσουμε σε πράξεις;

27EUROPE FISH "ΚΑΛΗ ΨΑΡΙΑ" από 27europe

Βιολογικός Μήθυμνας.Η ανευθυνότητα παραμένει!

Δεν πέρασε παρά μόλις ένας μήνας από τότε που τράβηξα τις φωτογραφίες του αγωγού αστικών λυμάτων στον Πλατύ Γυαλό Μήθυμνας. Σε αυτό το χρονικό διάστημα το πρόβλημα έδειχνε να έχει λυθεί(;) και η απόρριψη λυμάτων στην θάλασσα είχε σταματήσει. Προφανώς η λύση που δόθηκε ήταν ακριβώς του ιδίου επιπέδου με τις λύσεις που δίνονται κατά καιρούς  σε διάφορα περιβαλλοντικά προβλήματα ανά την Ελλάδα, δηλαδή προσωρινού χαρακτήρα. Έτσι λοιπόν την 16/07/2012 - ακριβώς μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού - το πρόβλημα επανήλθε και μάλιστα έτυχε να είμαι παρών κατά την στιγμή που ξεκίναγε η απόρριψη των λυμάτων μέσω του αγωγού προς την θάλασσα. Η οσμή «εξαιρετική», το θέαμα «μοναδικό» και «άξιο προβολής». Εξάλλου το είχα αναφέρει και στην προηγούμενη σχετική ανάρτησή μου ότι όσο δεν δίνεται λύση στο πρόβλημα λειτουργίας του βιολογικού σταθμού επεξεργασίας λυμάτων, είναι θέμα χρόνου να αντιμετωπίσουμε ξανά θέαμα αντίστοιχο με αυτό του Ιουνίου. Φοβάμαι δε, ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει κατά την διάρκεια του Αυγούστου λόγω και της αυξημένης τουριστικής κίνησης η οποία  εκ των πραγμάτων δημιουργεί μεγαλύτερο όγκο αστικών λυμάτων.
Λυπάμαι πραγματικά, γιατί οι πάσης φύσεως (αν)αρμόδιοι που κρατάνε τις τύχες του νησιού στα χέρια τους αποδεικνύονται κάθε φορά εξαιρετικά ανεπαρκείς να διαχειριστούν και να προστατεύσουν  το φυσικό περιβάλλον, τις ομορφιές του και εν γένει τους πολίτες και την τουριστική οικονομία.

Η “μάχη” της παπαλίνας στη Λέσβο… εδώ το μέγεθος μετράει !!!

«Καζάνι που βράζει θυμίζει ο Κόλπος Καλλονής, στο ξεκίνημα της περιόδου αλίευσης της σαρδέλας, με αφορμή περιστατικό που σημειώθηκε την Κυριακή, όταν τέσσερα αλιευτικά σκάφη «διασταύρωσαν» τον Κόλπο, προκειμένου να ανιχνεύσουν το μέγεθος του ψαριού, για να ξεκινήσει η αλιευτική περίοδος. Λόγω της πληθώρας που υπάρχει στον Κόλπο, υπάρχει η εκτίμηση ότι το ψάρι δεν θα ξεπεράσει τα 10 εκατοστά, μέγεθος απαγορευτικό για αλίευση, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αυτό, όμως, θα δημιουργήσει πλήγμα στους ψαράδες, αφού το φθινόπωρο θα παγώσουν τα νερά, θα φύγουν οι σαρδέλες στο πέλαγος και από εκεί θα αλιευθούν από τα μεγάλα σκάφη για να πουληθούν ως άχρηστο εμπόρευμα, για ψαροτροφή, καθώς θα είναι μικρές, στην Ιταλία και την Ισπανία.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία με τον κόλπο Καλλονής. Τον χειμώνα οι επαγγελματίες αλιείς της περιοχής θα «τρώγονται» μεταξύ τους ή και με τα ρούχα τους για την αλιεία οστράκων και το καλοκαίρι η ιστορία θα επαναλαμβάνεται με την σαρδέλα ή παπαλίνα (όπως είναι η τοπική της ονομασία). Βέβαια όποιος γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου Καλλονής δεν εκπλήσεται από όλα τα τραγελαφικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της αλιείας. Άτυπες κόντρες μεταξύ Πολιχνιατών και Καλλονιατών ψαράδων, μικρομεγαλοσυμφέροντα συγκεκριμένων ατόμων με μεγάλη οικονομική επιφάνεια που προσπαθούν να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες αλιευτικής διαχείρισης στον κόλπο, παντελής έλλειψη οποιουδήποτε διαχειριστικού μέτρου από την πλευρά της πολιτείας για ένα τόσο ευαίσθητο και ιδιαίτερο θαλάσσιο οικοσύστημα, έλλειψη ισορροπημένης και ουσιαστικής αστυνόμευσης, είναι μερικά από τα βασικότερα αίτια της όλης κατάστασης.

Κάπου μέσα στο σχετικό άρθρο διάβασα ότι με πρωτοβουλία της Περιφέρειας πρόκειται να αποσταλεί στην ΕΕ και συγκεκριμένη στην Επίτροπο Αλιείας Κα Δαμανάκη σχετικό έγγραφο που θα εξηγεί τις ιδιαιτερότητες του Κόλπου Καλλονής και θα ζητάει τροποποίηση (!!!) του Κανονισμού που καθορίζει το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος των ψαριών. Αλήθεια, ποιος προτίθεται να συντάξει το συγκεκριμένο έγγραφο και σε ποια επίσημα επιστημονικά δεδομένα θα το στηρίξει; Δεν πιστεύω να είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι η ΕΕ θα δώσει σημασία σε ένα έγγραφο που παρουσιάζει μία σειρά γεγονότων άνευ τεκμηρίωσης. Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια κοροϊδίας από πλευράς μας, μας έχουν πάρει πλέον χαμπάρι (καιρός ήταν). Όταν το 2006 ψηφίστηκε ο Καν. 1967 που θέτει και τα ελάχιστα μεγέθη αλιευμάτων, ποιος ψαράς ή σύλλογος επαγγελματιών αλιέων ασχολήθηκε π.χ. με την σαρδέλα και το ελάχιστο μέγεθός της που εκτινασσόταν στα  11 εκ;  Ουδείς βεβαίως. Λίγο η ανυπαρξία ελέγχων ή η ανοχή των διωκτικών Αρχών, λίγο οι μικροπολιτικές παρεμβάσεις των τοπικών αρχόντων «βόλευαν» την κατάσταση, οι όποιες τυχόν γκρίνιες περιορίζονταν και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι βγάζοντες σαρδέλες ακόμα και σε μέγεθος αθερίνας!    

Αυτό που χρειάζεται επειγόντως ο κόλπος Καλλονής είναι ειδικά  μέτρα ορθολογικής διαχείρισης της αλιευτικής προσπάθειας. Μέτρα που θα εξασφαλίσουν την αειφορία των αλιευτικών του πόρων και την μελλοντική βιωσιμότητα των παράκτιων αλιέων. Υπάρχει ανάγκη για θέσπιση θαλάσσιων ζωνών προστασίας, εφαρμογή ποσοστώσεων στην αλιεία κάποιων ειδών με αυστηρό έλεγχο των εκφορτώσεών τους και διάθεσής τους στην αγορά, χρήση επιλεκτικότερων αλιευτικών εργαλείων και πάνω από όλα υπάρχει ανάγκη από μια πολιτεία που θα συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος και την άμεση σχέση που έχει αυτό με την ποιότητα ζωής των πολιτών.   

Seal cull facts

«The Namibian seal hunt is responsible for the largest slaughter of marine mammals on earth and is considered to be the most brutal of all seal culls.

• Each year up to 85,000 baby seals are killed in Namibia to make just a few dollars from their furs.

• Terrified pups are rounded up, separated from their mothers, and violently beaten to death. An additional 6000 bull seals are killed for their genitalia (thought to be an aphrodisiac in some cultures.) Most of this is exported ultimately to Asia.

• At 6 am, the clubbing begins. Then, at 9 am each morning, bulldozers clean up and restore the beach before the tourists arrive to view the colony, because all of this happens in a designated seal reserve.» (read more...)

 Πηγή: www.seashepherd.org

Όλο το σκηνικό που εκτυλίσσεται στη Ναμίμπια αποτελεί άλλο ένα δείγμα παραλογισμού του ανθρώπινου είδους. Ενός παραλογισμού, που στον βωμό του κέρδους δεν λογαριάζει ούτε το φυσικό περιβάλλον και τις ευαίσθητες ισορροπίες του, αλλά ούτε και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ενός παραλογισμού που οδηγεί μία μερίδα οικονομικά εξαθλιωμένων ανθρώπων να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα αθώων θηλαστικών για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, την ίδια ώρα που η μειοψηφία αυτών που διοργανώνει όλο το «παιχνίδι» εξασφαλίζει πολλές χιλιάδες δολάρια από την εμπορική εκμετάλλευση της γούνας. Μακάρι η δράση της Sea Shepherd να μπορέσει να μειώσει στο ελάχιστο ή και γιατί όχι να αποτρέψει μελλοντικές μαζικές δολοφονίες των συγκεκριμένων θηλαστικών η παρουσία των οποίων στην περιοχή αποφέρει στην τουριστική οικονομία τριπλάσιο κέρδος σε σχέση με τη θανάτωση και εμπορική εκμετάλλευσή τους.    

Λέσβος: «μεγαλώνει» το απολιθωμένο δάσος

«Μεγαλύτερο γίνεται το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου χάρη στα εντυπωσιακά νέα ευρήματα απολιθωμένων κορμών λεύκας, κανέλας και δάφνης που ανακαλύφθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Αγίας Παρασκευής, στο πλαίσιο των ερευνητικών εργασιών που πραγματοποιεί το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.

Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση, τα νέα ευρήματα δίνουν μια νέα διάσταση στην εικαζόμενη έκταση του Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, τεκμηριώνοντας την παρουσία απολιθωμάτων σε μεγάλη απόσταση από τις γνωστές ιστορικά απολιθωματοφόρες θέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Λέσβου.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Κόντρα στις ανεπαρκείς τοπικές αυτοδιοικήσεις, κόντρα στην αδιαφορία των πολιτών, ακόμα και κόντρα σ' αυτή την κρίση που μαστίζει την Ελληνική κοινωνία, η Λεσβιακή φύση έχει την ικανότητα να μας ξαφνιάζει ευχάριστα, ειδικά όταν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με μεράκι που εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Κάποιοια πράγματα στην ζωή δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως τυχαία...

Βιολογικός «εκτός»...Λύματα «εντός»

Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες δύο εβδομάδες η διάθεσή μου δεν βρίσκεται στα φόρτε της και όσο πλησιάζουν οι μέρες των εκλογών αισθάνομαι όλο και μεγαλύτερη ψυχική φόρτιση. Λίγο το αλαλούμ που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία, λίγο η αβεβαιότητα για το αύριο της χώρας μας είναι αρκετά για να διαταραχτεί η καθημερινότητά μου, όπως και των περισσοτέρων από εμάς φαντάζομαι.
Στις 4 Ιουνίου βρίσκομαι στο Μόλυβο  κάνοντας μία από τις αγαπημένες μου θαλασσινές βόλτες παρέα με την φωτογραφική μου μηχανή. Ήθελα να ρουφήξω λίγο φρέσκο θαλασσινό αέρα και να αποθανατίσω το υπέροχο ηλιοβασίλεμα.  Στην περιοχή της Αρχαίας Μήθυμνας και συγκεκριμένα πάνω από τον όρμο του Πλατύ Γιαλού  υπήρχε μία πολύ έντονη δυσοσμία που με παρέπεμπε σε αστικά λύματα, αλλά γνωρίζοντας ότι 500 μέτρα πιο κάτω βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού θεώρησα ότι η μυρωδιά προερχόταν από εκεί. Ταυτόχρονα όμως ο ήχος ροής υδάτων που προερχόταν από την παραλία του Πλατύ Γιαλού με παραξένεψε και η περιέργεια με ώθησε να ακολουθήσω ένα μικρό μονοπάτι που οδηγεί εκεί. Δυστυχώς λίγο πριν την παραλία διαπίστωσα ότι το μονοπάτι είχε πλέον μετατραπεί σε μικρό χείμαρρο από τον οποίο διαχέονταν αστικά λύματα προς την θάλασσα προερχόμενα από μία τάφρο που βρίσκεται ακριβώς λίγα μέτρα πάνω από την Αρχαία Μήθυμνα και παράλληλα προς την ακτογραμμή.
Όταν μετά από αρκετή προσπάθεια και διάφορες «αθλοπαιδιές» κατάφερα να κατέβω στην παραλία με περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη. Ένας από τους παλιούς «καλούς» αγωγούς αποχέτευσης της Μήθυμνας βρισκόταν σε πλήρη «λειτουργία», ρίχνοντας με μεγάλη ορμή αστικά λύματα εντός της θάλασσας.  Πριν λίγο καιρό, είχα ακούσει για τα προβλήματα λειτουργίας των εγκαταστάσεων του βιολογικού καθαρισμού του Μολύβου, αλλά πίστευα - εντελώς ουτοπικά προφανώς - ότι το πρόβλημα θα είχε αντιμετωπιστεί. Δυστυχώς η φωτογραφική μου μηχανή με πρόδωσε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή μένοντας από μπαταρία.  Έφυγα από την περιοχή αποφασισμένος να γυρίσω κάποια από τις επόμενες  μέρες για την λήψη του φωτογραφικού υλικού. Το βραδάκι της ίδια μέρας έκανα κουβέντα με μία ψυχή που αγαπάει και νοιάζεται για τον Μόλυβο όσο λίγοι. Ήξερα ότι αυτά που της είπα θα μεταφερθούν στα «κατάλληλα αυτιά». 

Στις 10 του μηνός που επέστρεψα για τις φωτογραφίες η κατάσταση ήταν απλώς βελτιωμένη, αλλά βεβαίως το πρόβλημα παραμένει. Η ροή των λυμάτων προς την θάλασσα έχει μειωθεί στο 1/10 της αρχικής της. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε δύο ζευγάρια τουριστών που έκαναν τον περίπατό τους στην περιοχή, να κοιτάζουν με απορία τον αγωγό, σχολιάζοντας την «υπέροχη» μυρωδιά που αναδυόταν από αυτόν. Πιστεύω, ότι όσο ο Βιολογικός καθαρισμός παραμένει εκτός λειτουργίας είναι θέμα χρόνου να αντιμετωπίσουμε εκ νέου το «θέαμα» της 04/06/2012.

Υπάρχουν πάρα πολλοί που υποστηρίζουν ότι κάθε τόπος έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Έτσι ακριβώς είναι. Η Λέσβος ειδικά έχει πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα των ανεπαρκών τοπικών αυτοδιοικήσεων. Όμως και οι ίδιοι οι κάτοικοι που τους επιλέγουν πραγματικά δεν ξέρω τι απαιτήσεις έχουν από αυτούς και αν σε τελική ανάλυση νοιάζονται πραγματικά για τον τόπο τους ή αποκλειστικά για τα ατομικά μικροσυμφεροντάκια τους. Το παράδειγμα με τον βιολογικό καθαρισμό του Μολύβου είναι ένα από τα πολλά που υπάρχουν στο νησί και καταδεικνύουν την αδιαφορία της τοπικής αυτοδιοίκησης για το φυσικό περιβάλλον. Το αν και πόσο αυτό μπορεί να επηρεάσει την οικονομία του νησιού και ειδικά την τουριστική είναι ένα θέμα το οποίο δεν νομίζω ότι απασχολεί σε βάθος τους «αρμοδίους».

''Οι Μηχανότρατες της μικροπολιτικής αδιαφορίας. Μέρος 2ο.''

Δυστυχώς μόλις ένα χρόνο μετά την ανάρτησή μου με τίτλο ΄΄Οι Μηχανότρατες της Μικροπολιτικής αδιαφορίας``, βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Η κωμωδία με τίτλο ΄΄ειδική άδεια απόπλου για αλιεία στα Διεθνή ύδατα``, είχε προφανώς μεγάλη επιτυχία την προηγούμενη χρονιά και έτσι οι συντελεστές της αποφάσισαν για την συνέχειά της. Πρωταγωνιστές συνεχίζουν να παραμένουν οι ιδιοκτήτες των Μηχανοτρατών και βεβαίως κάποιοι  εκλεκτοί Περιφερειάρχες της χώρας. Αυτή την φορά όμως, για να υπάρχει μεγαλύτερο σασπένς και να κρατηθεί ζωντανό το ενδιαφέρον των θεατών, αποφασίστηκε ότι πρέπει να δοθεί και  δεύτερος ρόλος, να υπάρχει guest star, ενώ  οι κομπάρσοι της κωμωδίας παραμένουν σταθεροί. 

Αυτή λοιπόν τη φορά ο σεναριογράφος αποφάσισε ότι το «θεάρεστο» έργο των πρωταγωνιστών δεν θα ήταν τόσο εύκολο και θα έπρεπε να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια. Έρχεται λοιπόν το Υπουργείο Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας/Δ/νση Αλιείας και με σχετικό του έγγραφο προσπαθεί να βάλει «τρικλοποδιές» στους Περιφερειάρχες. Το εν λόγω έγγραφο αναφέρει  μεταξύ άλλων ότι «η επέκταση της αλιευτικής περιόδου των Μηχανοτρατών κατά τους θερινούς μήνες θα είχε δυσμενείς επιπτώσεις στα αποθέματα συγκεκριμένων ειδών και ενδεχομένως θα έπρεπε να ληφθούν αντισταθμιστικά μέτρα περιορισμού την νόμιμης αλιευτικής περιόδου των συγκεκριμένων σκαφών που είναι από 01/10 ως 31/05 εκάστου έτους». Γίνεται λοιπόν μια προσπάθεια να ξυπνήσει η όποια περιβαλλοντική ευαισθησία υπάρχει (;) στους τοπικούς άρχοντες, ενώ από την άλλη μεριά εκτοξεύεται μία έμμεση απειλή προς τους ιδιοκτήτες Μηχανοτρατών για ενδεχόμενη συρρίκνωση του επιτρεπόμενου χρόνου αλίευσης στα χωρικά μας ύδατα. Δυστυχώς όμως το Υπουργείο υπέπεσε σε ένα σοβαρό «ατόπημα». Δρώντας περισσότερο ως ένας νέος Πόντιος Πιλάτος και λιγότερο ως όργανο της Κεντρικής Κρατικής διοίκησης, με το έγγραφο (συμβουλευτικού χαρακτήρα), που απέστειλε στις Περιφέρειες της χώρας τους αφήνει το περιθώριο να ενεργήσουν κατά την κρίση τους, αφού δεν παρέχει καμία νομική δέσμευση!!! Χρειάζεται να αναφέρω αναλυτικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μέχρι στιγμής στη Λέσβο υπάρχουν τέσσερις εκδοθείσες άδειες  για τα διεθνή και έπεται συνέχεια. Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και σε άλλες Περιφέρειες της χώρας.

Και ενώ κανείς θα περίμενε ότι και για φέτος ολοκληρώθηκε το μικροπολιτικό έργο κάποιων τοπικών αρχόντων χωρίς προβλήματα, έρχεται η Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας (ΠΕΠΜΑ)  και με σχετικό εξώδικο έγγραφό της στρέφεται εναντίον των Περιφερειαρχών της χώρας που έχουν εκδώσει άδειες απόπλου για τα διεθνή.  Μάλιστα τους απειλεί ότι εάν δεν προβούν σε ανάκληση των ήδη εκδοθέντων αδειών, θα κινηθεί εναντίον τους νομικά. Διαβάζοντας βέβαια κάποιος το σχετικό έγγραφο  αντιλαμβάνεται  ότι δεν απέκτησαν ξαφνικά στην ΠΕΠΜΑ οικολογικές ευαισθησίες. Eντός του κειμένου μνημονεύονται έγγραφα του ΕΛΚΕΘΕ που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων στο Αιγαίο, έγγραφο της Διεύθυνσης Ελέγχου Αλιείας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αναφορικά με την συχνότητα δραστηριοποίησης των Μηχανοτρατών σε συγκεκριμένα αλιευτικά πεδία, το προαναφερθέν έγγραφο του ΥΠΑΑΝ, καθώς και σχετικοί εθνικοί και κοινοτικοί Kανονισμοί. Παρόλα αυτά η βασική τους μέριμνα δεν αφορά καθαρά στην προστασία των ιχθυαποθεμάτων - αν και αυτός θα έπρεπε να είναι ο βασικός στόχος -  αλλά περισσότερο σχετίζεται με την προληπτική δράση απέναντι στο ενδεχόμενο μείωσης της αλιευτικής προσπάθειας των Μηχανοτρατών μέσω του περιορισμού της χρονικής διάρκειας δραστηριοποίησής τους στα πλαίσια εφαρμογής του άρθρου 19 του Καν. (ΕΚ) 1967/2006 «Σχέδια διαχείρισης για ορισμένους τύπους αλιείας σε χωρικά ύδατα». Το ποιός θα κληθεί να θεσπίσει τέτοιου είδους απαγόρευση είναι άγνωστο, αλλά όσο παραμένουμε ακόμα μέλος της ΕΕ υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η «καρπαζιά» να έχει Ευρωπαϊκό χαρακτήρα, όπως εκείνη για την ελάχιστη απόσταση του 1,5 ν.μ. 
Δυστυχώς σε όλη αυτή την κωμωδία υπάρχουν και οι κομπάρσοι, οι οποίοι είτε δεν έχουν λόγο και απλώς εκτελούν εντολές (Λιμενικές Αρχές), είτε ο λόγος τους δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Πολιτείας (Ινστιτούτα θαλάσσιας Προστασίας, Μ.Κ.Ο. κλπ).
Μόλις πριν λίγες μέρες είχαμε την παγκόσμια ημέρα για την βιοποικιλότητα, της οποίας ο φετινός εορτασμός  ήταν αφιερωμένος στην θαλάσσια και παράκτια βιοποικιλότητα. Στο σχετικό άρθρο του econews αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι: «Η διατήρηση των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων και Βιοποικιλότητας αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τη διατροφική, πνευματική, κοινωνική και οικονομική ευημερία τόσο των παράκτιων κοινοτήτων όσο και γενικότερα της ανθρωπότητας». Αυτή βεβαίως η ανάγκη προκύπτει από το γεγονός ότι : «Το θαλάσσιο οικοσύστημα αποτελεί τη ναυαρχίδα της Βιοποικιλότητας δεδομένου ότι περίπου το 90% των ζώντων φυτικών και ζωικών οργανισμών και μικροοργανισμών (πλαγκτονικοί και βενθικοί οργανισμοί, ψάρια, θαλάσσια θηλαστικά, θαλάσσια ορνιθοπανίδα, παράκτιοι οργανισμοί) ζει και αναπαράγεται στο θαλάσσιο και παράκτιο  περιβάλλον, το οποίο καλύπτει το 71% της επιφάνειας του πλανήτη μας». Αυτά που αναφέρονται στο econews δεν είναι βεβαίως κάτι καινούριο. Από μικρό παιδί θυμάμαι να διαβάζω και να ακούω για την ιδιαιτερότητα του θαλασσίου περιβάλλοντος και το πόσο σημαντικό ρόλο αυτό διαδραματίζει στην διατήρηση οικολογικών ισορροπιών σε όλο τον πλανήτη. Με την πάροδο των ετών βέβαια η επιστημονική κοινότητα προχώρησε σε ακόμα πιο ενδελεχείς μελέτες του υγρού στοιχείου παρέχοντάς μας πληρέστερο και πιο εξειδικευμένο πληροφοριακό υλικό, που μας δίνει την δυνατότητα να κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος την αξία του. Δυστυχώς όμως αυτή την αξία δείχνουν να μην την αντιλαμβάνονται ή ακόμα χειρότερα να την αγνοούν διάφοροι «μαχαλόμαγκες» της μικροπολιτικής. Αυτό βεβαίως δεν αποτελεί έκπληξη, από την στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι έχει αποδειχθεί σε βάθος χρόνου ότι  αγνοούν την ευθύνη της θέσης που κατέχουν και ότι βασικό τους μέλημα πρέπει να αποτελεί η  ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, χωρίς σε καμία περίπτωση να θίγονται συνταγματικά κατοχυρωμένα ζητήματα ισότητας, προστασίας του περιβάλλοντος κ.λ.π. Από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν μία Περιφερειακή Διοίκηση να αυθαιρετεί και να πηγαίνει  κόντρα στην βούληση και τις παρεχόμενες οδηγίες της Κεντρικής Διοίκησης. Αυτό δείχνει ότι συνεχίζει να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα «αναρχίας» στις δομές της Κεντρικής Κρατικής Διοίκησης. Κάτι τέτοιο  διαπιστώνεται πολύ εύκολα εάν κάποιος εξετάσει διαχρονικά τον τρόπο που εφαρμόζουμε(;) και ενσωματώνουμε(!) το Κοινοτικό δίκαιο, την ίδια στιγμή που αρνούμαστε πεισματικά να απεμπλακούμε από το θεσμικό μας παρελθόν  (βλ. για παράδειγμα τις απαρχαιωμένες διατάξεις του Β.Δ 666/66). Αυτή την αναρχία σε συνδυασμό με τον ωχαδερφισμό και την κρίση αξιών που βιώνουμε ως λαός την έχουμε πληρώσει, συνεχίζουμε να την πληρώνουμε και ενδέχεται να την πληρώσουμε ακόμα χειρότερα στο προσεχές μέλλον, καθώς  «μαχαλόμαγκες» υπάρχουν πολλοί και κατοικοεδρεύουν σε διαφορα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, περιμένοντας να έρθει η δική τους ώρα δράσης... 

Αιγαίο: δύο ρινοδέλφινα από τη «φυλακή» ξανά στο φυσικό τους περιβάλλον

«Εντοπίστηκε πριν λίγες μέρες σε κόλπο στο Βαθύ της Σάμου ο Τομ, το ένα από τα δύο πασίγνωστα ρινοδέλφινα που ελευθερώθηκαν πρόσφατα για να ενταχθούν στο φυσικό τους περιβάλλον μετά από πολύχρονη παραμονή τους σε ενυδρείο στην Τουρκία. Άνδρες του λιμενικού σώματος που εντόπισαν το ζώο ενημέρωσαν άμεσα το Αρχιπέλαγος και μέλη της Ομάδας Άμεσης Ανταπόκρισης βρέθηκαν από το πρωί δίπλα στο ρινοδέλφινο.» (Βλ. σχετικό άρθρο...).

Μετά την φυλακή του ενυδρείου, ελπίζω τα δύο θηλαστικά να χαρούν την ελευθερία τους και να μην χρειαστεί να την «πληρώσουν» με την ίδια τους την ζωή την όποια οικειότητα ενδεχομένως έχουν με το ανθρώπινο είδος  .

Η 1η βάση δεδομένων με τα «βαρελόσκυλα» της Λέσβου – Μπορείτε να βοηθήσετε;

«Μια λίστα, μια βάση δεδομένων με τα «βαρελόσκυλα» της Λέσβου προσπαθούν να δημιουργήσουν οι φιλόζωοι του νησιού, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας zoosos.gr.

Στόχος τους είναι να σώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα σκυλιά, να  ενημερώσουν αλλά και να οδηγήσουν στη δικαιοσύνη όσους δεν συμμορφωθούν, όπως ορίζει ο νόμος 4039/2012.

Μάλιστα, στη σελίδα που δημιούργησαν στο facebook, με τίτλο «Σώστε τα «βαρελόσκυλα» της Λέσβου- Save Lesvos’ «Barrel Dogs»» δίνουν οδηγίες για όποιον μπορεί να βοηθήσει.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Όποιος γυρνάει στις «εξοχές» της Λέσβου σίγουρα έχει συναντήσει κάποιο βαρελόσκυλο και εάν είχε την στοιχειώδη ευαισθησία  να ασχοληθεί λίγο μαζί του θα διαπίστωσε και τις άθλιες συνθήκες «διαβίωσής» τους (αργός θάνατος). 

Μία φωτογραφία και ένα e-mail, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος για να γλυτώσει τα άτυχα τετράποδα από το βασανιστήριο.

Φτιάχνουν θαλάσσιο πάρκο δίπλα στο «σφαγείο» δελφινιών

«Ακούγεται σαν κακό αστείο αλλά η ιαπωνική πόλη Taiji, όπου κάθε χρόνο σφαγιάζονται εκατοντάδες δελφίνια στο πλαίσιο ενός βάρβαρου κυνηγιού, κατασκευάζει θαλάσσιο πάρκο όπου οι τουρίστες θα μπορούν να παίξουν με τα θηλαστικά.

Το πάρκο θα βρίσκεται πολύ κοντά στον κόλπο όπου πραγματοποιείται το ετήσιο κυνήγι δελφινιών. Παρά την πρωτοβουλία, αξιωματούχοι της πόλης Taiji διαβεβαιώνουν ότι η σφαγή των δελφινιών θα συνεχιστεί κανονικά.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Εάν αυτή τη στιγμή γράψω ότι ακριβώς μου έρχεται στο μυαλό τότε αρκετοί θα με χαρακτηρίσουν ως μεγάλο ρατσιστή. Κάποια πράγματα δυστυχώς δεν μπορώ ή ενδεχομένως και να μην θέλω να τα επεξεργαστώ με την λογική, ειδικά όταν έχουν να κάνουν με την αφαίρεση της ζωής οποιουδήποτε πλάσματος. Στην περίπτωση της πόλης Taiji η μεγαλύτερη τιμωρία θα ήταν να μην πατήσει ούτε ένας τουρίστας, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ως ένδειξη διαμαρτυρίας αφενός για την άδικη σφαγή των δελφινιών που συντελείται εκεί και αφετέρου για την υποκρισία των Γιαπωνέζων που τολμούν να κατασκευάσουν θαλάσσιο πάρκο μέσα σε μια αιματοκυλισμένη από τους ίδιους θάλασσα.

Για τα δελφίνια βέβαια σωτηρία δεν υπάρχει, καθώς είτε θα αποτελέσουν «εκλεκτή λιχουδιά» για τους παμφάγους Ιάπωνες, είτε θα υποχρεώνονται σε διάφορα ακροβατικά φυλακισμένα σε κάποιο θαλάσσιο πάρκο ανά τον κόσμο.

Το περιβάλλον στενάζει...

Δεν πιστεύω ότι στο πελατειακό ελληνικό κράτος υπήρχε ποτέ ιδιαίτερος χώρος για την προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμη ανάπτυξη. Ακόμα και να υπήρξαν μεμονωμένες περιπτώσεις πολιτικών που να είχαν την πρόθεση να ασχοληθούν λίγο παραπάνω με τον συγκεκριμένο τομέα, αυτές χάθηκαν κάπου ανάμεσα στον βούρκο της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας και της διαφθοράς που μαστίζουν επί δεκαετίες την ελληνική κοινωνία. Ως εκ τούτου οι διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις που υπάρχουν για περιβαλλοντικά θέματα τις περισσότερες φορές  δεν εφαρμόζονται ή ακόμα χειρότερα έχουν τόσα κενά, που η όποια προσπάθεια εφαρμογής τους δίνει ανέλπιστη χαρά (εργασία) στους νομικούς της χώρας.

Δυστυχώς την τρέχουσα περίοδο, όσο και να «φωνάζουν» οι περιβαλλοντικές Μ.Κ.Ο., η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και πολιτικών δεν πρόκειται να τους δώσει σημασία. Το αν μελλοντικά μπορεί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο είναι ένα άλλο θέμα το οποίο στην παρούσα φάση, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, δεν απασχολεί και δεν θα απασχολήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ούτως η άλλως οι Έλληνες είμαστε λαός που δρα παρορμητικά, ενώ ταυτόχρονα πάσχουμε και από το σύνδρομο της ασθενούς μνήμης, κάτι που αποτυπώθηκε περίτρανα και στο πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.

Το δικαίωμα στην πολιτική ανυπακοή

«Η οργή και ο θυμός, στις μέρες μας, περισσεύει. Ομάδες αναλαμβάνουν δράση προχωρώντας σε ενέργειες πολιτικής ανυπακοής για την υπεράσπιση αυτονόητων δικαιωμάτων ή προνομίων που κινδυνεύουν να χαθούν.

Υπάρχει όμως και η πολιτική ανυπακοή που έρχεται να αναδείξει την ανάγκη προστασίας ενός κοινού αγαθού, όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα ή το περιβάλλον.» (Βλ. σχετικά..).

Δεν νομίζω ότι υπάρχει νοήμων άνθρωπος που δεν πιστεύει στην υπεράσπιση αυτονόητων δικαιωμάτων και προνομίων, πολλά εκ των οποίων έχουν διεκδικηθεί και κατακτηθεί σε βάθος χρόνου και μέσα από κοινωνικούς αγώνες. Κατά την διάρκεια της τελευταίας διετίας όμως, βιώνοντας την όλη κοινωνική ταραχή που προήλθε εξαιτίας της κρίσης, άρχισα να αναρωτιέμαι για το τι ακριβώς θεωρεί ο Έλληνας ως αυτονόητο στην καθημερινότητά του. Ειδικά δε αυτά που θεωρούσε - και σε μεγάλο βαθμό θεωρεί ακόμα - ως αυτονόητα στο κομμάτι της οικονομίας, αποτελούν και έναν από τους βασικότερους λόγους που έχει οδηγηθεί η χώρα μας στην σημερινή κατάσταση. Η φοροδιαφυγή είχε λάβει την μορφή καθολικού εθιμοτυπικού δικαίου, σε σημείο που αυτοί που αποτελούσαν εξαίρεση στον κανόνα να είναι «δακτυλοδεικτούμενοι». Παρεξηγήσαμε την έννοια  του δικαιώματος και ξεχάσαμε την  σημασία της υποχρέωσης. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ και σε άλλους τομείς της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής για να αποδείξω το που ήμασταν λάθος ως κοινωνία, εξάλλου το θέμα έχει υπεραναλυθεί κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων ετών.

Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ τις προθέσεις της greenpeace αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος και στην συγκεκριμένη περίπτωση του θαλασσίου. Όταν όμως καλείσαι να υπερασπιστείς ένα τόσο ευαίσθητο τομέα όπως το περιβάλλον, οφείλεις να έχεις επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα, να είσαι αντικειμενικός, δίκαιος και σίγουρα να μην διαθέτεις μονοδιάστατες απόψεις. Η εμμονή της οργάνωσης με τα θαλάσσια καταφύγια, η στοχοποίηση της μέσης αλιείας και ειδικά των Μηχανοτρατών ως των μοναδικών υπεύθυνων για την καταστροφή της θαλάσσιας πανίδας και η με έμμεσο τρόπο «αγιοποίηση» των παράκτιων αλιέων, είναι μονοδιάστατη, άδικη και σαφέστατα στερείται αντικειμενικότητας. Το λιγότερο που οφείλει (έχει υποχρέωση), να κάνει είναι να αλλάξει ρότα στην αντιμετώπιση του όλου ζητήματος και να προσπαθήσει να κάνει τον «εχθρό» σύμμαχο στον αγώνα για βιώσιμη αλιεία και προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος. Με αυτό τον τρόπο, το δικαίωμα στην πολιτική ανυπακοή, που υπερασπίζεται η οργάνωση, θα αποκτήσει ουσιώδες νόημα.       

Κάθε ψάρι στον καιρό του κι ο κολιός ποτέ τον Αύγουστο

«Μπορεί όλοι να έχουμε ακούσει τη γνωστή παροιμία, ωστόσο πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται η αλίευση και κατανάλωση κολιού κατά την περίοδο αναπαραγωγής του, δηλαδή τον Αύγουστο;

Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς, η αλίευση και κατανάλωση ψαριών σε λάθος εποχή και κάτω από τα επιτρεπόμενα μεγέθη είναι από τους βασικούς λόγους μείωσης των ιχθυαποθεμάτων στις ελληνικές θάλασσες.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Μου αρέσει ο τρόπος που η WWF προσεγγίζει το ζήτημα της προστασίας των ιχθυαποθεμάτων. Βασιζόμενη τόσο στο νομοθετικό πλαίσιο όσο και σε επιστημονικά δεδομένα που προέρχονται από το Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας προσπαθεί με σχετικά απλό τρόπο να εξηγήσει στους καταναλωτές τα αίτια της μείωσης των ιχθυαποθεμάτων. Ταυτόχρονα, παροτρύνοντάς τους για ορθή καταναλωτική συμπεριφορά απέναντι στα αλιεύματα, προσπαθεί να τους δώσει να καταλάβουν ότι και οι ίδιοι αποτελούν μέρος της λύσης του προβλήματος. Με την δημιουργία του οδηγού Fishtips γίνεται προσπάθεια να αντιληφθεί ο απλός καταναλωτής τον τρόπο που η αλιευτική δραστηριότητα, τα ελάχιστα  μεγέθη αλιευμάτων και οι περίοδοι αναπαραγωγής τους, σχετίζονται άμεσα με την κατάσταση της ιχθυοπανίδας  στο θαλάσσιο περιβάλλον. Νομίζω ότι όσοι πολίτες καταναλώνουν αρκετά συχνά αλιεύματα, θα μπορέσουν να αντιληφθούν τυχόν «καταναλωτικά λάθη» στα οποία έχουν υποπέσει, τις περισσότερες φορές εν αγνοία τους. Από εκεί και πέρα όταν γνωρίζεις δεν υπάρχουν  δικαιολογίες και πλέον επαφίεται στην καλή διάθεση και περιβαλλοντική ευαισθησία του κάθε καταναλωτή για το πως θα συμπεριφέρεται από δω και πέρα.

Τα υπόλοιπα κομάτια του παζλ που λέγεται ΄΄αλιευτική διαχείριση``, απαιτείται να συμπληρωθούν αφενός από τους ίδιους τους αλιείς, με την υιοθέτηση ορθών αλιευτικών πρακτικών  και αφετέρου από όλους τους υπόλοιπους αρμόδιους φορείς της πολιτείας που είναι επιφορτισμένοι με το έργο της προστασίας του θαλασσίου περιβάλλοντος. Εδώ δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα.  

Σταματήστε την καταστροφή!

«Οι ακτιβιστές της Greenpeace σήμερα το πρωί ήρθαν αντιμέτωποι με τη μηχανότρατα ALBERTA II, στα ανοιχτά της θάλασσας μεταξύ Μυκόνου και Δήλου με τα μηνύματα «Απαγορεύεται η καταστροφή» και «Θαλάσσιο Καταφύγιο στις Κυκλάδες Τώρα!». Στόχος αυτής της δυναμικής, αλλά ταυτόχρονα ειρηνικής δράσης της Greenpeace ήταν να ζητήσει από τον καπετάνιο της μηχανότρατας, που ψάρευε στο προτεινόμενο θαλάσσιο καταφύγιο των Βόρειων Κυκλάδων, να σταματήσει την πιο καταστροφική αλιευτική πρακτική και να αποτελέσει μέρος της λύσης, στηρίζοντας την πρόταση της Greenpeace για την προστασία της περιοχής. Παράλληλα, την υποστήριξή τους στη δράση εξέφρασαν και παράκτιοι ψαράδες επτά νησιών, τονίζοντας την επιτακτική ανάγκη για προστασία της περιοχής.» (Βλ. σχετικά..). 

 

Κανονικά ο τίτλος της συγκεκριμένης ανάρτησης θα έπρεπε να είναι «Ξεπερνώντας τα όρια της γραφικότητας». 

Δυστυχώς αυτή η ιστορία με τα θαλάσσια καταφύγια έχει γίνει τόσο έμμονη ιδέα που προκειμένου να την στηρίξουν (προωθήσουν), καταφεύγουν πλέον σε ενέργειες που λίαν επιεικώς μπορούν να χαρακτηριστούν ΄΄γραφικές``. Ειδικά χθες ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια αφού παρεμπόδισαν την αλιευτική προσπάθεια της Μηχανότρατας ALBERTA II ποντίζοντας πλωτούς σημαντήρες κοντά στην πλώρη του αλιευτικού, αλλά αφήνοντας και άτομα εντός της θάλασσας. Τόσο στο facebook όσο και στην ιστοσελίδα της οργάνωσης έγινε λόγος για ακτιβιστές που έρχονται αντιμέτωποι με την εν λόγω Μηχανότρατα, αναφορές για καταστροφικές πρακτικές του συγκεκριμένου εργαλείου, με αποτέλεσμα να δοθεί αρχικά η εικόνα ότι το συγκεκριμένο αλιευτικό είχε υποπέσει σε σοβαρή αλιευτική παράβαση και η greenpeace τον έπιασε επ' αυτοφώρω. Εννοείται βεβαίως ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είχε γίνει. Η αγαπητή οργάνωση βρήκε απλώς έναν ακόμη τρόπο να επανέλθει στο ζήτημα των θαλασσίων καταφυγίων παρεμποδίζοντας μία νόμιμη αλιευτική δραστηριότητα. Το χειρότερο δε είναι ότι δεν δίστασε να δώσει στην δημοσιότητα και τα στοιχεία του αλιευτικού σκάφους λες και πρόκειται για στυγνό εγκληματία. Εννοείται βεβαίως ότι ο κυβερνήτης της Μηχανότρατας δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή τέσσερα μέλη της οργάνωσης να κρατούνται στο Λιμεναρχείο Πάρου και αύριο θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα.

Από τότε που άρχισε η ιστορία με τα θαλάσσια καταφύγια η GP ψάχνει στήριξη στις τοπικές κοινωνίες και κατά βάση στους παράκτιους αλιείς. Αναμενόμενο ήταν λοιπόν να στοχοποιήσει την Μηχ/τα, η οποία ούτως ή άλλως αποτελεί «εχθρό» των παράκτιων αλιέων, ενώ με ένα τελείως μαγικό τρόπο έχει «αγιοποιήσει» την παράκτια αλιεία, λες και αυτή πραγματοποιείται μόνο με αθώα εργαλεία. Αυτή η πρακτική φαίνεται να έχει απήχηση σε μια πολύ μεγάλη μερίδα ανθρώπων που ενδεχομένως έχουν κάποιες οικολογικές ευαισθησίες, αλλά επί της ουσίας είναι τελείως άσχετοι με την θάλασσα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που λόγω της μεγάλης τους επαφής με το θαλάσσιο περιβάλλον και την αλιεία, είναι σε θέση να αξιολογούν καταστάσεις και να μην δέχονται αφιλτράριστα οτιδήποτε τους πλασάρει μια Μ.Κ.Ο. Εάν λοιπόν η χθεσινή κίνηση της GP είχε σκοπό να αναδείξει μια σοβαρή παρανομία, τότε θα με έβρισκε σύμφωνο 100%. Αυτό όμως που αποδείχθηκε είναι ότι πρόκειται για μία ακόμη κίνηση αυτοπροβολής.

Δεν θεωρώ επίσης τυχαίο το χρονικό διάστημα που επιλέχθηκε από την οργάνωση για την συγκεκριμένη κίνηση, καθώς είναι λίγες μέρες μετά την ψήφιση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των προτάσεων του Κρίτωνα  Αρσένη σχετικά με την βιοποικιλότητα, μεταξύ των οποίων γίνεται αναφορά για την αναγκαιότητα θέσπισης καταφυγίων αλιευμάτων. Τι φοβάται η greenpeace; Μήπως χάσει την αποκλειστικότητα προώθησης του project για τα θαλάσσια καταφύγια; Μα ούτως ή άλλως δεν είναι η μόνη που κάνει λόγο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά σίγουρα είναι η μοναδική που δεν το χειρίζεται  διακριτικά και με την δέουσα επιστημονική σοβαρότητα που απαιτείται.

Εάν πραγματικά η οργάνωση θέλει την στήριξη της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Μέσης Αλιείας στο θέμα των θαλασσίων καταφυγίων οφείλει να βρει έναν πιο διακριτικό τρόπο προσέγγισής τους και σίγουρα δεν μπορεί να συνεχίσει να τους «πατάει τον κάλο» τόσο άγαρμπα, γιατί πιθανότατα θα έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμεί. Διάλογος, κατάθεση σοβαρών και επιστημονικά τεκμηριωμένων προτάσεων, αμοιβαίες υποχωρήσεις και εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης με γνώμονα την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και μόνο.

Ελλάδα: πρωταθλήτρια Ευρώπης στις χωματερές

«Πρωταθλήτρια στις χωματερές μεταξύ των παλαιών χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ελλάδα, ενώ βρίσκεται στην έκτη θέση του συνόλου.

Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΕ αφορούν το σύνολο των χώρων ταφής, νόμιμους και παράνομους.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Προφανώς και αυτή η Ευρωπαϊκή πρωτιά  οφείλεται στην άριστη οργάνωση που έχουμε ως λαός και στην αψεγάδιαστη λειτουργία των κρατικών θεσμών. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί αυτή η έφεση που έχουμε στον αρνητικό πρωταθλητισμό όσον αφορά στις κοινωνικοοικονομικές μας δομές.  

Το Ευρωκοινοβούλιο κατά της ιδιωτικοποίησης των αλιευμάτων

«Με ευρεία πλειοψηφία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στήριξε την πρωτοβουλία του Κρίτωνα Αρσένη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των αλιευμάτων. Ως αποτέλεσμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά από τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναγνωρίσουν τα ψάρια ως κοινό αγαθό και να πάρουν μέτρα προκειμένου η αλιεία να μη συγκεντρωθεί στα χέρια λίγων.

Η εκστρατεία του Κρίτωνα Αρσένη και τεσσάρων συναδέλφων του διήρκεσε τέσσερις μήνες κατά τους οποίους συλλέχθηκε η έγγραφη υποστήριξη 390 ευρωβουλευτών με τη διαδικασία της γραπτής διακήρυξης, ενώ χθες υιοθετήθηκε επίσημα από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Δεν ξέρω πως ακριβώς εννοούν την «ιδιωτικοποίηση» των αλιευμάτων - δεδομένου ότι δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ιδιαιτερότητες εκμετάλλευσης των αλιευτικών πόρων σε όλα τα ύδατα της Ε.Ε. - αλλά στη χώρα μας χαρακτηριστικό δείγμα άτυπης μονοπωλιακής εκμετάλλευσης αλιεύματος αποτελεί η αλιεία και το εμπόριο του ερυθρού τόνου. Οι ελάχιστες χορηγηθείσες ειδικές άδειες αλιείας σε σχέση με το σύνολο των παράκτιων επαγγελματιών αλιέων, καθώς και η μία μόνο ειδική άδεια αλιείας ζωντανού τόνου από γρι-γρι, σαφέστατα δημιουργούν ερωτηματικά σχετικά με την αντικειμενικότητα των κριτηρίων χορήγησης εν λόγω αδειών.  

Επίσης άλλο ένα δείγμα άτυπης ιδιωτικοποίησης αλιευμάτων στην Ελλάδα αποτελεί η απαγόρευση αλιείας δίθυρων μαλακίων (όστρακα) και οστρακόδερμων (αστακοί, αστακοκαραβίδες κ.λ.π.) από τους ερασιτέχνες αλιείς.

Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι η πρωτοβουλία του Κου Αρσένη αφορά στην επαγγελματική εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων, όμως σε κάθε περίπτωση, η αναγνώριση των αλιευμάτων ως κοινό αγαθό μπορεί να αποτελέσει μία σημαντική νομοθετική βάση προκειμένου να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την άρση και άλλων αδικιών που υπάρχουν στον τομέα της ευρύτερης αλιευτικής δραστηριότητας.

«Ομορφιές» στο λιμάνι της Μυτιλήνης

Η παραπάνω εικόνα σίγουρα δεν είναι πρωτόγνωρη για τους κατοίκους της Μυτιλήνης, ειδικά όταν πνέουν ισχυροί Νότιοι άνεμοι. Επίσης πρωτόγνωρη δεν είναι και η αδιαφορία του αρμόδιου φορέα που οφείλει να ασχοληθεί με την εικονιζόμενη ρύπανση. Προφανώς κάποιοι θεωρούν ότι εικόνες σαν και αυτή αποτελούν «κόσμημα» για το ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένο από την ρύπανση λιμάνι, ειδικά όταν έχουν αρχίσει να «σκάνε μύτη» οι πρώτοι τουρίστες στο νησί.
Πραγματικά δεν ξέρω τι απαιτήσεις μπορώ να έχω από ανθρώπους που καταλαμβάνουν θέσεις «κλειδιά» σε συγκεκριμένους φορείς του νησιού, όταν μου αποδεικνύουν σχεδόν καθημερινά ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν ακόμα και στις πιο απλές και στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την καθημερινότητά μας.

Περιβαλλοντικό έγκλημα στη Κρήτη: Αδίστακτοι σκοτώνουν σπάνια είδη χελώνας και φώκιας

«Απίστευτο περιβαλλοντικό έγκλημα στη Σητεία, με τους ασυνείδητους να σκοτώνουν χελώνες και φώκιες, χωρίς να σκέφτονται τις δυσάρεστες επιπτώσεις για το οικοσύστημα και τελικά για τους ίδιους τους εαυτούς τους! Πριν λίγες ημέρες, ανατολικά από τη παραλία της Χιώνας στο Παλαίκαστρο Σητείας βρέθηκε μια νεκρή χελώνα σε προχωρημένη αποσύνθεση και λίγο αργότερα δύο φώκιες.» (Βλ. σχετικό άρθρο..).

Στο συγκεκριμένο άρθρο «φωτογραφίζονται» οι δράστες αυτής της εγκληματικής πράξης. Σε παλαιότερες αναρτήσεις μου έχω αναφερθεί ξανά στην συγκεκριμένη κατηγορία επαγγελματιών αλιέων και δυστυχώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα επιβεβαιώνομαι μέσα από τα ίδια τα περιστατικά που συμβαίνουν σε όλη την χώρα. Αυτοί οι «άνθρωποι» δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται για την άσχημη κατάσταση της αλιευτικής τους παραγωγής, δεν δικαιούνται να απαιτούν από την πολιτεία, δεν έχουν θέση στο θαλάσσιο περιβάλλον.